20 Şubat 2015'te yayınlanmıştır
Annem ,
- Kalkmayacak mısın artık ? Okulların belirlenmesine az kaldı . Hadi .
- Off tamam anne . Kalkıyorum .
Zor da olsa biraz endişe , biraz korku , biraz da heyecan ile beraber sıcacık yatağımdan kalktım . Direk aynanın karşısına geçtim . Pembe ayıcıklı pijamalarımla biraz tatlı biraz da itici duruyordum . Bence bugünlük ilk görevim duş almak . Üstümde ki bu yorgunluğu atmak istiyorum .
Ben çoktan duşumu almış saçlarımı yapmış , kıyafetlerimi giymiştim ki telefon çaldı . Ben aşağıya inerken annem elindeki telefonu bana uzatıyordu ,
- Babandan . Al Gökçe .
Annemin elindeki telefonu almamla kulağıma koymam bir oldu .
Babam ,
- Alo . Kızım nasılsın ?
- İyiyim babiş sen nasılsın .
Babamın ses tonunun ciddiliği karşısında benim ses tonum biraz cıvık kaçmıştı . Hayır , hayır bayağı bir cıvık kaçmıştı . Babam bir kere öksürdükten sonra ,
- Bu gün okulun açıklanacak değil mi ?
- Evet .
- Yanında olmayı çok isterdim ama malesef toplantım var .
Aslında ben alışmıştım . 7. yaş günüme bile gelmemişti . Neymiş toplantısı varmış . Ne kadar da beklemiştim onu . Pastayı bile kestirmemiştim . Tabi beni sonra bir kaç hediyeyle avutmaya çalışmıştı .
Ben ,
- Biliyorum . Biliyorum toplantın var , dedim üzgün bir ses tonuyla .
- Açıklanınca bana mesaj atarsın , dedi ve kapattı . Ağzımı bile açamamıştım . Herhalde toplantısı başlamıştır diye kendimi avutmaya çalıştım .
O sırada zil çaldı . Gelen kişi abimdi . '' N'aber şeker ? '' diyerek yanağıma bir tane makas attı ve içeriye girdi .
İçeriden güzel kokular geliyordu . Mutfağa gittiğimde taze kahve kokusu ciğerlerime dolmuştu . Yan taraftaki masada bir kuş sütü eksikti .
Hepimiz masaya oturduğumuz da ben kahvenin sıcaklığına aldırmadan bir yudum aldım . O sırada masada duran telefonuma bir mesaj geldi . Mesajı gönderen kişi en yakın arkadaşım Kaan'dı '' Seni bekliyoruz . Gelmeyecek misin ? '' . Ben ekmeğimden son kalan parçayı yedikten sonra ceketimi ve çantamı alıp , anneme bir öpücük kondurup evden çıktım .
Durakta Kaan ve bir kaç kişi beni bekliyordu . Onlara selam verdikten sonra hemen otobüs geldi ve okula gittik .
Okul tıklım tıklımdı . Herkes sonuçlara bakmaya çalışıyordu . Biraz geç geldiğimiz için arkalardaydık . Çok heycanlıydım . Zor zar sıvışıp sonuçlara biraz daha yaklaşmıştım . İsimlere zor zar göz gezdirirken . Kaan'ın ismini gördüm . İzmir Fen Lisesini kazanmıştı . Yüzümü hafiften bir gülümseme kaplamıştı . Kendi ismimi ararken biraz zorlanmıştım . Ama en sonunda buldum .
Gökçe Su ÖZEL : Özel İstanbul Anadolu Lisesi
İnanamıyorum . İstanbul . %74 burs . Woaww . İnek olmakta yarıyormuş bazen . :) Ama Kaan benden daha şanslı . Ne de olsa Fen Lisesi . Değil mi yani :)
Yine kalabalığın arasından sıvışıp Kaan'ın yanına gidip onun boynuna sarıldım . Çok sevinmiştim . Ona herşeyi söylediğimde 5-10 saniye duraksayıp o da bana sarıldı .
İ -i-inamıyorum . İlk defa kendi isteğiyle bana sarılmıştı . Ama onunla artık ayrılacaktık . Olsun belki bu bir başlangıç olabilir . Daha önümüzde bir sürü yol var . Ahh ben ne diyorum . O benimle asla çıkmaz . Biz onunla neredeyse kardeş gibiyiz . Ama belki ......
@SelmaCtn
Evett . Arkadaşlar ilk bölümüm nasıl . Beğendiniz mi ? İlk hikayem olduğu için biraz saçmalıklar var ama lütfen yine de oy kullanın . Teşekkür ederim :) :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK Yağmuru
ChickLitAh ne de güzel bir intihar biçimiydi esas kız için esas oğlan ile göz göze gelmek...