01.04.2021
Hiçbir şey iyi gitmiyor. Babaannem çok hasta, onun için endişeleniyorum. Bir yakınımı daha kaybederim diye çok korkuyorum.
Annemin nöbetinin olduğu günler evde yalnız kalıyorum. Babam, babaannemlerde hep. Bizimle kalmasını istiyoruz ama 'evimi bırakmam' diyor.
Kendimi ne kadar derslere versem de, hep zihnimin bir köşesindeler. Odamın her köşesinde onlarla olan anılarım var.
Gün geçtikçe unuturum sanıyordum. Unutmuyorum, alışıyorum. Ama ne kadar alışsamda aklıma her geldiklerinde, gözlerimin yaşarmasına engel olamıyorum.
Şarkılara sığınıyorum. Çünkü sığınacak başka bir şeyim yok. Annem, zaten normalde nasıl olduğumu takmaz. Babam, kendi derdinde. Annesinin hastalığıyla uğraşıyor. Onun hali benden de kötü.
Yakın arkadaşım unutmuş beni, okulda başka biriyle samimi sanırım. Ona yazmaya çekiniyorum. O çok samimi olduğum kişinin yabancı oluşunu izliyorum. Ama hiçbir şey yapamıyorum.
Ve Doğuş... O çok farklı bir konu. En azından onun sayesinde yalnız kalmıyorum. İyi biri gibi. Sonuçta sadece mesajlaşarak tanıyorum onu. Dün yüzünü de gördüm, sesini de duydum. Gözleri, Banu'nun gözlerine benziyordu. Görüntülü konuşma da, sadece gözlerini izledim. Sesi içimi ısıtmıştı. Uzun zaman sonra biri ilk kez benimle böyle samimi konuşmuştu.
İşte her şey kısaca böyle. Hep yalnız olmaktan korkmuşumdur. Şimdi yavaş yavaş korkumu yeniyorum.
🌙🌙🌙🌙🌙🌙
Okunma sayısı arttı ama oy ve yorum hâlâ çok az. Final bölümüne kadar tüm bölümler hazır. Oylar ve yorumlar arttıkça bölüm atacağım artık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RASTGELE NUMARA |Texting
HumorDamla : Umarım tanıdık değilsindir Doğuş : Her şey normal giderken neden bu düşünceye kapıldın? °°°°°°°°°°°°°°°°° Doğuş : Şimdi iddiayı kim kazandı? °°°°°°°°°°°°°°° Damla : Senin nasıl biri olduğunu hiç anlayamamışım... •Başlangıç 12.04.2021 •Bitiş...
