Κεφάλαιο Εικοσιτέσσερα - Δηλητηριώδης Εμμονή

480 42 372
                                    

Αγαπημένοι μου αναγνώστες μια τόσο ιδιαίτερη ημέρα για εμένα ξημερώνει σήμερα είναι τα γενέθλια μου γι αυτό θέλησα να μοιραστώ μαζί σας άλλο ένα κεφάλαιο διότι ξέρω την αγωνία σας για τους ήρωες και η χαρά μου κάθε φορά που ανεβάζω δεν περιγράφεται ! Έιναι αφιερωμένο σε όλους σας με πολύ αγάπη ! Κορίτσια μου γλυκά ιδιαίτερες ευχαριστίες οπως πάντα σε εσάς @Rose_17 DianaRay1 Dionysia1980 _ioannidouu fontana1981 Feggari70 ElliPam91 elenitsentzou dimfil KontrafouriDimitra KikiMoutafidou KaterinaSyriopoulou nikollll_19 grammenou

Η Βικτώρια στεκόταν ενώπιον μου εκθαμβωτική όπως πάντα εξωτερικά μα με παρατηρούσε με θλιμμένα μελαγχολικά μάτια βλέμμα ενοχικό καρφωμένο στο κενό και κατακόκκινα χείλη που τρεμόπαιζαν φοβισμένα.


"Τι άραγε σχεδιάζει να μου ανακοινώσει τόσο τρομερό που φοβάται μέχρι και τα μάτια της να σηκώσει στο πρόσωπο μου

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

"Τι άραγε σχεδιάζει να μου ανακοινώσει τόσο τρομερό που φοβάται μέχρι και τα μάτια της να σηκώσει στο πρόσωπο μου..;"αναρωτιόμουν ζαλισμένος απο την μέθη του πάθους που με είχε εκτοξέυσει σαν ημίθεο στα ουράνια το περασμένο βράδυ εως ότου καταδικάστηκα ξανά να επιστρέψω στην γή ως ένας κοινός θνητός μακριά της.


Αδημονούσα να επιστρέψω στο κατώφλι της να κλέψω τα φιλιά και τα πονηρά της χάδια που άναβαν μονομιάς όλα τα φυτίλια του κορμιού σαν χιλιάδες ηλεκτρικοί σπινθήρες με κάθε τρόπο πασχίζοντας να κερδίσω το χαμένο έδαφος.

Η σιωπή της ξάφνου άρχισε να ερεθίζει τα λεπτεπίλεπτα νέυρα μου οξύνοντας την αδυσώπητη ανάγκη να απομακρυνθώ απο κοντά της.

Στα Πέλαγη των Ματιών Της ( Στα Άδυτα Της Καρδιάς Σου 2ο Βιβλίο  )Donde viven las historias. Descúbrelo ahora