အချစ်ဦးဆိုတဲ့ စကားလုံးမရှိအောင်။
ချစ်ခြင်းတရားပါလို့ အမည်တပ်လို့မရအောင်။
တပ်မက်ခြင်းတွေ ရယူပိုင်ဆိုင်လိုခြင်းတွေ
ကင်းစင်တဲ့အထိ။
အနားမှာ ရှိခွင့်ရတဲ့အချိန်တုန်းကလည်း
ဒီတိုင်းလေးပဲ ငေးကြည့်နေခဲ့မိသလို၊
အဝေးဆုံးမှာ ရောက်နေတဲ့အချိန်မှာလည်း
မင်းအနားကို အရောက်လာဖို့ မကြိုးစားမိဘူး။
တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ဘဝထဲကနေ
ထွက်ခွာသွားတာကို အရူးတစ်ယောက်လို
ငိုကြွေးမိရင်း မင်းကိုသတိရမိရင်း။
အဆက်စပ်မရှိတဲ့ စကားလုံးတွေနဲ့
ကိုယ်ပြုသမျှဟာ မင်းအဖို့
စိတ်အနှောက်ယှက် ဖြစ်စရာတွေချည်း။
ချစ်တဲ့အကြောင်းတွေ မင်းမသိအောင်
ဖုံးကွယ်နေထိုင်ရင်း
မင်းကို ချစ်မိနေပါတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကို
ကိုယ်ရယ် ကိုယ့်စိတ်ရယ် ကိုယ့်နှလုံးသားရယ်ကို
လိမ်ညာရင်း။
ချစ်ခြင်းတရားဆိုတာမရှိဘူး
မင်းကိုလဲ ကိုယ်မချစ်ဘူး
ကိုယ်ဟာ ဒီတိုင်းပဲ မင်းကို ငေးမောနေရတာကို
သဘောကျတာ။
မင်းဟာ ကိုယ့်ရဲ့ ကောင်းကင်ကြီးလို
ကိုယ်ဟာ နေမင်းကြီးကို အစဉ်မပြတ်
ဖူးမျှော်ခစားနေတဲ့ နေကြာပန်းကလေးလို။
---
အခ်စ္ဦးဆိုတဲ့ စကားလုံးမရွိေအာင္။
ခ်စ္ျခင္းတရားပါလို႔ အမည္တပ္လို႔မရေအာင္။
တပ္မက္ျခင္းေတြ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုျခင္းေတြကင္းစင္တဲ့အထိ။
အနားမွာ ရွိခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္တုန္းကလည္း
ဒီတိုင္းေလးပဲ ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိသလို၊အေဝးဆုံးမွာ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း
မင္းအနားကို အေရာက္လာဖို႔ မႀကိဳးစားမိဘူး။
တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္
ဘဝထဲကေနထြက္ခြာသြားတာကို
အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုငိုေႂကြးမိရင္း
မင္းကိုသတိရမိရင္း။
အဆက္စပ္မရွိတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔
ကိုယ္ျပဳသမွ်ဟာ မင္းအဖို႔
စိတ္အေႏွာက္ယွက္ ျဖစ္စရာေတြခ်ည္း။
ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ
မင္းမသိေအာင္ဖုံးကြယ္ေနထိုင္ရင္း
မင္းကို ခ်စ္မိေနပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို
ကိုယ္ရယ္ ကိုယ့္စိတ္ရယ္ ကိုယ့္ႏွလုံးသားရယ္ကိုလိမ္ညာရင္း။
ခ်စ္ျခင္းတရားဆိုတာမရွိဘူး။
မင္းကိုလဲ ကိုယ္မခ်စ္ဘူး။
ကိုယ္ဟာ ဒီတိုင္းပဲ မင္းကို ေငးေမာေနရတာကိုသေဘာက်တာ။
မင္းဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ေကာင္းကင္ႀကီးလို
ကိုယ္ဟာ ေနမင္းႀကီးကို အစဥ္မျပတ္ဖူးေမွ်ာ္ခစားေနတဲ့ ေနၾကာပန္းကေလးလို။
