Παγιδευμένοι [Will Edit]

🏆 27ο Κεφάλαιο

Προλαβαίνω και ζητώ συγγνώμη που το κεφάλαιο δεν ανέβηκε το μεσημέρι, αλλά σήμερα έχω γενέθλια και τώρα βρήκα χρόνο να το διορθώσωω😇😊

~~~

"Βοήθησε με να τον πάμε μέσα" είπε ο προπονητής στον Έρικ και τον σήκωσαν μαζί.

Τον έβαλαν σε ένα δωματιάκι που έμοιαζε με μικρό ιατρείο.

"Πώς έγινε?"

"Έτσι ξαφνικά! Εκεί που μιλούσε. Γενικά σήμερα φέρεται περίεργα coach.. Δεν ξέρω τι έχει πάθει"

"Άφησε τον να ξεκουραστεί, θα μείνω εγώ μαζί του" είπε ο προπονητής και τότε η Άσλευ άνοιξε τα μάτια της.

"Φίλε! Φίλε μ'ακούς, είσαι καλά?"

Που είμαι?... Όνειρο?...

"Άρον μας ακούς?" είδε μπροστά του έναν μεγαλύτερο άντρα με φόρμες και μια σφυρίχτρα στον λαιμό του.

Όχι.... Όλα είναι όπως πριν... Είμαι ο Άρον.. Όχι, όχι!!

"Είσαι καλά φίλε?" την βοήθησε να σταθεί καθιστή.

"Τι έγινε?"

"Λιποθύμισες"

Δεν πρόλαβα να του πω για την αλλαγή που έγινε με τον Άρον...

Έφυγαν από το δωμάτιο ενώ σιγουρεύτηκαν ότι η Άσλευ ήταν καλά και πήγαν στους πάγκους, αφού σιγά σιγά θα ξεκινούσαν την προθέρμανση.

"Μπορείς να με πας στις τουαλέτες?" ρώτησε τον κολλητό του, αφού δεν είχε ιδέα που ήταν.

"Ναι ρε, πάμε"

Δεν του φάνηκε κάτι περίεργο αυτή τη φορά, αφού πριν λίγο είχε λιποθυμίσει.

Έφτασαν και η Άσλευ μπήκε μέσα, ενώ ο Έρικ περίμενε έξω.

Πήγε στον νιπτήρα μπροστά στον καθρέφτη και έριξε νερό στο πρόσωπο της με κλειστά μάτια.

Όταν τα άνοιξε είδε κάτι γραμμένο στον καθρέφτη.

Για όλους υπάρχει δεύτερη ευκαιρία. Όμως πρόσεχε... Την επόμενη φορά που θα πας να μαρτυρήσεις το μυστικό, η κατάσταση θα γίνει μόνιμη

Τινάχτηκε ολόκληρη όταν αντίκρισε τα μαύρα γράμματα και τα διάβασε έντρομη.

Έβγαλε γρήγορα το κινητό του Άρον από την τσέπη της και όταν το βλέμμα της μετακινήθηκε στην οθόνη για να πατήσει την κάμερα, ο καθρέφτης ήταν πεντακάθαρος.