Blue & Grey | TaeKook ✔

22. Bölüm

"Herkes burdaysa başlıyorum."

Yedi kişi birlikte kantinin yuvarlak masalarından birine oturmuş, Yugyeom'un yapacağı konuşmayı bekliyorduk. Masada müzik grubunun ben de dahil beş üyesi, ayrıyeten Yugyeom'un sevgilisi Bambam ve onun arkadaşı Youngjae vardı. Jungkook yine yanıma oturmuş, sessiz sessiz oturarak yere doğru bıkkın bakışlar atıyordu.

Çok gergindi, sinirlerine hakim olmakta zorlanıyordu. Hâlâ karnındaki morluklar geçmediğinden sabit oturmakta da zorlanıyordu. Ayrıca bir elinin parmaklarının ucuyla tşörtümün eteklerine tutunduğunu da daha yeni yeni fark ediyordum. Sanırım sakin olmaya çalışmak adına güç almaya çalışıyordu benden. Buna gülümsemeden edememiştim.

Öte yandan Yugyeom ve sevgilisi de oldukça gergin duruyordu. Bambam arada bir Jungkook'a ters bakışlar atıyor, fakat benim Yugyeom'a yaptıklarımdan haberi olacak ki aklına geldikçe bakışlarını çekiyordu. Derslerini almış gibi dursalarda bunun şuanlık böyle olduğunun farkındaydım. Sonradan bir şekilde tekrar kaşınacaklardı.

Ayrıca Jungkook'a yaptıklarını affedecek değildim. Bunun karşılığını elbet verecektim fakat zamanı gelmemişti henüz.

"İlk olarak, hâlâ bir şarkımız yok. Bu işi Jungkook'a devredeceğim. Şarkı yazma konusunda en iyimiz o."

Yugyeom Jungkook'a yönelik konuşurken, Jungkook beklediğimden özgüvenli bir şekilde gözlerini onun gözlerine sertçe dikmiş, mimik oynatmıyordu.

Yugyeom da aynı şekilde bakıyor, sakin olmaya çalışarak yazılacak şarkının ayrıntılarını anlatıyordu. Bu haline alayla sırıtmıştım. Ben olduğum için ona dokunamadığına emindim.

Çünkü Yugyeom asla çekingen biri olmasa da her zaman tek çekindiği kişi ben olmuştum. Bana karşı gelemezdi. Onun tüm açıklarını bildiğimi ve ona karşı kullanmaktan da çekinmeyeceğimin farkındaydı. Sevgilisini de bu konuda uyarmıştı belli ki çünkü şuana kadar Jungkook'a saldırmamış, hatta oldukça çekingen davranmıştı Bambam. Fakat dediğim gibi, bu sadece bir süreliğineydi. Yugyeom öfkesini kontrol etmekte iyi değildi. Bir süre sonra kendini tutamayacağını biliyordum.

Yarım saate yakın süren toplantıdan sonra herkes dağılmıştı. Jungkook ve ben ise benim sınıfımda oturarak yazılacak şarkı hakkında fikir paylaşımı yapıyorduk. Fakat biz konuşurken sınıf aniden sessizleşmişti. Kaşlarımı çatarak kafamı kapıya çevirdiğimde, Yugyeom ve sevgilisini görmüştüm kapıda.

Aynı sınıftaydık, gelmesi normaldi fakat asıl sorun gözlerinin üstümüzde olmasıydı. Bizimle konuşmaya geldiği belliydi ki zaten yanımıza yaklaşmaları bunu kanıtlıyordu. Önceden de tahmin ettiğim gibi, kaşınmaya gelmişlerdi.

Yanımda oturan Jungkook onları daha yeni yeni fark ediyordu. Anında gerilmiş, aurası değişmişti. Yanımıza gelmiş oturan bize bakıyorlarken, 'Ne var?' dercesine tek kaşımı kaldırmıştım. Yugyeom cevaplamadan önce sakin kalmak adına derin bir nefes almış ve bakışlarını Jungkook'a çevirmişti.

"O gün Bambam'a ne söylüyordun?"

Jungkook ona bir 'Ciddi misin?' bakışı attıktan sonra elini bıkkınlıkla yüzüne götürmüş, sinirle ovmuştu.

"Ne yapayım ben senin sevgilini? Benimle muhatap olan oydu. Neden kendisine sormuyorsun?"

Bakışlar Bambam'a dönerken, o ise rol yaptığı açıkça belli olacak bir şekilde "Bana saldırdı! O kıskanç herifin teki. Eminim seni hâlâ seviyor ve beni çekemiyor." diyerek oyuncu bir tavırla Yugyeom'un koluna sarılmıştı.

Gördüklerim beni iğrendirirken kusuyormuş gibi yapmıştım. Böylelikle bakışlar bana dönmüştü. Ben ise bakışlarımı Yugyeom'a çevirmiş, "Buna inanacak kadar salaksın değil mi?" diyerek acıyan bakışlar atmıştım ona.

Anında sinirlenmişti. Elini oturduğumuz sıraya sertçe vururken, Jungkook'a çevirmişti öfkeli bakışlarını. Bana saldıramayacağını bildiğinden Jungkook'a saldırmaya karar vermişti belli ki. Tüm sınıfın gözü üstümüzdeydi.

Bu tavırları yavaş yavaş sinirlendiriyordu beni. Sonuçta tüm bu olanlar önceden verdiğim uyarının dikkate alınmadığının göstergesiysi. Bu yüzden oturduğum yerden kalkmış, Jungkook'un da kolundan tutup kaldırmıştım. Ardından Yugyeom ve Bambam'a beni takip etmelerine dair bir bakış atarak Jungkook ile birlikte koridora çıkmıştım.

Onlar yanımıza geldikten hemen sonra Yugyeom'a dönmüş, "Amacın ne? Olay çıkarmaya mı geldin?" demiştim sertçe. O ise alayla "Sorun o sürtük." demiş, bakışlarını Jungkook'a çevirerek "Hâlâ bana aşıksın değil mi?" diyerek alayla gülmüştü.

İşte şimdi tam anlamıyla sinirlenmiştim. Karşımdaki resmen beni kışkırtıyor, açık açık dövülmek istediğini belirtiyordu fakat bu seferlik kendimi tutacaktım. Daha güzel bir fikrim vardı.

Biraz sessiz kalıp biraz olsun sakinleşmemin ardından derin bir nefes alarak sakin bir şekilde Bambam'a yönelmiş, arkasına geçerek omuzlarına ellerimi koymuştum yavaşça. Aynı zamanda da konuşuyordum.

"Aslında bunun için biraz daha bekleyecektim, zamanı değil diye düşünüyordum ama sen çok istekli çıktın."

Ardından bakışlarımı sinirden elleri titreyen Jungkook'a çevirmiş, sinsice gülümseyerek bakışlarımla Yugyeom'u işaret etmiştim. Ne demek istediğimi anlamış, o da aynı şekilde gülümsemişti.

Olayı anlamaya çalışan ikili için ise artık çok geçti. Yugyeom Jungkook'un oldukça sert yumruğuyla geriye savrulurken, Bambam ise kollarım arasında çırpınıyordu.

Jungkook hiç acımadan birkaç tane daha geçirirken, yalpalayarak yere düşen bedene zerre acımıyordum. Sonuna kadar hak ediyordu. Jungkook'a bunun kat kat fazlasını çektirmişti sonuçta. İki yumruk yedi diye ölmezdi.

Bu kadarının yeterli olduğunu düşünmüş olacak ki geri çekilmişti Jungkook. Ben de aynı anda hâlâ çığlık atarak kollarımdan kurtulmaya çalışan bedeni serbest bırakmıştım. Hemen eğilerek yerdeki bedenin yüzünü kontrol etmeye başlamıştı.

İşi biten Jungkook yanıma gelmiş "Rahatladım gerçekten." diyerek kahkaha atmıştı. Ben de ona katılmıştım.

Ardından hiçbir şey olmamış, sanki az öncekilerin hiçbiri yaşanmamış gibi Jungkook ile yarım bıraktığımız sohbeti devam ettire ettire uzaklaşmıştık ordan.

Ertesi gün ise Yugyeom okula gelmemişti. Geldiği gün yüzü yara bere içinde, yalpalayarak yürüyordu. Jungkook'un 'Bu sadece benim eserim olamaz.' tarzı sorgularını görmezden gelerek gün boyu alttan alttan sırıtmıştım. Hak etmişti.

***

Sonunda Jungkook lan

Ve Taehyung 🥵🥵