1 hafta sonra ...
Mersine gelmiştim. Sonunda herkezin istediği olmuştu evden ayrılmamla Leman için bensiz bir ev, babam için iste huzurlu bi aile ortamı olabilecekti... peki ya ben? Ben ne istemiştim ve ne olmuştu ? Bunların pek bi önemi yoktu aslında çünkü ben isteklerin boş hayallerden ibaret olduğunu anlamıştım... Yani en azından benim için öyleydi, çünkü şu son iki yıl içerisinde sadece annemin geri dönmesini istemiştim ve bu da herkezinde anlayacağı bi türden boş hayaldi. Altını çizerim benim isteklerim boş hayallerdi ve artık kimin ne istediği, ne olduğu ve isteklerimin benim için hiçbir önemi yoktu.
Neyse ne...Uzattım galiba gelelim asıl konumuza, Mersin !
Mersine gelince benim için İstanbuldan daha çok şey ifade ettiğini söyleyebilirim mesela. Annemin çocukluğunun ve genç kızlığının geçtiği bu toprakları sevebilirim yada Annemi her özlediğimde onun hatıraları beni mutlu edebilir en azından onu görebilirim burda. Nasılmı ? Mersine baktıkça mersini hissettikçe onuda hissedebilirim, bundan eminim.
Anneannem ve Dedem onları henüz bir kere görmeme rağmen anlaşabileceğimi düşünüyorum. Annem geçmişte onları terketmişte olsa birbirlerini arayıp sormamışta olsalar cenaze günü ben nasıl acı çektiysem onlarda öyleydi Onları sadece o gün görmeme rağmen beni önemsediklerinide hissetmiştim hem o gün hemde bugün herşeyden öte evlerini açmışlardı bana bu çok önemliydi unutmadan söylemeliyim birde dayım var tabi ama annem evi terkettiğinde bebek olduğu için ne annem onu ne de o annemi tanıyabilmiş o yüzden ben en çok onu tanımak istiyordum o Annemin kardeşiydi dayımdı benim ben ise onun ablasının kızıydım yeğeniydim emin olabilirdim ki bunlar ikimiz içinde özel kavramlardı. odama gelince en güzel olan şeyde buydu galiba, son zamanlarda mutluluğu böylesine dolu dolu hissettiğim tek şey olmuştu. İki katlı bahçeli bi evleri vardı bana önceden annemin kaldığı çatı katındaki odayı hazırlamışlardı görmemle çığlık atmam bir olmuştu annemin hatıralarıyla dolu bu kocaman oda beni annemle başbaşa gibi hissettirmişti adeta... Oda geniş ve ferahtı şimdilik pek eşyam yoktu yatağım dolabım ve küçük bir komidinim vardı anannem daha sonra bu odaya yeni mobilyalar alacağımızı söylemişti ama ben kabul etmemiştim çünkü bu eşyaların hepsi annemden kalmıştı hepsi annemin parçalarıydı atmaz attırmazdım...
Ah Mersin ! İyi gelecektin bana bunu hissedebiliyordum. Anannemin odaya girmesiyle yattığım yataktan hızla kalktım.
" Rahat ol Venharcığım sadece akşam yemeği hazır onu söylemeye geldim "
Gülümsedim ve "tamam" dedim Annannemin odadan çıkmasıyla saçlarımı yukardan dağnık bir topzu yapıp odadan çıktım yemeği salonda yiğecektik. Salon girdim anneanneme ve dedeme gülümseyip afiyet olsun dedikten sonra masaya oturdum. Bu birlikte yapacağımız ilk akşam yemeğimizdi ve benim için gerçekten önemliydi aklıma gelen ufak bir fikirle bir saniye deyip masadan hızlıca kalkıp, merdivenlere doğru koştum. çünkü benim için önemli olan birşeyi yapmam gerekiyordu. hızla merdivenleri çıkıp çekmecedeki fotoğraf makinasını alıktan sonra anneannemin sesiyle odadan çıktım.
" Venhar ne oldu ?"
" geliyorum" deyip merdivenlerden hızla inerek salona döndüm. yemek masasına bir kaç adım kala,Dedem
" ne gerek vardı böyle bir saçmalığa, oturup karnını doyurmayı düşüneceğine... amaaan, neyse ne, hadi koy onuda yemeğini bitir. Zaten bütün gün senin Okul işlerinle uğraştım şimdide böyle ıvır zıvırlarla uğraşamam " Dedi ve tabağımı gösterdi. Merdivenlere yönelerek "aç değilim" dedim. Masaya tekrar göz ucuyla baktığımda Anneannem Sitemle Dedeme bakıyordu başımı hızla çevirip merdivenleri hızla çıktıktan sonra odama döndüm ben sadece ilk akşam yemeğimizi ölümsüzleştirmek istemiştim. Aptaldım! Kahretsin ki büyük bi Aptallık yapmıştım kızlarını silip atmış arayıp sormamış bu insanlara sırf cenaza gününde döktükleri iki üç göyaşını için inanarak güvenmişim beni sevebileceklerini düşünmüştüm yokolası bedenimi yatağa attım. Off nasıl becerecektim şu evde yaşamayı Onlar Annemi sevmemiştiki beni sevsin derin bir nefes alarak sıkmaktan ellerimi kızartıp ve terlettiğim fotoğraf makinasını hafifçe olduğu yere bıraktım tamam iyiydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VENHAR
Teen FictionGözlerindeki karanlık ürkütücüydü, ama artık alışmıştım ona, çünkü tüm tehlikesiyle seviyodum karşımdaki adamı, tehlikesi ona aşık olduğum gerçeğini değiştirmeye yetmiyordu kulağıma daha derinden yaklaştı ve fısıldadı "seni tanımadan önce kuru bi be...
