Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evren çok garip bir yer bu garipliğin içerisinde milyar kadar olamamak daha da garipleşmesine sebep oluyor bu evrende asırlar öncesinde bilgeler, yarı tanrılar tanrıçalar savaşlar acı gerçeklerle birlikte kaybolmanın sınırına ulaştıkları vakit asırlarda onları girdabına almaktan çekinmemişti. Asırlar öncesi kelimelerle bile var olmadığımı hissettirirken bir o kadar da verdiğim nefes kadar sıcak ve yakın geliyor, yaşamımdan bu yana bir çift kahve gözler çocukluğumun kabuslarını olmadığım asırların öncesini Japonyanın güneşli günlerini camıma düşen yağmurlara kadar büyülüyordu zihnimi, zihin çok başka bir şey gerçeğim ancak gerçekliğimin ötesine geçtiğimde aklımı kaçırdığımı söylüyorlar yol hiç bir zaman olmadı ki diyorum onlara dağlar hiç olmadı o yolun manzarası hiç olmamıştı, var olmuş değildi, ancak benim temiz zihnim bana acır hastane odaları kadar kasvetli yüreğime inat var olmayan mevsimleri sunardı ruhuma.
Ayame Eos
İnsanların kendi içlerinde veya bedenen boğuştuğu birçok şey var, her insanın acı eşiğine göre farklılıklar gösteren bu duygular , kimisi bu veba ile çok fazla mücadele eder direnir kimisi ise öyle çok yorulmuştur ki kanatları olduğunu düşünüp uçmaya çalışır.Benim kendi duygu karmaşam açısından acı eşiğime çok ağır geldi zerrelerden var olan herşey. Ruhsal bir acı neyin size çok acı verdiğini bilmeyip çaresiz hissettirdiğinde asla çıkış yolu bulamıyorsunuz, lakin bir tık bedensel acıların sorunu bulunduğunda iyi ya da kötü olabileceği kanısına varılabiliyor diye düşünüyorum. Sonuçta ne denli çok acı verici bir gerçek olsa da yaralar ya kabuk bağlar ya da tamamen uzuvları yok eder, bir noktaya gelir iyileşip ya da iyileşmeyeceği anlaşılır.
Lakin, içeride dolanan seslere, fısıltılara, ezilme hissine, kimse elini uzatamaz. insan vücudu daha doğrusu insan ruhu bunların sona ermesini istiyorsa şayet kendisine dürüst olmalı, yapmak istemediklerini yaptıysa birini incittiyse yalanlar söylediyse yanlış olan şeyleri toplum ona doğru diye empoze ettiyse manipüle edildiyse, ilk önce yalnızca aynasını kirli sandığından çıkarmalıdır.
Ne denli çok aynası olursa kendi yüzüne bakıp pişmanlık ya da kendi değerlerini kendini oluşturmak isteyecektir ve bunu söyleyemese de duygularında hissetmeye devam ettikçe aynalara bakmaktan daha az çekinmeye başlar,yavaş yavaş ruhunun bir parçası özünü ortaya çıkardığında ise sorunları daha çok katlanır çünkü gerçek ne kadar çok ortada olursa daha doğrusu gerçeği ne kadar çok arayıp görmek istediği vakit herşey daha da karmaşıklaşır belirsizlikler, şüpheler, varlığını gizlendiği yerden çıkarır.
Çünkü daha önce olanları kabul etmemek için öylesine direnmiştir ki insan kabul etmek istediğinde istemediği zamandan daha fazla yük taşır. Bugün hangimiz gerçeği görmek istiyoruz ki daha açık sözlüsü hangimiz gerçeği arıyor özünü bilmek istiyoruz? Öyle çok körleştik ki kendimizden başka her şey hayatımızın odağı haline geldi. Bizi kötü hissettirecek çoğu şeyi hayatımıza kendi ellerimizle getirdiğimizin bilincinde olmadık. Kötü arkadaşlıkları, duyguları yalnış kişiler üzerinde hissetmek istedik ya da hissettiği kanısına körü körüne inanmayı kolay bulduk.
