Παγιδευμένοι [Will Edit]

🏆 41ο Κεφάλαιο

Ο Άρον και η Άσλευ είχαν κάνει ανακωχή.

Η ημέρα των αγώνων της ενόργανης γυμναστικής είχε φτάσει και οι αθλητές βρίσκονταν στον χώρο διεξαγωγής.

Ταυτόχρονα η Άσλευ στο επάνω κρεβάτι, κοιμόταν μπρούμυτα με το πρόσωπο της πάνω στο μαξιλάρι και το ένα της χέρι μέσα από το παντελόνι.

Σκούπισε ασυνείδητα τα σαλάκια στο πιγούνι της και γύρισε από την άλλη.

Τα μάτια της άνοιξαν ελαφρά και συνειδητοποίησε ότι ακουμπούσε πάνω από το μποξεράκι της. Για την ακρίβεια το μποξεράκι του Άρον.

Τινάχτηκε ολόκληρη και έβγαλε το χέρι έξω.

"Κακό χέρι! Κακό!" άρχισε να το χαστουκίζει με το άλλο.

"Είπαμε να κάνουμε υπομονή, αλλά όχι κι έτσι!" φώναξε στον εαυτό της και παρατήρησε με την άκρη του ματιού της τον Kaleb που την κοίταζε φρικαρισμένος.

"Α...Άρον είσαι καλά?"

Γιατί Θεέ μου?! Λυπήσου με!!

"Εε... Είδα ένα περίεργο όνειρο και...."

"Α...." το βλέμμα του Kaleb μέσα στην φρίκη.

"Καλημέρα"

"Καλή..μέρα. Πώς είναι το πόδι σου?"

"Το πόδι μου?"

"Ναι, το γόνατο"

"Αα! Εε... Όχι πολύ καλά. Με πονάει και δεν ξέρω γιατί"

"Μπορείς να περπατήσεις?"

Ίσως να είμαι λίγο σκύλα με αυτό που σκέφτηκα.... Αλλά δεν πειράζει μωρέ! Σκύλα δεν ήμουν πάντα?

"Εε... Δεν ξέρω. Κάτσε να δω" πήγε να κατέβει από τις σκάλες, όταν έβγαλε μια κραυγή πόνου.

"Πονάς??"

"Αχ αχ αχ! Ναι, πονάει"

"Θα πας τώρα στον γιατρό Άρον. Έλα να σε βοηθήσω"

Την πλησίασε και την βοήθησε να κατέβει.

"Αχ... Ο Έρικ με κρατούσε από δω"

~Το διαβολάκι στον έναν ώμο της Άσλευ😈~

"Χεχεχε! Τώρα θα πει στον Έρικ ότι πονάς, εκείνος θα ανησυχήσει, θα τρέξει να σε βοηθήσει και θα τα ξαναβρείτε. Μπράβο ξεφτέρι μου!"

~Το αγγελάκι στον άλλον ώμο της Άσλευ😇~

"Αυτό που σκέφτηκες είναι βρώμικο και ποταπό! Δεν μπορείς να κάνεις τον Έρικ να σου ξαναμιλήσει με ψέματα!"