Oh My Got !

134 3 0
                                    

Geçit evin diğer tarafı gibi bir yere çıkıyordu. Emekleyerek geçitin öbür tarafına geçtik. Vay canına burası evin farklı bir kısmıydı sanırım. Hatta burası o kadar büyüktü ki evimiz buranın bir kısmıydı. Karşılıklı bir sürü oda vardı. İçlerinden herhangi birinin kapısındaki yazıyı okudum. Şöyle yazıyordu; Hazel'in hayatı. İşte bu en merak ettiğim konuydu hemen içeri daldım müzik çalmaya başladı. Oradaki bebek bendim. Daha yeni doğmuştum. İşte annemle babam. Şimdi ise başka önemli bir kısım. Arabada bayılmam. Doktor annemle bla bla bla. Burası çok sıkıcıydı. Biz de Cemre'min hayatına bakmaya gittik.Tam kapıdan çıkarken bir şey farkettim onlar yani beni doğuranlar bu annemle babam değildi. Başka insanlardı. Hayatımda hiç görmediğim insanlar. Daha sonra ise babam bir iş kazasında ben 2 yaşındayken ölüyordu. Annem ise hala yaşıyor. Hemen ordan çıktım ve annemle babama yani öyle sandığım kişilere bağırmaya başladım:

- Sizin benimle derdiniz ne! Ben her hafta yeni bir ailem olduğunu öğrenmek zorunda mıyım?! Bu ne böyle piyango kime vurursa Hazel o şanslı ailenin mi oluyor ha!?

Sonra hemen valizime neyim varsa tıktım. Ve evden kaçtım. Bahar ve Emir ( son gittiğim aile ) her yerde beni arıyordu. Ama benim geri dönmeye hiç niyetim yoktu. Cemre de koşarak bana yetişti ama ne gidecek yerim ne de bir fikrim vardı. Hem bağıra bağıra ağlıyor hem de koşuyordum. Şehrin tam ortasındaydık gidecek milyonlarca yer vardı. Yazlığımız yakındı ama kimsenin beni bulamayacağı bir yer olsun istedim. Sonra Cemre'nin aklına kendi yazlıkları geldi. Anne ve babası öldüğü için orda kimse yoktu. Hemen eşyaları yerleştirdik. Burada sadece bir gün kalacaktık ertesi gün bir uçakla başka bir şehre kaçmayı planlıyorduk. Burası büyük bir ihtimalle Antalya olacaktı. Ne de olsa sıcak bir şehre alışıktık ayrıca hasta olup başımıza bela almayalım diye düşündük. Bu aralar ben de resim çizmeye başladım. Antalya'da bir kursa başlamayı düşünüyorum. Neyse benim çok uykum geldi. Yarın büyük gün erken kalkmam lazım. Zaten uçakta can sıkıntısından olanları bol bol yazarım. İyi geceler.

Bir Yetimin GünlüğüHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin