Aynalar

3.Bölüm:Gezinti

Rita Ora- Poisan

Yürüdüğüm sokakların hiç biri tanıdık gelmiyordu. Sabahtan beri kar yağıyordu ve yerler son derece kaygandı. Asu, beni dün gece evine götürmüş karnımı doyurmuş anlayabileceğim kadar her şeyi anlatmıştı. Bana ne olduğu ile ilgili aklında bir şeyler vardı fakat paylaşmıyordu. Söylediği tahmini, kafamın içinden bir şeyler aldıkları idi. Bu bariz belliydi zaten. Anılarım hariç her şey yerli yerindeydi . Hiçbir şey kaybolmamıştı. Ne hareketler ne de sözcükler. Hepsi yerli yerindeydi fakat anılarım hepsi gitmişti. Sanki birisi orada olan sinirlerimi tıkamış, nöronların oraya ulaşamamasını sağlamıştı.

Lara, psikoloji okuduğundan birkaç soru sormuş ve olayı çözmeye çalışmıştı. Kardeşi Asu ise edebiyat okuyordu. Bana o da birkaç soru sormuştu. Soruları değişikti. Amacı sanırım tam olarak ... ah bilmiyorum işte amacını. Değişik bir düzüne soru sormuştu.

Kafam allak bulak olmuş bir halde sokaklara atmıştık kendimizi. Bütün gece düşünmüş durmuştuk lakin bir türlü bir sonuca ulaşamamıştık. Her sorunun cevabı bir döngü gibi cevapsız kalıyordu. Gecenin sonunda sinirlenip uyuya kalmıştım. Yarım yamalak uykuya daldığımda tek hatırladığım ise üzerime örtülen battaniye ,alnıma konulan sıcak bir öpücük ve şu sözcüklerdi "Kendini evinde hisset. Ne kadar orayı hatırlamasan da sorun olmaz ,yeniden yaratırız orayı." Yüzüme düşen küçük bir göz yaşıyla, uykuya tam olarak dalmıştım.

Bir sokağa daha saparken bu kızın amacını bir kez daha anlamaya çalıştım. Her yer bembeyazdı ve biz sabahtan beri karın altında soğuk duvarların arasında dolaşıyorduk. İç çektim. Lara kendini polisiye dizilerdeki polisler gibi hissediyordu. Nerden mi anladım ? Elinde ki kocaman büyüteç ve kıyafetlerinden .

Hayatımı ne kadar hatırlamasam da bu kızın gördüğüm en neşeli insan olduğuna kesinlikle emindim. Sürekli gülümsüyor espri patlatıyor ve Asu ile beni yıkıyordu. Kafamın için ne kadar dolu olursa olsun bu kız öyle bir güldürüyordu ki kendimizi kaybediyorduk.

Asu, ablasına göre o kadar olgundu ki bazen hangisinin abla hangisinin kardeş olduğunu karıştırıyordum. Lara... hayat doluydu. Hiç şarjı bitmeyen hep enerji depolayan aletler gibiydi.

Sokağın sonu direk sahile çıkmıştı. Lara önden ilerlerken Asu ile onu takip ettik. Asu, Lara' a söylenirken kıkırdadım. Çok tatlıydılar. Abla kardeş ilişkisi o kadar güzeldi ki insan imreniyordu.

Otomobillerin arasından koşarak geçerken halimiz içler açsıydı. Lara kahkahayı basmıştı . Onun bu salak haline benden gülerken Asu kafasını iki yana sallamış ama o da tutamamıştı kendini gülmeye başlamıştı.

Korna sesi ile yerimizden sıçrarken bakışlarımızı aynı anda siyah arabaya çevirdik. Son model araba hiç zorlanmadan aniden durmuştu. Hangi marka yada modeldi bilmiyorum fakat çok hoşuma gitmişti. Arabanın içinden sarışın bir çocuk çıkarken sinirli gözleri önce Lara' ı bulmuştu. Yutkundum . Çocuk sinirden delirecek gibiydi.

"Kızım koskocaman yoldan böylemi geçilir." Boya gibi duran sarı saçlarını geriye attı cam mavisi gözlerini Lara'nın üzerine dikti. Lara'nın bir an gözünün seğirdiğini gördüm. Sinirden ikisi de kıpkırmızı kesilmişti. Arkadan bir çocuk arabanın üst camından çıktı. Kahverengi saçlı, ela gözleri vardı. Her halinden fırlama olduğu belliydi. Gözleri fıldır fıldırdı. Gözlerimi devirdim. İyi battık.

Fırıldak konuşmaya başladı." Şimdi ablacığım siz neyin kafasını yaşıyorsunuz. Hih söyleyin abinize, gülüm. Ulan E5 gibi aktif sahil yolunda sizin gibi, eşek gibi yaya geçidi varken niden oradan geçmiyonuz. Manyak mısınız? Ne biçim bir millet olduk. Olanaklardan da kullanmıyoruz. Yani zaten o yaya geçidi süs diye yaptılar. Gavurlar gelsin baksın selfie yapsınlar diye koydular. Yaptırmak için para harcadılar zaten." Çocuk ona olan bakışlarımı fark etmiş olacak ki cevap verdi.