Saf Kız

Takip

Voteeeeee lütfenn..

Of şu alarm sesi,sabahın saat yedisi.Çok erken görünmesede uykucu olmam bunu erken sayar.Elbiselerimi giyip dışarı çıktım.Okula yürüyerek gidiyordum,yakındı.Yine o çoçuğu görmüştüm.A doğru ya size bundan bahsetmedim.Kütphanedeki çocuktan bahsediyorum.Hafif renkli gözlü elaya yakın sarışın.Alacağım kitabı oda alıyordu.Önce onun almasını istemiştim.Reddetmişti.Yok ben rahat edemezdimki.Aklım onda kaldı.İşte böyle küçücük şeylere takılıyorum.Gittim kitabı verdim.Kütüphaneden çıktım,eve gidecektim fakat beni takipleyen gözler hissettim.Sokağa girmeden başka bir sokağa saptım.Arkamı döndüğümde arkamda o çocuk belirmişti elindede o kitap vardı.Demek oda aklına takmıştı beni.Acaba adı neydi.Türk orası belli.Beraber konuştuk:

                       -Korkma sadece kitabı vericem.

                      +İstemem sağol!

                      -Hayır al ben senden sonra alırım.

                    +Eee durda.. 

derken yağmur bastırmıştı.Kitabı alıp eve doğru yürüdüm.Peşimden koştu ve ismimi sordu:

                    -İsmin ne?

                   +Eylül de niye?

                   -Kitabı geri nasıl alacağımı sanıyorsun?

                  +Tabi doğru ama sınıfım?

                  -Onu ben hallederim ..... 

Koşa koşa eve girdim.Bütün gece onu düşünmüştüm.Sanki onu aklıma sokup kaçmışlardı.Bu çok saçmaydı.

                                                                  * * *

Yine okul,hemen okul dolabımı açtım.Bir not vardı."Kaçıncı sayfadasın"Ve ben bunu tamamen unutmuştum.Çantamdan kitabı çıkarıp 5-6 sayfa okumaya başladım.Bir şiir kitabıydı.Beğendiğim her şiiri kaydettiğim gibi şunuda almıştım:

seni arıyorum kalabalık caddelerde,
tanımadığım insanlar geçiyor, sen yoksun..
perişan hayallerimin başladığı yerde,
sana sesleniyorum, duyuyor musun?

Derse girdim.Yoğun bir ders günü Demiştim arkadaşım yok diye,garip Kelly yanıma geldi.Bir kitap verdi.Coco Chanel tasarımları vardı.Arkadan Emily bana gülümsedi.Kimin gönderdiğini anlamalıydım.Zaten Kelly ve Emily yakın arkadaşlardı.Emily bana doğru yaklaştı ve benle arkadaş olmak istediğini söyledi.Onu kıramazdım.Çok masum duruyordu.Onu kıramazdım.Hoca geldi notları aldım ve ders bitmişti.Kantine indik Emily bana : 

                        -Senle biraz daha yakın olmam çizimlerimin gelişmesinide sağlar herhalde."

dedi.Şaşırmıştım.Ne yani o kadar güzelmiydi çizimlerim.Ya da benle çizimlerini geliştirmek içinmi arkadaş olmak istiyordu?(kafamda mal mal sorular jlşjljşlşjkkj :) ) Emily'nin bana seslenmesiyle birlikte ekşınlı dünyamdan çıkıp normal dünyama dönüş yaptım.Efendim der gibi kafamı çevirdim.Kız bana bakmış cevap bekliyordu.Tabi dedem ama bunca zaman aklı neredeydi ?Neyse olumlu cevabım onların sinsi gülüşleriyle birleşince "HAĞYIRRRRRRRR" diye bağırdım.Şaşkın şaşkın bakıyorlardı.Hemen düzelttim:

                       -Bunca zaman aklınız neredeydi.Hem ben sizin gibilerini bilirim.

dedem ve koşarak lavobaya giderken dünki çocuğa çarpmıştım.Bütün çantam meydandaydı.Beraber çantamı topladık.Utançtan ayarlanmış bomba gibi patlayabilirdim.Teşekkür ettikten sonra hemen tualete gittim.Saçlarımı düzelttikten sonra dışarı çıktım.Diğer deslere kalmayacaktım.Hocanın mazereti varmış sonuç olarak derste yoktu.Direk Starbucks'a gittim.Kahve mükemmel gelmişti.Bu sonbaharda içimi nasılda ısıtmıştı.Hemen eve gittim.Annem ve babamın her hafta mesaj atması gerekirken mesaj gelmedi.Annemi aradım gayet normaldi taki bağırma sesi gelene kadar.....

                                                                   * * *

Deli olmuştum.1-2 gün dayandım ama bekleyemedim.İstanbul'a uçak bileti almaya gittim.Okulum ailemden önemli olamazdı.Direk o çocuğa kitabı vermek için okula gittim.Sınıfında yoktu.