About Last Night(BOOK2) Under Revisions

CHAPTER 4: Jealous Wife

*****

--Jisoo's POV--

"I can't let you pass me by
I just can't let you go
But i know that i am much to shy
To let you know.

Afraid that I might say
The wrong words and displease you
Afraid for love to fade
Before it can come true"

Singing that song while cooking for dinner. Wendy is here in my house dahil lasing na lasing at nanggaling kame sa business party kanina. Iniuwi ko muna siya dito dahil hindi ko naman alam kung saan siya nakatira.

Putting an oil in the crock, when I sense that someone behind me kaya tumalikod ako upang tignan ito "Yahh Wendy! The heck! What are you doing?!" I slightly shout when she hugged me. Kaba at di maipaliwanag ang aking nararamdaman ngayon. Bahagya ko pang tinatanggal ang mga braso nitong nakapulupot sa beywang dahil sobrang higpit ito.

"Ano ba, Wendy! Bitawan mo ako!" Muling sigaw ko "M-ma ear --sss y--you sheken" sabi niya sa lasing na tono

"L-let me go!" pilit akong kumakalas sa mahigpit niyang yakap but instead na pakawalan niya ako ay mas lalo pa niya akong niyakap kaya wala akokg kawala. Hinyaan ko nalang ito at di nagtagal ay naririnig ko na ang kanyang mga hikbi.

"Pu-wede bang ikaw nalang siya, Hailey? Sa-na ikaw nalang siya." she said while sobbing "i'm hurt" dugtong pa nito. I heaved a sigh and responded her hug. She's broken like me, and I need to comfort her like she does when I need someone to lean on.

"Let it out, Wendy. I'm here!" She's now sobbing in my arms, remembering those times na umiiyak din ako when i'm hurt 'cause of Roséanne. Ganito din ba si Roséanne nung umalis ako? Ayts! Why would she? Ni hindi nga ako mahal nun!

"He left without a words. Di man lang nagpaalam. Sabi niya na papakasalan ako at sabay kaming tatanda pero iniwan na niya ako" Mas lalo siyang napahagulhol at hindi na ako nagdalawang isip na haplusin ang kanyang likod para pakalmahin ito. I hate it when a woman cried infront of me.

"Siguro may dahilan siya kaya siya umalis ng walang paalam" sabi ko. I know that she have a boyfriend dahil nakwento na niya din sakin about her lovelife.

"But still..he left me. He left me, Jisoo...----" I let her hit my chest repeatedly. Masakit pero carry lang. Alangan naman na papabayaan ko? At isa pa wala namang mali diba?

"Tssss... Tama na nga! Para kang ano jan. Pag talaga tong damit ko mapunit, babawasan ko sahod mo!" she let out low giggled at napangiti nalng ako. Parang temang lang!

"Sorry Ms. Jisoo" paumanhin niya at sa wakas tumigil na din ito. Masakit sa cleavage oo.

"Sige na mahiga ka muna dun sa sofa. Dipa ako naluluto ng pang dinner natin" sabi ko sabay tingin dun sa nakasalang na kanin sa may rice cooker.

She pulled the hugged. I startled when she cupped my face. D*mn! Here we go again, my f*cking heartbeat everytime na nagtatama ang aming paningin.

"You know what, Ms. Jisoo? Sana ikaw nalang siya. At ako naman si Roséanne. Ang swerte ko na sana dahil napaka loyal mo when it comes to her kaso ako si Wendy eh" sabi niya at hinahaplos ang magkabila kong pisngi. Diko alam kung bakit hinahayaan ko lang ito, diko rin matukoy kung bakit kinikilig ako.

Nakatitig lang ako sa namumula niyang labi. She's pretty naman at masasabi kong nababagay siya bilang model at hindi secretary.

"Sana nga ikaw nalang si Roséanne" i said in my mind. Sunod-sunod na paglunok ang ginagawa ko dahil sa ginagawa nitong paghaplos sa mga labi ko gamit ang kanyang hinlalaki. Putcha! Bakit di man lang ako makaiwas sa kanya? Hindi paba naaalis ang pagka womanizer ko or sadyang natutukso lang ako? Or na mi miss ko lang si Roséanne?