Honey, Why Can't We Get a Divorce? [BIRAKILDI!]

10. Bölüm

'Neler oluyor?'

Önümdeki kolyeye şaşkınlıkla baktım. Yine büyük bir yanlış anlaşılma olmuş gibiydi, bu yüzden çabucak çözmeyi deneyip çözmeyi düşündüm. "Üzgünüm ama bunun için burada değilim" ...

"Yani başka bir şey almak için mi buradasın?" Kontes Cardell oldukça keskin bir ses tonuyla sordu. Savunmacılığına rağmen, gözlerinden dökülmekle tehdit eden yaşları görebiliyordunuz.

"Hayır, neden ağlıyorsun?"

Hemen masanın üzerinde bulduğum bir mendili verdim ve onu teselli ettim, "Ağlama." Nazik görünmek için gülümsemeyi bile denedim. Bununla birlikte, Kontes Cardell'in sözde nazik hareketimi patronluk taslama ve küçümseyici olarak gördüğü için, bunun etkisiz olduğu kanıtlandı; Mendili teslim etme eylemi de ona 'Ağlamaya devam edersen vururum' diye bağırdı.

Kontes Cardell, kontrol edilemeyen hıçkırıklara izin vermeye başladı.

"Buraya." Sırtını okşamak için uzandım. "Sen oka-"

Kontes sıçradı ve "Üzgünüm!" Diye bağırdı. Ve sonra gözyaşlarına boğuldu. Ona tekrar vuracağımı sandı! Özür diledi, diğer genç hanımların önünde dayak yemekten daha az aşağılayıcı olur; Kontes öyle düşündü ve kolye kutusunu elime soktu. "Özür dilerim, o yüzden lütfen sadece kolyeyle geri dön! Lütfen!"

Hiçbir şey söylemeden kutuya baktım. Gerçekten ne yapmak istediğimi umursamıyorlar, sadece beni dışarı çıkarmak istiyorlar, diye düşündüm cidden. "Ophelia'nın gasp etme yeteneği olmalı."

******

"Hm?" Sylvester pencerenin dışında tanıdık birini gördü; İmparatorlukta bu kadar çarpıcı gümüş saçlı tek bir kadın var: karısı.

'O neden burda?'

Sylvester ayrıca Kontu ile bir işi olduğu için o mülkü ziyaret ediyordu - Ophelia'nın hiçbir ilgisi yoktu.

Ve Kont'tan nefret etmiyor musun? Sylvester, hizmetkarlara Cardell Kontu'ndan mektupları yakmalarını emreden Ophelia ile ilgili geçmiş anılarını hatırlarken mırıldandı.

"Ekselansları? İyi misin?" Kont Cardell, pencerenin dışına bakmakla meşgul olan Sylvester'a seslendi.

Cevap olarak, Sylvester yavaşça Kont'la yüzleşmek için başını çevirdi. "Önemli değil; Karımı gördüm. "

"Pardon?" Kont, şaşırarak, Sylvester ile aynı yöne bakmaya başladı ve orada ünlü Düşes Ophelia'yı gördü. "Bu ..." Düşesi görünce bilinçsizce dilini tıkladı.

Sylvester kaşlarını kaldırdı, "Senin sorunun ne?" Başını Kont'a eğerek devam etti, "Karımı hoş karşılamıyor gibisin."

Kont Cardell, Dük'ün sözlerini çürüterek anlaşmazlık içinde ellerini salladı, “Ah, bu doğru değil! Sadece karımın davet listesinde olduğunu sanmıyorum. "

"Karım ne zaman davet edilmeye başladı?" Sylvester vücudunu tamamen Kont Cardell'e çevirdi, yüzü pencereden süzülen güneş ışığını gördü.

Kont Cardell telaşla gözlerini indirdi, “Özür dilerim…” Utandı; ellerini kalçalarına sildi ve soğuk terle kaplandı. Kont yardım edemedi, ancak Ophelia'nın karısıyla nasıl "o" olduğu konusunda endişelenerek dışarıya baktı, bu yüzden kaba olma riskini aldı ve Dük'ten sabrını istedi. Üzgünüm ama bir süre izin alabilir miyim? Sanırım karımı ziyaret etmeliyim. "

Sylvester'ın dudaklarının köşeleri kıvrıldı. Ophelia'nın geçmişte Kontes Cardell'in saçlarının uçlarını nasıl yaktığını hatırlayarak, "Evet, istediğiniz kadar zaman ayırın," diye yanıtladı. "Karım sonuçta oyun oynamamalı."

"..." Kont da aynı şeyi düşündü, ama yüzü soldu ve aceleyle eğildi, kısa bir sesle ayrıldı, "Hemen döneceğim." Sanki biri onu kovalıyormuş gibi.

Kapı kapandıktan sonra, Sylvester başını cama yasladı ve bir kez daha dışarı baktı; Ophelia ifadesinde bir değişiklik olmadan yanında otururken Kontes Cardell gözyaşları içindeydi.

Sylvester bir şey yapmış olmalısın, sırıttı ve bilerek kollarını kavuşturdu. Ophelia hep böyleydi; gittiği her yerde talihsizlik takip etti - tıpkı bir parazit ve onun ev sahibi gibi - onların olmasını isteyip istemediği önemli değildi. Sylvester'ın etrafındaki herkes, onu çevreleyen bu talihsizlik yüzünden Ophelia'dan nefret ediyordu; "Bu itibarınızı zedeliyor" dediler.

Ama hoşuma gidiyor." Sylvester başından beri Ophelia'yı seviyordu; İmparator dışında, onun cazibesine kapılmayan ilk kadındı. Sylvester bunun kara büyüdeki becerisinden kaynaklandığını bilmeseydi, kendi yeteneklerinin etkinliğinden şüphe ederdi. Ophelia kara büyü kullanıcısı olarak olağanüstü bir yeteneğe sahipti - şeytani aldatmacalara karşı bağışık olacak kadar istisnai bir yetenek. Ancak, bu yeteneği geliştirme zahmetine girmedi ve bunun yerine sevmediği insanları lanetlemek için kullandı.

'Ne yazık ... Eh, belki o kadar da kötü değildir.'

"Ruhu içeri sokmadığın sürece," diye mırıldandı, pencereye dokunarak. Her neyse, Ophelia, Cardell malikanesinde daha fazla soruna neden olursa, üstesinden gelmek zor olurdu. "Şimdi doğru zaman."

Beyaz parmaklar saydam pencerenin üstüne koydu, ışığın içeri girmesini engelledi, güneş ışığı olması gereken şeyi koyu gölgelerle değiştirdi.

Knock

"İçeri girebilir miyim?" Kapının arkasından tanıdık bir ses geldi.

Sylvester elini pencereden çekti ve "İçeri girin" dedi. İki kelime dudaklarından çıkar çıkmaz, açık kahverengi saçlı ve sağlam yapılı bir adam gösteren kapı aniden açıldı - o Neil, Sylvester'ın yardımcısıydı.

Neil hafifçe Sylvester'a doğru eğildi ve başparmağıyla kapıyı işaret etti. "Geç kaldım, çünkü koçla sohbet ediyordum, ama sayımla karşılaştım ve acelesi varmış gibi görünüyordu, ne oldu?"

"İyi." Sylvester yavaşça çenesini okşadı. "Karım burada olduğu için olmalı."

"Pardon?" Neil, Sylvester'a yaklaştı ve pencereden dışarı baktı, Ophelia'yı gördü. "Madam neden burada-"

"Bilmiyorum," diye cevapladı Sylvester, sanki rastgele bir yabancıdan bahsediyormuş gibi omuzlarını silkti. "Belki de kocasına işinde yardım etmek için buradadır."

"Evet, bahse girerim öyledir," Neil dişlerini gıcırdattı ve cevap verdi, sonra ağzını tokatladı ve alaycı bir şekilde, "Aman tanrım, çok üzgünüm. Madam hakkında bunu söyleyemem. "

"Sadece Ophelia'nın önünde dilinin kesileceğini söylemeyi dene."

"Kesik bir dille çalışamıyorum, bu yüzden sonunda asistan olarak işimi bırakabilirim."

"O zaman oğlunu asistanım olarak kullanacağım."

"Doğmamış bir çocuğu işe alacağına inanamıyorum - Ağlıyorum çünkü minnettarım, bu arada mutlu olacağım." Sylvester Neil'in titreyişini izlerken kahkahalara boğuldu ve Neil'in yanında gülümsemesine neden oldu.

Neil, Sylvester'ın yüzündeki kahkahayı gözlemleyerek, "Madam'ın dün yine boşanmaktan bahsettiğini duydum," dedi, "ama onu yine reddettin."

"Bu doğru."

"Neden?" O sordu. "Aslında bu harika bir teklif değil mi? Madamın davranışına bakarsanız, boşanma davası açmak bile yeterli değildir. "

Sylvester ifadesine kaşlarını çattı ama Neil konuşmaya devam etti ve sonunda tekrar sordu, "Neden karından boşanmıyorsun?"

☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★

Günceldeyiz yeni bölüm geldiğinde çevirip atacağım ♡