Heartpain

'5'

Birşeylerden vazgeçmek gerek,bazı şeyler için. Bence bu kadın da vazgeçmeliydi, o vazgeçilmez denilen adamdan. Aksi takdirde onun için kötü şeyler olacaktı. Çok şey kaybedecekti. Günlerdir aynıydı,değişen birşey yoktu. Hâlâ özlüyordu ve hâlâ bekliyordu. Sonu ne olur bu hikayenin bilinmez ama, hikayenin sonunda hepimizin 'aşk' ve 'özlem' kavramlarını derinlerine kadar hissedip,öğreneceğimizdir.

"Onu unutmak bile istememek benim suçum değil... Senin de değil,ama onun da değil. Bu acılarım,bu özlemim,hasretim, kederim bitsin istemiyor muyum sanıyorsun.?"

Elbette onun suçu değildi. Fakat cılızlaşmış bu bedende bu ruh ne kadar dayanır bilinmez.

"İstiyorum bitsin... Ama bir anlık sadece,sadece bir an acılar ve özlem ağır gelince bitsin istiyorum. O andan sonra ben yine onu özleyeyim istiyorum,yine ağlayacaksam onun için ağlayayım,kederleneceksem onun için kederleneyim veya güleceksem onun için... Ben anlatamıyorum galiba, yada kelimeler kifayetsiz kalıyor... "

Gözleri yine anılara kaymıştı,anlatınca bile yaşlar akıyordu.

" Onu unutmak düşüncesi bile kalbime ağır gelirken.. Bunu bizzat yaşamak beni ne hale getirir bilemiyorum.."

Ne yaşadı da, veya ne yaşattıda bu kadın böyle derinlere kadar gidip orda kalmıştı. Kuyunun en dibinde,ve o kuyudan bile kendi değil, o gelip onu çıkarsın istiyordu.

"Her şeye rağmen bunu deniyorum.. Onu unutmayı. Her ne kadar başardım deyip, çalan bir şarkı melodisinde yine onu düşleyip onu hatırlasamda... Ne de olsa deniyorum. Bir yere kadar olsa da..."

Ne denir bilmiyorum bu kadına. Yüreğindeki yangın nasıl biter bilmiyorum. Ne ben,ne o, ne de bir başkası bilemiyor. Herkes çıldırmış gibi bu kadının üzerinde titriyordu. Aşk'ın kavramı yıllar sonra bu kadının üzerinde can bulmuştu çünkü. Herkes bir şeylerin peşindeyken kadın sadece ufak bir umut parçacığının peşindeydi...
Yapayalnızdı. Yapayalnız..! Kimsesi olmayan bu kadın ne acılar içindeydi....