Παγιδευμένοι [Will Edit]

🏅 24ο Κεφάλαιο

Ο καιρός περνούσε και οι δύο αθλητές δούλευαν σκληρά για να πετύχουν τον στόχο τους.

Ο Άρον μετά από κάποιες μέρες ξεπέρασε το γεγονός ότι ήθελε να σταματήσει την κολύμβηση με την βοήθεια του προπονητή του και του Έρικ.

Είχε βρει και πάλι τον καλό, ανταγωνιστικό του εαυτό.

Με τον Στιβ οι κόντρες συνεχίζονταν ειδικά τώρα που ήταν θέμα του όποιος πιάσει πρώτος δεύτερο όριο, μπαίνει εθνική.

Η Άσλευ δούλευε σκληρά για μια θέση στην εθνική, με την εχθρό της τη Σαβάνα να είναι στα μαχαίρια.

Τρεις μήνες μετά τους εθνικούς, βρίσκονταν και οι δυο σε πολύ καλό δρόμο.

Είχε μπει ο Ιούνιος και ήταν η αρχή του χειμώνα.

Τον Ιανουάριο ήταν ξανά οι προκριματικοί αγώνες της εθνικής ομάδας και ο Άρον ξεσκιζόταν στην προπόνηση και το γυμναστήριο για να πιάσει όριο, ενώ και η Άσλευ με τη σειρά της έκανε το ίδιο για να πιάσει βαθμολογία.

Σε ένα μήνα πλησίαζαν οι δοκιμαστικοί αγώνες, στους οποίους συμμετείχαν όλοι οι αθλητές αν το ήθελαν. Ήταν όμως και μια δεύτερη ευκαιρία για όσους ήθελαν να μπούνε εθνική.

Είχαν πάει και σε άλλους αγώνες, μικρότερης κλίμακας για να τεστάρουν πόσο έχουν εξελιχθεί.

Και οι δύο τα πήγαιναν πολύ καλά. Βέβαια, δεν είχαν ξανά ποτέ επαφή από τότε.

Την τελευταία φορά που μίλησαν ήταν μετά το τέλος των αγώνων του Άρον.

["Εσύ κάρφωσες τον Τζόσουα? Γιατί?"

"Γιατί ένιωθα τύψεις, εντάξει?! Όταν σε είδα χτυπημένο εκείνη τη νύχτα και είπες ότι το έκανε ο Τζόσουα, ένιωσα τύψεις. Ευχαριστημένος? Αυτό δεν ήθελες να ακούσεις??"

"...χαριστώ"

"Τι?"

"Δεν είπα κάτι"

"Ωραία... Να πηγαίνω τότε"

"Περίμενε"

"Θέλεις να πεις κάτι?"

"Οχι"

"Περαστικά"]

Από τότε δεν έτυχε να ειδωθούν ξανά.

"Μπρρρ" έκανε ο Άρον με το που μπήκε στο δωμάτιο του με μπουφάν και ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες ξαπλώνοντας στο κρεβάτι του, πάνω.

Το γόνατο του τρεις μήνες μετά, ήταν καινούριο.

Σκεπάστηκε με το πάπλωμα μέχρι πάνω και εκείνη τη στιγμή βγήκε από το μπάνιο ο Έρικ με το μποξεράκι.