Aynalar

Zaman, her kitabın konusu olan bir konudur. Her yazarın düşüncelerinin içinde gezen, kelimelere dökülüp, insanların ruhuna işleyen o satırlara konuk olur, zaman. Ne kadar basit gibi görünse de insanlar için olan anlamı çok büyüktür. Özellikle de yaşadıkları zor bir insan için zaman hayatında ki en önemli şeylerden biridir. Benim içinde çok özel bir yeri vardır, zamanın. Yaralarıma derman olan tek şeydi. Ben kolu kanadı kırılmış bir kızdım ve zaman benim ilacımdı. Hayatımın çoğu zamanında bunu anlamıştım. Zamanın ne kadar önemli olduğunu. Özellikle, benim gibi insanlar için. Zaman, en kötü ve sizi en derinden vuran yaraları sarar. Tek başına kaldığınız zaman sizin arkadaşınız olur.

Yaşadıklarım benim için zordu. Çok zordu. Saftım ama artık değilim. Masumdum ama artık değilim. İçimdeki o saflığı masumluğu yaşadıklarım değil ben kendim yok ettim. Hiç bir zaman romantik kitapların baş rolündeki kızlar gibi saf, masum ve iyilik perisi bir kız değildim. Belki öyle görünüyordum. Ama dediğim gibi belki. Bu insanların ne gördüğüne bağlıydı.

En azından benim hikayem de ben baş roldüm. Benim hikayem, bir insanı ne kadar yıpratabildiklerini anlatıyordu. Ne kadar kırabildiklerini, üzebildiklerini. Bu hikaye, benim aracılığımla kelimelere dökülen, bir kızın günlüğüydü . Yaralı bir kızın süslü bir kelimeleri ile dolu olan defteri değildi. Bu defterde süslü kelimelere yer yoktu. Bu defter benim nasıl çöktüğü mü anlatan bir defterdi. Aynı zamanda nasıl ayağa kalktığımın. Bu günlük sevgili defter diye başlamıyordu. Başlayamazdı. Çünkü benim öyle bir hayatım olmamıştı. Sevgilerle başlayacak bir hayatım. Günlük yazmamım sebebi kendimi tedavi etmemdi. Yaşadıklarımı ancak bu şekilde atlatabileceğime inanmamdı.

İnancım vardı. Kendi kendimi psikolojik tedavi uygulayacak ve bunun benim için yararlı olacağına adımım gibi emindim. Doktora ihtiyacım yoktu benim ki bir doktorun beni iyileştirebileceğine de inanmıyordum. Daha doğrusu inanamıyordum. Ya da inanmak istemiyordum. Bu benim seçimimdi. Basit değildi. Yaşadıklarım ve ileride yaşayacaklarımın ağırlığı hiç basit değildi.

-DOĞA AYDIN-