Yüzüme doğru biraz daha eğildi.Korkmuyordum,korkmayacaktım.Sessizce kulağıma fısıldadı'Oyun bitti!'Evet gerçekten bitmişti bu sefer,yakalanmıştım.Kalbimin deli gibi attığını hissettim.'Oyun?'Evet bilmemezlikten gelecektim.Çünkü maalesef şu an tek ça...
Öncelikle merhabaaaaa.Herhangi bir yanlış görürseniz bildirmeyi unutmayın.Umarım okurken sıkılmazsınız şahsen ben yazarken çok eğleneceğime eminim:)
.
.
.
Ben Asel Elis.Kısaca buyum ben.Beni diğerlerinden ayıran pek farklı bir özelliğim yok aslında.Sadece annem ve babamla tanınan bir kızım.
Babamın büyük bir şirketi var ve abim o şirketi almak için şimdiden babama yalakalık yapmaya başladı.Her neyse bir abim var ve aslına bakarsanız birbirimizi çok severiz.Benden 4 yaş büyük fakat ikiz gibiyiz.
Herşeyimiz çok benzer.Boylarımız birbirine çok yakın,göz renklerimiz,saç rengi,giyim tarzı falan.Okuldan ayrılmadan önce ayrılmaz ikiliydik.Fakat bu yıl üniversite için babam onu yurtdışına gönderdi.İyi bir eğitim almasını istiyor.
Zaten babam hep böyleydi.Ne zaman bir konuşma geçse aramızda 'Siz Levent Aladar'ın çocuklarısınız UNUTMAYIN!'der.Aileden bir tek abimle iyiyim zaten.Diğerleriyle pek vakit geçirmem.
Yarın lisede ilk günüm.Merak etmeyin kolej bizim değil:)Atahan Koleji.Adını ilk duyduğumda ufak çaplı bir gülme krizi geçirdim.Bir tek kitaplarda falan böyle bir isim duymuştum ki o zaman da çok saçma gelmişti.
Bu gün annemin ısrarı ile yarın için bakıma gittik.Yeni kıyafetler falan aldık.Hayır yani lise alışverişimi annemle yapmak tuhaftı.Annemle pek benzemezdik.Özellikle giyim tarzımız hiç benzemez.O her zaman şıktır.Fakat ben genelde rahat takılırım.Özel davet ve partiler dışında.
.
.
.
Telefonun sesi ile irkildim.Ne ara uyumuştum ki.Arayan abimdi.Uykulu bir sesle açtım telefonu.'Evet?'
Abimin şen kahkahası duyuldu diğer uçtan.
''Kızım bu ne sinir sabah sabah.''
''Sabah mı? Unuttun sanırım biz farklı yarımkürelerdeyiz!''
Abim bir iki dakika duraksadı.''Heee doğru ya.Neyse şimdi bırak onu bunu annemler nasıl?''
''Bunu bana sormak yerine onları arayabilirdin mesela.''
''Pekii,sen uyu artık iyi geceler.''
''Sanada''
Biraz fazla asabi olabilirim fakat uykudan kim kalksa böyle olurdu herhalde. Elimi yüzümü yıkamak için kalktım. Duvardaki saate baktığımda 11'i geçiyordu. İşimi hallettikten sonra banyodan çıkıp alt kata indim. Annemler yoktu bir tek Ayşe Hanım evdeydi.
''Annemler nerede?''
Benim geldiğimi anlamamıştı sanırım çünkü biraz korktu. ''Onlar Ayda Hanımlara yemeğe gittiler. Birazdan gelirler herhalde.''
Başımı sallayıp mutfağa geçtim. Bir bardak su alıp odama çıktım. Kısa bir süre sonra da yatıp uyudum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aslında fena olmamıştı ama yine de kendi isteğimle giymedim. Saçlarıma da şekil verip aşağıya indim. Annemler kahvaltı masasına oturmuş servis yapılmasını bekliyorlardı.
