"Rafaella. Nerede bu lanet olası şey?"
"Bilmiyorum Jenn. Her neredeyse evin içinde olmalı." dedi. Sinirleniyordum artık. Telefonum evin içinde kaybolmuştu. Biz ararken Neymar bey böm böm televizyona bakıyordu.
"Yaa" diye çığlık attım. Neymar bozmuyordu. Sinir ya.
"Ney telefonumu aramayı hiç düşündünmü?"
"Hayır." dedi. Sanki benle dalga geçiyordu. Gerçekten sinirlenmeye başladım.
"O zaman kalk ta aramaya başla." diye bağırdım. İlk başta korkmuş gibi oldu. Sonra ise yüzünü ekşitti.
"Sakin ol Jenn. Tamam arayacağım" dedi. Evin içi harp gibiydi.
"Ya telefonumu istiyom ya." diye ağlamış gibi yaptım.
Herkes arıyordu.
~Neymar'ın ağzından~
Arıyorduk. Heryerde. Ama boşuna çünkü telefonunu kırmıştım. Nasıl mı oldu? Telefonu mutfakta tezgahın üstündeydi. Elim çarpınca yere düştü. İlk başta kırılmaz bükülür sandım. Ama ekran gitmişti. Açmaya çalıştım açılmadı.
"Neymar" dedi Rafa.
"İyi misin?"
"Ne oldu telefonu buldunuz mu?"
"Evet. Ekranı kırılmış" dedi. O zaman içimde hem sevinç hemde üzüntü vardı. Yarın yenisini alacaktım. Ağlıyordu.
"Ya Jenn. Tamam ağlama. Yenisini alırız."
"Ya isterse 100 tane olsun. İçinde önemli şeylerim vardı." dedi. Puff Neymar. Afferin sana. İyi halt yedin.
***
~Jenn'in ağzından~
Telefonumu bulmuştuk. Ama kırıktı. Açılmıyordu.
Bense şu an yatağımdayım. Ağlamak durumunda. Piskolojik duygular yaşıyorum. Sinir krizi geçirmiş gibi halim var. Parası falan önemli değil. İçinde Twitter‚ Wattpad‚ Facebook ‚ İnstagram‚ Tumblr‚ Whatsapp... falan var. Numaralarım‚ resimlerim. Puff. Yatağıma uzandım. Gözlerim ağlamaktan kapanmaya başladı.
★*★
~Neymar'ın ağzından~
Neymar! Ne yaptın oğlum sen? Ya ben ne yaptım ya? Niye mutfağa girdin ki?
Kapı çaldı.
"GİİR."
"Abi. Şey ımm- yarın Jennifer ile gezeceğiz. Antremanın var mı?"
Var demeliyim. Aslında yok. Jenn'e telefon alacağım.
"Var. Siz 2niz gidersiniz."
"Îyí geceler."
"Îyi geceler." dedim. Kapıyı kapattı. Off Neymar. Off.
★★★★★★★★★★★
Biraz kısa ve uyumsuz bir bölüm. İleride daha çok eğlenecez. Öpüldünüz.
