PROJECT CHROME 2 : New Mask (SLOW UPDATE)

[03] THE FORGOTTEN ONE

"We always love you . . . always remember, Fire."

"Gaga ka talaga, ano bang pinagsasabi mo, pinsan mo kaya ako 'no?"

"You'll stay with us."

"Isa palang magandang babae na may maamong mukha ang nasa likod ng maskara. How nice."

"I'm ready to die not to surrender."

"How come you can save them but not us?"

"How long do you plan to decieve us? How much more do you want to make us believe with your facade? I don't want to know about you. Iyon ang dapat pero habang tumatagal, bakit nais kong malaman ang tungkol sa tunay mong pagkatao?"

"You're really the most stupid person I met, Zoien."

"Kill them like this. We trained you to be a protector Zoien not an assasin. Magkaiba ang dalawang iyon sa isa't isa. Wag mo sanang kakalimutan kung bakit ka nandito sa propesyong ito. We're not like an assasination guild. We are group bound by laws to protect humanity. I hope you won't forget of who, you truly are."

"You have your own weakness. He can use that against you tulad ng ginawa ko. That 'man' is very manipulative. Once na nakita niya ang kahinaan ng kalaban, hindi siya magdadalawang isip na gamitin iyon bilang kaniyang advantage sa labanan. Family, friends, etc. He can used it against his opponent but no one can beat him. He doesn't have weakness. If I'm already a monster well 'he' is more than that. He can annihilate a nation if he wants to. Hindi ba't nais mo siyang muling makita?"

"Stupid, it's not your fault. None of this is your fault. So, please stop the self blame. Stop hurting yourself."

"I'm h...h-appy. Even if this moment is my finish line. I'm c...c-ontented to see you, Ate Fire. T...t-hank you for freeing me. I love you, Ate. So much."

...

Mabilis nagmulat si Chrome. Ramdam nya ang pamamasa ng kaniyang pisngi dahil sa kumawalang luha mula sa kaniyang mata subalit hindi nya alam ang rason nito.

Palagi syang nagigising madalas sa kalagitnaan ng gabi. She will just found herself screaming and crying but she doesn't know the reason why she acted like this? Wala siyang maalalang kahit na ano. Kahit sa panaginip ay wala. Basta natatagpuan na lamang nya ang sarili sa ganitong kalunos-lunos na itsura.

She groaned then hardly wiped her tears away using her prosthetic fingers made from titanium. It was cold and she felt nothing from her fingers. Umupo sya para magtungo sa kusina. She can't sleep. It's already 7:34 A.M. She needs some coffee - a hard one.

Nasa kasagsagan sya ng pagtitimpla ng kape nang tumunog ang doorbell ng kaniyang pinto. She put her hot coffee on the table before she open her door. At ganun na lamang ang kaniyang pagkasimangot sa taong nakita.

"Morning! papasok, ah!" Tuloy-tuloy ito sa pagpasok nang walang pahintulot.

Crome silently groaned in disbelief! Kapal ng mukha ng mokong!

Napahilot sa noo si Chrome dahil naiinis sya. Akala nya makakapagpahinga sya matapos nang sunod-sunod na misyong ipinagawa sa kaniya pero heto, hindi pa nya na-e-enjoy ang isang araw ng pahinga nang bulabugin sya ng isang malaking istorbo sa buhay nya.

Ngiting-ngiti pa ang loko habang walang sawang umiinom ng black coffee na tinimpla ni Chrome para sa sarili pero ang walanghiya ay inangkin ito. Wala talagang hiya ito sa katawan.

"Leave me alone, Tobias," reklamo nya bago paulanan ng masamang titig ang binatang nasa harapan. "Go Back to your women! Stop bothering me!"

Ngumiti lamang ito. Sanay na sa ugali ng dalaga.