Natapos ang graduation at 2 araw matapos non ay pupunta na kaming US.
“Celine. Mag-iingat kayo don ah. Wag mo kaming kakalimutan tsaka wag mong pabayaan ang sarili mo.”, sabi ni Sally.
“Oo naman no. Sige, alis na kami.”
Makalipas ang apat na buwan.......
“Tomas, Daniel, may sasabihin ako sainyo. Pero sana wag niyong sasabihin sa iba. May sakit ako at sabi ng doktor sa mga magulang ko, wala na daw iyong lunas.”
“ANO?! (O.O)”
“Oo pare. Kaya nga masama ang loob ko na umalis ng bansa si Celine eh. Hindi ko masasabi sakanya ‘yung nararamdaman ko.”
Hingid sa kanilang kaalaaman ay narinig pala nina Sally, Ellen at Lora ang pagtatapat ni Oscar kaya’t agad nilang tinawagan si Celine.
“Celine! Wala kaming pera kaya sandali lang tong tawag na to. May malubhang sakit si Oscar. Bahala ka kung uuwi ka dito sa Pilipinas o hindi. Sige na. Bye.”
Naibagsak ko ang cellphone ko.
Si Oscar? May malubhang sakit?
Bakit siya pa? Bakit siya pa? Sana ako na lang :\
At muli, tumulo nanaman ang mga luha ko dahil sa lalaking minamahal ko.
Hindi na ako nagdalawang isip na kumbinsihin ang mga magulang ko na manatili na lang muli sa Pilipinas at hindi naman ako nabigo. Kinabukasan ay agad kaming bumiyahe pabalik ng Pilipinas. Dumiretso ako sa ospital at dun, nakita kong nakahiga si Oscar.
BINABASA MO ANG
Liham
RandomKapag mahal mo ang isang tao, wag na wag kang magsasayang ng pagkakataong iparamdam at sabihin sa taong iyon na mahal mo siya. Maikli lang ang buhay. Kaya't habang may pagkakataon, wag mong sasayangin. Laging isaisip, na ang pagsisisi ay palaging na...
