The Revenge

1. Welcome Back!

Sophie POV.

Ngayon ang araw ng pagbalik ko sa Pilipinas. After 5 years ngayon nalang uli ako nakabalik dito . i really admit na namiss ko ang pilipinas.

"shopie are you sure you're ready?" tanong sakin ni Liam. so i simply smile at him

"Ngayon mo pa ba ko tatanungin ng ganito. 5 years is enough para magmukmok. at hindi ko sasayangin ang 5 years na ginugul sa pagbabago ko para hindi maging ready sa paguwi ko dito "

" you've change a lot sophie. ibang iba ka na sa kilala ko dati"  ito talagang si liam masyadong madrama tsk.

"Liam ako pa din naman si Sophie Monteclaro na kilala mo. I admit na nag bago nga ako. pero ako padin naman to you're bestfriend naging matapang at mataray nga lang ng onti" i said with hand gesture pa na onti lang alam nyon . any way.

"asus sige sabi mo eh. basta sophie if you need someone na you know kakampi im always here" -Liam

"thanks Li. kahit kailan talaga ang drama mo. tara na nga hinihintay na tayo nila mama sa arrival area"

Kahit na nagbago ako di ako iniwan ng bestfriend kong si Li. Simula sa una laging syang nandyan sa mga oras na down at umiiyak ako sya ang nasa tabi ko. sinundan nya pa ko sa Paris at dun din sya nagaral para lang may kadamay at kasama ko. Im really bless to have a friend na kagaya ni Liam.

"Anak. imissyou" Salubong sakin ni mama sabay yakap. namiss ko ang pilipinas pero mas namis ko si mama.  she alaways checking me if im ok in Paris  via calling me everyday. pero iba  parin pala kapag magkasama kayo.

" imissyou so much ma." sabay yakap ko sa kanya " but wait ma where's kuya Andrew?" nakakapagtaka lang kasi wala si kuya nagpromise pa naman sya na kasama syang susundo sakin naku lagot sakin yun pag nagkataon.

" nasa sasakyan na sya nainip kakahintay tara na."

Umalis na kami at sumakay na kami sa van at nadat nan ko nga dun si kuya .

"kuyaaaaaaa!" i shout and i hug him tightly. i miss this guys damn much.

"hey stop shouting! nakakarindi ka sophie." iritang sabi nya. kahit kailan walang pinagbago tong kapatid ko . pero namis ko talaga to. sya kasi yung tipo ng tao na hindi showy . at hindi din sya malambing sakin pero when that thing happen. sya ang naging kuya/tatay ko ng mga panahong yun kaya sobra nalang kung mamis ko tong ugok na taong to.

Nakarating na kami sa bahay 1hour and 30 minutes something siguro ng makauwe kami masyado kasing traffic after 5 years di parin nagbabago traffic parin sa pilipinas.

Naghanda ng kaunting salo salo sa bahay. Kumain kami kasama si liam di muna sya pinauwi ni mama para naman daw makapagkwentuhan sandali. Kinuwento namin lahat ng mga kabaliwan na ginawa namin sa pag iistay namin sa Paris. Ultimo pag busted ko sa isa kung manliligaw ay ikinuwento nya kaya ayan tuloy lagi na nila akong iniinis kesyo nag make over lang daw ako ay may nanligaw.  suportive ng nanay ko no . Bandang 6 na gabi ay umuwi na si liam nagpaalam na sya dahil pagod din daw sya sa biyahe kaya inihatid ko na sya sa labas ng bahay.

" Li thank you" i said and hug him.

"you're alaways welcome  sophie. sige i need to go na . kailangan ko ng magpahinga. magpahinga ka na din. " -Liam

"Sige bye " i said at pumasok na ko sa loob na bahay. Nag paalam na din ako kilala mama na kailangan ko ng magpahinga dahil pagod ako sa biyahe .

Namiss ko tong room ko madami akong memeories dito nung nerd pa ko. at isa ito sa naging lugar ko nung mga panahong napakalaking kahihiyan ang nangyari sakin.