Στα Πέλαγη των Ματιών Της ( Στα Άδυτα Της Καρδιάς Σου 2ο Βιβλίο )

Κεφάλαιο Εικοσι Οκτώ - Οικογένεια Ξανά

Αγαπημένοι μου αναγνώστες πως είστε ; Έυχομαι απο καρδιάς να είστε όλοι καλά κι να χαμογελάτε ακόμη κι μπροστά στις δυσκολιές της ζωής όπως οι ήρωες μας !
Αφιερώνω όπως κάθε φορά το κεφάλαιο σε όλους όσους το διαβάζετε με αγάπη κι αφοσίωση τόσους μήνες δίχως να ξεχνώ να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τις αγαπημένες μου @Rose_17  DianaRay1 _ioannidouu fontana1981 Feggari70 Dionysia1980 ElliPam91 elenitsentzou grammenou KontrafouriDimitra nikollll_19 KikiMoutafidou dimfil user38769999
KaterinaSyriopoulou

Στην άλλη άκρη της υδρογείου ο ήλιος ανέτειλε σταδιακά στον μουντό άχρωμο ουρανό αναγγέλοντας την έναρξη μιας νέας εργάσιμης ημέρας για όλους τους Αμερικάνους.

Στο πατρικό σπίτι της Μαρίνας επικρατούσε ακόμη σιωπή κι πυκνό σκοτάδι αφού ακόμη το ζέυγος Άστον απολάμβανε στιγμές ξεκούρασης ο ένας στο πλευρό του άλλου .

Ο Νίκολας πετάχτηκε ξαφνικά με κομμένη την ανάσα απο τον ύπνο νιώθοντας μια έντομη ανεξήγητη αδιαθεσία στην οποία τελικά δεν έδωσε σημασία γυρίζοντας πλευρό αδιάφορος με σκοπό να συνεχίσει τον ύπνο του.

Μα ο ιδρώτας και ένας ενοχλητικός πόνος στο στέρνο δεν τον άφηναν να ησυχάσει λες και το σώμα του προσπαθούσε να τον προειδοποιήσει για κάτι.

Εγκατέλειψε τελικά την προσπάθεια του στην μέση ξεγλιστώντας αργά απο την συζυγική κλίνη δίχως να ξυπνήσει την αμέριμνη Μιράντα που επιτέλους απολάμβανε μερικές ώρες ύπνου.

Τελευταία απο την αγωνία κι την βαριά στεναχώρια τόσο για την Μαρίνα όσο και για την μικρή εγγονή τους κοιμόταν ακατάστατα η άλλοτε ξυπνούσε χαράματα τρομαγμένη φωνάζοντας το όνομα της αφού φρικτοί εφιάλτες αναστάτωναν τα πολύτιμα λεπτά ησυχίας της.

Φόρεσε αργά την βελούδινη ζεστή μπλέ ρόμπα του κι κατηφόρισε αργά τις σκάλες όπου οδηγούσαν στο σκοτεινό ισόγειο του σπιτιού .

Πρώτο μέλημα του αποτέλεσε να ανοίξει διάπλατα τις λευκές μπαλκονόπορτες όπου οδηγούσαν στον ανθισμένο κήπο με θέα τον επιβλητικό ωκεανό.