Παγιδευμένοι [Will Edit]

🏆 25ο Κεφάλαιο

Ο Άρον κοίταζε τον εαυτό του στον καθρέφτη, όμως έβλεπε το πρόσωπο της Άσλευ.

Τα καστανόξανθα μαλλιά της Άσλευ, τα γαλάζια μάτια της Άσλευ, τη μύτη της Άσλευ, τα χείλη της Άσλευ.

Η Λία που την άκουσε από έξω να τσιρίζει, είχε αρχίσει να ανησυχεί.

Ο Άρον πλησίασε τον καθρέφτη και άρχισε να κουνάει το στόμα του.

Πανικοβλήθηκε και συνέχισε να ανασαίνει ακανόνιστα.

Σήκωσε τα χέρια του και τα κοίταξε.

Τι ήταν αυτά τα μικρά δαχτυλάκια με ροζ μπομπονέ βαμμένα νύχια?

Κοίταξε ξανά τον καθρέφτη και άρχισε να ακουμπάει τα μάγουλα του, τα μαλλιά του. Ή μάλλον τα μαλλιά της Άσλευ.

Τι σκατά ήταν αυτή η χαίτη μέχρι τη μέση?!

Που είχαν πάει τα κοντά καστανά μαλλιά του? Τα καστανά μάτια του? Τα σαρκώδη χείλη του, τα χοντρά φρύδια του?

Χαμήλωσε το κεφάλι του και κοίταξε το σώμα του.

Έβαλε τα χέρια του στο στήθος και όταν έπιασε δύο εξογκώματα, κόντεψε να λιποθυμήσει.

Μαλάκα έχω βυζιά?!!

Κοίταξε πιο χαμηλά και άρχισε να φοβάται.

Πήγε το χέρι του χαμηλά αργά και ακούμπησε ανάμεσα στα πόδια του.

"Που πήγαν?!!" φώναξε τρομοκρατημένος και συνέχισε να τα ψάχνει.

"Που είναι?!" έσκυψε πάνω από το σημείο του, λες και ξαφνικά θα του έκαναν τζα.

"Άσλευ, είσαι καλά??" άκουσε από έξω τη φωνή της Λία και όταν κοίταξε πάλι τον καθρέφτη, του κόπηκε η ανάσα και έκανε ένα βήμα πίσω.

Υπήρχε κάτι γραμμένο σαν με μαύρο μαρκαδόρο.

Το μυστικό ποτέ μην μαρτυρήσεις... αν δεν επιθυμείς να γίνει μια κατάσταση μόνιμη