Tuğlaları ayağımla tekmeleyip yıktım ve tam o anda annem geldi. Siz ne yapıyorsunuz burda dedi. Sesinde biraz kızgınlık vardı ama sonra alaycı bir şekilde:
- Hazel bu kadar güçlü olduğunu bilmiyordum, dedi.
Biz de koşarak uzaklaştık tabii. Ama aklımız hala o kapıdaydı. Annemin yalan söylediğini ve oranın bir anahtarını sakladığını biliyordum. Annemin odasına daldım hamen (annemle babamın hem kendilerine ait odası hem de yatak odaları var.) annemin kutusunu kaptım. İçinde bir anahtar ve bir not vardı. Notta ise " Bu anahtar en gizli sırların anahtarı. Bu sırların kapısını açarken dikkatli ol çünkü canın çok yanabilir ya da çok sevinebilirsin" yazıyordu. Bu nottan sonra merakım tavan yaptı. Kimsenin beni durdurmasına izin vermemeliydim. Koşarak o kapıya gittim. Hemen açtım zaten tuğlaları kırmıştım. Yani önümde başka engel kalmadı. Cemre kolumdan tutup çekti beni neymiş efendim tehlikeli olabilirmiş. BU KONU SENI ILGILENDIRMEZ. diye bağırdım ve Cemre'yi ittirdim. Cemre ise bana "bu zamanlarda çok değiştin seni artık tanıyamıyorum 3 kuruş için amma şımardın para senin başına vurdu herhalde en sevdiğin şeylerden uzaklaşıyorsun "dedi ve koşarak odamıza gitti. Ben de onun peşinden koştum. Cemre haklıydı. Son zamanlar çok değişmiştim artık eski Hazel yoktu. Onun yerine bambaşka bir Hazel gelmişti bu Hazel inatçı ve şımarık biriydi. Hemen Cemre'ye sarıldım o da bana sarıldı ikimiz de ağlamaya başladık. Sonra Cemre hadi gel şu geçitten geçelim dedi bunu söylerken aynı anda gözyaşlarımı siliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Yetimin Günlüğü
Literatura FemininaAilesiyle birlikte bir trafik kazası yapınca Hazel'in hayatı biraz değişir. Hazel ve Cemre'nin başına neler gelir neler. Bu olaylar bazen üzücü bazen ise hayatına değiştirecek çok önemli olaylardır. arkadaşlar bu benim ilk hikayem biraz destek olur...
