A Family that full of Fun, laughter and of course there is also sadness sometimes.
But
one day that happiness and laughter will suddenly disappear due to misunderstanding, struggling to fight some problems and sometimes, you can't control your emot...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Sources of image that i used: google)
Holding the jar of dried roses came from her, gathering all the petals that she gave me since day one and it's f*cking five years na iniipon ko at nakalagay sila sa glass jar at nakabalandra dito sa room ko.
I don't know anything now why I'm being like this since she left. It's been one week and feeling ko para akong nalantang bulaklak ngayon.Hindi rin ako makakain ng maayos hanggang sa ito ako't nakahiga pa din, alas otso na ng umaga at kay bigat-bigat ng pakiramdam ko.
"Ang sakit sakit ng buong katawan ko" kagabi ko pa nararamdaman ang sakit na diko maipaliwanag kung ano nga ba ito. Feeling ko nag aapoy ang katawan ko dahil ramdam na ramdam ko ang sobrang init nito.
Pilit kong inabot ang drawer na nasa side ng kama at binuksan ko iyon, nanghihina kong kinuha ang box ng medkit at inilabas ko ang thermometer. I pressed the on botton at isinukbit ko ang tip sa armpit ko.
*Tit-tit-tit-tit-tit-*
Agad ko nang tinanggal ang thermo nang tumunog ito indicating na na detect na ang init ng katawan ko.
"38°? Sh*t!" i mumble at inilapag ko sa mesa ang thermo. Hirap naman ang mag isa, nako mamamatay na ako dito nang walang nakakaalam.
Nanghihina akong bumangon at nagtungo sa banyo, kumuha ako ng towel at binasa ko iyon ng malamig na tubig. Para akong zombie na naglakad pabalik sa kama dahil nakakapanghina. "D*mn you, Jisoo!" Pagmumura ko sa kawalan. Siya nalang lage ang nasa isip ko kahit anong iwas pa ang gawin ko.
Muli akong humiga and i put the towel in my forehead. I can feel that i'm sleepy kaya pumikit nalang ako. --
"Tita Roséanne!" I can hear a voices at boses iyon ng mga bata. Paulit ulit na tinatawag nila ang pangalan ko.
I can't see anything at ayaw magmulat ang mga mata ko kahit gustong-gusto ko iyon na imulat. I'm too weak to move my body too, para na akong na stroke dahil ayaw talaga ng katawan ko para gumalaw.
"Mama! help! Mama!" Pamilyar na boses iyon at nasisiguro kong si Ella ito "Ella?" Nagtataka ako at sa tingin ko nakakunot na ngayon ang noo ko. Gustong-gusto kong gumalaw at maski tawagin ang pangalan niya ay diko magawa dahil feeling ko may nakabara sa lalamunin ko upang pigilin ako sa pagsasalita.
"Tita Roséanne! Gising!" Nabosesan ko ang cute na boses ng bata na iyon. Si Lucas ito. Anong meron? Panaginip ba 'to?
"Tita Roséanne!" umiiyak muli na sigaw nila. Wait? What happened to me? Bakit di ako makagalaw o kaya'ymaimulat man lang ang mga mata ko?
