Hikayemiz Açelyanın her gece rüyasında gözüne görünen kesitler ile başlıyor
Ama bu sade bi kesit değil, gelecekde karşılaşacağı olaylara bağlı yani Venom kulesinde yasayacagi olaylarla.Peki ya ne bu Venom Kulesi?Neden Paralel evren?Neden Açelya bu...
Ona karşı duygularım boş değildi ama onu kim olduğunu neden burda olduğumu sormam lazımdı, çünkü artık kafamda sorulara yer kalmadı, kafamdaki soruların cevabını bulursam belki biraz rahatlarım...biraz bile olsa rahatlarim belki, çünkü yoruldum , her gördüğüm yeni görselde başım ağrıyordu sanki beynime biri çekiçle vuruyomuşcasına...
-Evet benim,unutdunmu beni yoksa?-gülümseyerek söyledi, hatırlayamıyorumki kim olduğunu, sadece kendimi ona istemsizce yakın hiss ediyordum.
-Bak sen kimsin bilmiyorum ama ,neden burdaydım ve nasıl buraya geldim lütfen cevap ver.- dedim yüzünden düşen gülümsemeyi fark etdim.
-Bekle nereye????- birden yine tüm bedeni slimelar ile kaplandı ve ışık hızında ordan kayboldu. Şoke olmuşdum, neden öyle gitmişdiki?
Yapa yalnız kalmıştım...bu kapkaranlık yerde yalnız başıma. Kalkmak,uyanmak istiyordum artık. Hep rüyalarımda yaşamak isterdim ama böyle değil, sanki rüya değilde gerçek. Dolmuşdum, artık göz yaşlarımı tutamıyordum ve ağlamaya başladım.
-Benimle gel Açelya.- sanırım Satürndü... bana sarıldıkdan sonra elini bana uzatdı onunla gelmemi söyledi ama busefer Estelle değilde Açelya dedi, artık kendime neden diye sormakdan bıktım ve hiç bişey söylemeden elini tutdum ve ayağa kalktım
-Takip et beni.
Nereyw gidiyorduk bilmiyordum. Kule okadar büyükdüki kayboldum sandım. Satürne güveniyordum... istemsizce. Onu tanımak istiyordum. Artık kendime soru sormak yerine ona soru sormaya başladım aklımdaki sorularin cevabi belki onda vardı.
-Neden burdayız? Sen kimsin? Neden bana Estelle dedin?- sordum
-Bir rü-rüyadız, ama ortak bir rüya, herkez buraya gele bilir ama sadece seçilmişler . Ben Satürn, uzun günlerdir buradayım ve sana Estelle dememim sebebi seni başkasıyla karıştırmam sana benzeyen bir arkadaşım daha vardı, soruların bittiyse devam edelim.- birden merdivenlerin orda durduk bana aynı böyle söyledi, yorgun, bitmiş, üzgün bir halde iç çekerek
-Bir sorum daha var, nasıl uyana bilirim?.-yine sordum
-Vakti geldiğinde.- sakince söyledi, bana öyle bakıyorduki anlatamam
Yol boyunca hiç bir şey söylemedi. Gitdik..gitdik... gitdik
-nereye gidiyoruz?-. Diye sordum ona
-Az kaldı.- dedi Satürn
Bir sürü kapılar arasından sonunda birinin önünde durduk, artık yorulmuşdum uzun süredir aynı yerleri dönüp dolaşıyorduk gibi.
Ve B-86 numaralı kapının önünde durduk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
