(FAST FORWARD)
....
Lumipas ang isang araw ng maayos.
Si jisoo at chae ay halos gabi ng nakauwi dahil sa pamamasyal . At hindi na din nagpaligoy ligoy si chae na mag sabi ng nararamdaman nya kay jisoo .
At don nga ay nagpaalam na sya na manliligaw na agad namang umoo si jisoo.
Ang mga magulang naman ni lisa ay nanatiling nag hihintay sa anak nila.
Habang sila lisa . Jennie. Marta at nick ay masayang nag bonding sa bahay.
.....
And today ay napag pasyahan ni lisa na umuwi na.
"Sure ka. Hindi na kita sasamahan?" Jennie ask
Lisa nod "babalik nalang ako kapag naayos ko na lahat"
Jennie nod at nilapitan si lisa sabay yakap.
"Babalik ka ah. Promise?"
Lisa hug jennie tight "oo naman.. bcos your my home now" lisa said and pull away .
Jennie smile and peck lisa's lips "i love you"
"I love you more and more jennie" lisa said.
Nagpaalam si lisa kay nick at marta.
"Ingat ka paywi sainyo" nick said
Lisa nod and look at jennie "babalik ako after lahat para yung sa nakaraan naman ang aasikasuhin natin" she said at tapos ay umalis na.
....
(AFTER 10MINUTES)
....
Lisa arrived at their house at agad syang sinalubong ng yakap ng mag asawa.
"Anak. Akala namin ay hindi mo na kami uuwian" loisa teary said
"Pwede ba naman yun?magulang ko kayo e" lisa giggle
Naupo ang lahat at tinitigan ng mag asawa si lisa.
Pablo take a deep breath "anak.. patawad ... patawad sa lahat.. sa lahat lahat" he teary said
"Anak. Patawarin mo kami kung hindi ka namin pinapaniwalaan sa lahat ng pagkakataon. Patawad anak dahil hindi ka namin nagabayan at naprotektahan nung mga panahong kailangan mo kami.. im sory anak" loisa tears fall
Lisa confused.
"Nag punta dito si jennie. Sinabi nya na saamin lahat lahat" pablo said
Lisa nodded
"Sory kung wala kaming alam. Sory kung kinailangan pa na sa ibang tao manggaling bago namin marealize ang lahat na... nasasaktan ka na pala" pablo said
"Okay lang" lisa said
"Anak.. bakit.. bakit hindi ka saamin nag sasabi nuon palang?" Loisa ask
"E hindi nyo naman ako pinapaniwalaan e" lisa chuckles .
Tinitigan ito ni loisa
"jennie told us na ang way mo ng pag iyak ay ang pag tawa" pablo said "sa makatwid. Maraming beses ka na palang umiiyak dahil nasasaktan ka at wala kaming idea sa bagay na yon"
"Okay lang yun ma. pa" lisa said smiling
"Pero sana nag try kang mag sabi anak" pablo said
Lisa look at her father.
"I try pa" lisa said "maraming beses" she take a deep breath "example nalang yung sa lalake nung nakaraang araw. Sinabi ko sainyo ang totoo.
Im just .... im just walking pauwi dala ang ulam at softdrinks para sainyo. But that guy approched me at inaya ako makipag away .
I try to ignore him pero twing susubukin kong umalis ay pinipigil nya ko... tapos inagaw nya ang dala ko at tinapon. At don sinikmuraan nya ko.
So lumaban ako.. kasi. Ayokong mabugbog ng hindi manlang lumalaban" she giggle "kasi for me... wala naman ibang mag tatanggol sakin e kung hindi sarili ko lang. At kung ano man mangyari. Ako pa din masisisi kaya lumalaban ako sa twing may mang titrip saakin. Wala e. Lumaban ako o hindi ako ang magiging masama ..
Bakit?" Lisa take a deep breath "kasi ayun ang tingin sakin ng lahat. Na masama ako. Na kriminal ako" lisa laugh
Pablo and loisa stared lisa on eyes .
At nabakas nila ang lungkot dito .
For the 1st time.
"Kaya yun pa. Ma. Sinusubukan kong mag sabi sainyo. Pero gaya nga nung sa baranggay hindi nyo ko pinaniwalaan" she giggle "kaya hinampas ko nalang talaga ang lalake. Para naman magka kwenta ang ibabayad nyo sakanya wag lang ako idemanda." Lisa laugh. "Sayang kasi diba" she laughing
Nakaramdam ng kirot sa dibdib ang dalawa.
Kapwa nais umiyak pero nag pipigil.
"Anak hindi ka ba galit?" Pablo ask
Lisa shake her head
"Anak. Kung galit ka okay lang. Malaki ang kasalanan namin sayo.. at kung galit ka man nga. Handa kaming bumawi sayo anak" loisa teary said
Lisa shake her head again. "Ma. Pa.. hindi nga ako galit.. magulang ko kayo. Kaya bakit ako magagalit?" She smile at kapwa hinawakan ang kamay ng mga magulang "hindi nyo rin ho kailangan bumawi.. kasi.. para sakin. Hindi kayo nag kulang.
Naging mabuti kayo saakin. Oo sabihin nanga natin na bata palang ako. Hindi nyo na ko pinaniwalaan. Sabihin nanga natin na oo. Isa kayo sa mga nang husga saakin . Pero aminado ako na yung nakaraan ko na yon. Yun ang nag patatag saakin kahit ....
Kahit nasasaktan ako" she said habang ang mag asawa ay naka titig sakanya .
"Kahit pa hindi nyo ko nagawang ipag tanggol mula sa ibang tao. Kahit wala kayong alam o idea sa nararamdaman at pinag dadaanan ko nung mga panahon na yon.. ok lang. Kasi kinaya ko naman e.
At para saakin. Mas okay na din naman ang ganon.
Kasi ngayon... ramdam ko na mas better ako kesa sa bata nuon.. sinisisi man ako ng lahat okay lang ma.. pa.. kasi ngayon. Alam ko na paano maipag tatanggol ang sarili ko. I know how to stand up. I know how to fight ng hindi nangangailangan ng tulong ng iba.
I know how to fight for my self.. im proud kasi hindi ko na kayo na aabala kapag nasasaktan ako..
And thank you ma pa.. dahil kahit nangyari saatin ang mga ganon. Alam ko mahal nyo ko..."
Pablo and loisa tears fall.
"Tama. Hindi nyo ko naprotektahan. Di nyo ko napag tanggol. Pero ma pa.. thats okay. Dahil nahubog ako na maging matapang bata palang..
Hinubog ako ng mga pang huhusga.. pangungutya at higit sa lahat. Hinubog ako ng sakit . Thats why im strong now.. and don't wory. Hindi ako galit at hindi ako magagalit sainyo . Kasi. Mahal ko kayo.
Kahit wala kayo nung mga panahong kailangan ko kayo.. nandyan naman kayo para suportahan ako sa mga magagandang gawain.
Hindi kayo nag kulang na mag turo sa akin ng mga tamang asal and thats enough ma. Pa.. thats enough .
At kahit ano man ang mangyari.. hinding hindi ko magagawang magalit.. kasi kahit gaano pa ako nasasaktan... mahal ko kayo"
At don .
Napaiyak si lisa.
Napaiyak ang mag asawa dahil sa sinabi ni lisa.
"Mahal ko kayo mama. papa. mahal na mahal ko kayo kahit wala kayo noon para saakin..
Mahal na mahal ko kayo kahit wala kayo nung mga panahong nasasaktan ako.
Mahal ko kayo kasi mama at papa ko kayo.
At hinding hindi ako magagalit sainyo" lisa sob "at kahit hindi kayo naging perpektong magulang.
Masaya ako na kayo ang naging magulang ko. . Dahil wala kayong tinuro na pangit saakin. Lahat ng magagandang turo nyo. Lahat yun . Nasa puso at isip ko" lisa sobbing.
Lalong napaiyak ang mag asawa at niyakap ang anak.
"Pangako anak. Maniniwala na kami sayo. At mas uunahin ka na naming paniwalaan kaysa sa lahat. And im sory anak" loisa sobbing
"Im sory lisa. Im so sory" pablo sob
Nag iyakan lamang ang tatlo.
Hindi akalain ng mag asawa na may ganong kalawak na pag iisip ang anak nila na hindi nila nalaman nuon pa man..
Hindi nila nalaman na.
Napakabuti pala ng bunga nilang mag asawa.
At hindi nila inasahan na sa kabila ng lahat
Ay nanatili itong mabuti at mapag mahal na anak sakanila.
.....
