About Last Night(BOOK2) Under Revisions

CHAPTER 3: That Break Up is not a Solution!

*****

--Jennie's POV--

"Good Morning Maam. Jennie! Ang saya natin today ahh?" bati sa akin ni Becca pagkapasok ko dito sa Flower Shop. Siya pa tong nagbukas nitong pinto at sinalubong ako ng masayang pagngiti at kinuha niya sakin ang aking bag then inilagay niya muna iyon sa counter.

"Goodmorning too! Always naman akong happy, Becbec ah!" Bati ko din ito sa kanya. I can't stop myself from smiling since nalaman kong buntis ako. Maski si Lisa ay di maipagkakaila ang sayang kanyang nararamdaman pati si Lucas at Ella. Lahat kame ay may nakapintang ngiti sa aming mukhan pagkaalis namin ng bahay. Araw araw naman kaming masaya pero iba kasi yung dulot nitong baby sa sinapupunan ko eh, mas pinasaya pa niya kame lalo.

Inilibot ko ang aking paningin dito sa shop ko, the scents of different flowers here engulfed in mine. May strange na kakaibang amoy nga lang na nagdulot ng pagkagalit ng ilong ko but it's normal dahil I'm pregnant.

"Pero kakaiba po ang mga ngiti niyo ngayon Ma'am Jen sa totoo lang!" she said while fixing the boquet and placed it in to the basket.

"Tssss.. nag breakfast kana ba? If hindi pa, breakfast ka muna" pag iiba ko ng topic dahil hahaba na naman tong usapan na to dahil sa kadaldalan ng batang to. 21 years old lang si Becca pero daig pa niya ang mas matanda sa kanya kung tumalak, napaka daldal.

"Yes po. I'm done na Ma'am Jen." Tugon nito at pinagpatuloy ang pag aayos ng bulaklak sa basket na nasa counter. Napatango nalang ako at inusisa ko naman ang mga bulaklak sa kani-kanilang pwesto, chi-check kung maayos pa ito or may reject pero ayos naman ito.

"Nga pala Maam Jen! Kahapon may nagpunta po dito at hinahanap ka. He mentioned na he's from Baguio" kumunot ang aking noo. Umupo muna ako sa waiting area for costumers dahil ramdam ko ang pagkahilo dahil sa amoy ng bulaklak na masama sa pang amoy ko.

"Baguio? Who?" Curious na tanong ko.

"Kai Jongin po. Yun ang sinabi niyang pangalan" agad namang napaangat ang isa kong kilay, may biglang nagflash sa aking isipan nung time na nasa baguio ako about a weeks ago.

'Kai Jongin'

***FLASHBACK***

I'm busy watching the view here in Burnham Park, kaka stress lang kase and I need to refresh my mind. Ang lake na pala ng pinagbago ng Park na ito since dumating si COVID19, malinis ang paligid, hindi papulated at nakasara ang ibang resto at may iilan lang na nakaopen.

It's already 6pm na at iilan lang ang mga tao na nandidito dahil makulimlim at nagbabadyang bubuhos ang malakas na pag ulan. Mamayang 11pm pa ang byahe ko pabalik ng Manila. May oras pa ako para mag relax.

Naglakad ako papuntang bench at umupo ako. Nami miss ko na ang aking mga babies lalo na sa Manoban na yun.

Kinuha ko ang aking phone at akmang ida-dial ko sana ang numero ni Lisa pero agad na napatingin ako sa side ko when a Man cry out loud while kneeling infront of a girl. Gageh, as in malapit talaga sa kinauupuan ko.

"Pls. B-babe d-don't do this to me pls..." umiiyak niyang sabi habang nakayakap siya sa mga hita nung babae. Diko alam kung anong mararamdaman ko sa ngayon, akalain mo yon sa mismong malapit pa talaga sa akin at ngayon lang ako naka encounter ng ganitong sitwasyon. Kala ko kasi sa mga drama lang ito nangyayare.