Chasing The Mafia Boss's Heart || R18+ || SPG SCENES ||

Chapter 2

Chapter 2:

A/N: I really am excited to publish this. Specially that in just one day, this story reach the TOP 1 POSITION for rescue. While TOP 2 for Beatrice, TOP 4 for Sanchez. TOP 10 for rage, both TOP 12 for illegal and wrath! And a lot more rankings!

Beatrice Sanchez’s P. O. V.

“Stanley, where are you?” Ilang beses ko na ata iyong isinigaw. “Stanley!!” Nag umpisa ng gumapang pababa ang mga luha ko. “Stanley, where are you?!” Umiiyak ko ng sigaw.

Malaki ang mansyon ng mga Sanchez kaya imposibleng mahanap ko sya agad.

“No, Stanley!” Napaluhod ako sa gitna ng receiving area habang umiiyak. “Big bro, I’m sorry... please, forgive me..” Ilang beses akong napahikbi.

“No..” Mahinang bulong ko. “Big bro.. please..”

“Bea, wake up!” Narinig kong inis na singhal sa akin ni Caroline. “Bea, I said wake up!” Naramdaman ko ang paghampas nya sa akin ng unan.

Agad kong iminulat ang mga mata ko bago ako umupo sa kama at umiyak ng umiyak. Agad naman akong niyakap ni Caroline.

“Hush now, Bea.” Pagpapatahan nito sa akin. “It’s not your fault, okay?”

Napahikbi ako ng ilang ulit. Until now, it still hunts me. Even thought my family would tell me, always, that it is not my fault and even thought I badly wanted to believe it, my conscience won’t let me. Because until now, I still blame myself, the reason why Stanley leave. His dad knows where he is but he won’t tell us. He said that it is for Stanley’s sake but no, I won’t give up! I will find my big bro for I promise that I will help him.. I will save him.

“Bea?” I heard Caroline again. “Come on? Let’s prepare for school? We’re gonna be late for our morning class.”

Tumango ako habang tinutuyo ang mga luha ko at paminsan minsan pang napapahikbi. Nung maging maayos ang pakiramdam ko ay agad na akong tumayo at tumingin kay Caroline na nakangiti na sa akin ngayon.

“Thank you,” I said while smiling at her.

“Don’t mention it.” Nakangiting tumayo ito bago hinaplos ang pisngi ko. “Prepare now, okay? I’ll be preparing for school too.” Nag paalam na itong lalabas ng kwarto ko kaya hinayaan ko lang sya.

Agad naman akong humarap sa salamin at nakitang sabog sabog ang buhok ko. Mahina akong natawa bago pinunasan ang isang takas na luha na pumatak sa mga mata ko. I badly miss him.. Stanley.

I know I have to be brave because I am not the only one who’s longing for him but I can’t help it! After all, I’m still the one who had the guts before to treat his wounds and to scold him hard before.

Hindi ko maiwasang mapaisip kung kamusta na kaya si Stanley ngayon? May sugat na naman ba sya? Kung meron, ginagamot nya kaya iyong sugat nya? How about his wounds before he left? Did it leave any scars? I hope not. But until now, no one knows the origin of those wounds.
Napabuntong hininga ako bago pumasok sa banyo para maglinis ng katawan ko. Nagmadali ako dahil naririnig ko na si Caroline na nagbubunganga sa kwarto ko.

“Wala ka talagang pinagbago, Beatrice Sanchez! Araw araw na lang tayong late dahil sayo! Ang bagal mo kasing kumilos!” Galit na sermon nito sa akin.

Hindi ako kumibo dahil baka mas lalo lang syang magalit sa akin. Kinuha ko na ang bag ko at naglakad na paalis ng kwarto.

Nakasunod naman sa akin si Caroline habang nakabusangot. Nagpaalam na ako kay mommy at daddy bago kami lumabas ng bahay at sumakay sa kotse na hatid sundo kami sa tuwing tinatamad kaming mag maneho ng sarili naming sasakyan.