SON ELF

Yaratıklar

Önce elfler oluştu bir patlama oldu. Sonra insanlar oluştu. Satirler, sirenler, troller.. Zaman geçti ve ürediler. Hepsi aynıydı, hepsi topraktan çıkmıştı. Elfler ve insanlar birbirlerine benziyorlardı. Uzun bir süre beraber yaşadılar, birbirlerinden çok şey öğrendiler.

Çoğaldılar, çoğaldıkça birbirlerinden uzaklaştılar. Krallıklar kurdular. İnsanlar güçlendi, otoriteye bağlı kaldılar. Elfler, bağımsız kaldılar. Orman içinde yaşadılar. İnsanlardan daha güçlü sayılırlardı, büyü güçleri vardı. Ama kimse bunu dert etmedi.

Çoğaldılar, çoğaldıkça birbirlerinden uzaklaştılar. İnsanlar savaşçı özellikleriyle tanındı ama yetmedi. Elfler gibi olmak istediler. Kara büyüye bulaştılar ve çıkamadılar.

~

Bir ormanın derinliklerinde kulağa hoş gelen bir melodi.. Yemyeşil ağaçlar, rengarenk çiçekler ve melodiye eşlik eden su şırıltısı. Elfler diyarı, herkesin refah içinde yaşadığı bir ortam. Bugün elflerin bayramı, Yaradılış Günü. Uzun sivri kulakları, kimisinin sarı kimisinin beyaz uzun saçları.. Hepsinde tatlı bir heyecan, bugün kutsanma günleri. Belli bir saat gelince hepsi tek bir yöne eğilip şükranlarını sunacaklardı. Doğa Ana Gaia'ya.. Bu bir efsaneydi.

Çocuk elfler, etrafta koşuşturuyordu. Gençler çiçek topluyor veya büyüleri ile bir şeyler hazırlıyordu.

Bir kız çocuğu vardı aralarında diğerlerinden farklı, özel bir kız çocuğu.. Bir ses duydu. Kimse duymadı ama o duymuştu. Tüyleri diken diken oldu, kalbi hızlanmaya başladı. Diğer arkadaşlarıyla oynarken durdu, gelen sese doğru baktı. Bir şey görmezken hissetti; kötü bir şey hissetti, çok kötü bir şey.. Durdu, hiçbir şey yapamadı. Ağlayamadı, bağıramadı.. Öyle değişik gelmişti ki ona, ilk defa böyle bir şey hissediyordu.

Sonra etraf karardı. Herkes olduğu yerde kalakaldı. Melodi kesildi, çocuk sesleri yok oldu. Herkes sezdi bir şey olduğunu, küçük kız hareket edemedi. Annesi koştu hemen yanına, eve götürmek için.
Sonra bir ses duyuldu.

Uğursuz Satir'in flüt sesi.

Herkes anlamıştı artık kötü bir şey olduğunu. Annesi kızını çekti ama kız hareket edemedi. Olduğu yere yapışmış gibiydi, annesini de duymuyordu artık. Savaşçı elfler hemen öne geçti, oklarını hazırladılar.
At koşuşturma sesleri gelmeye başladı. Atlar koşuyor da sanki yer sallanıyormuş gibi oldu. Bir karartı geldi; elfler anladı, hissetti. İnsanlar geliyordu ama kötü bir enerjiyle hemde ilk defa..

Savaşçı elfler dışındaki bütün elfler kaçmaya başladı. Hepsi köyünü terk etmeye başladı. Atlılar geldi, köyü bastı. Kimsenin gözünün yaşına bakmadan öldürdüler. Elfler onlara karşı koyamadı çünkü kara büyünün gücü vardı üzerlerinde. Hepsi orada can verdi, kanları aktı; toprağa geçti, bütün bitkiler o an öldü. Kara Büyüyle gelen karartı küçük krallığı kapladı.

Kimileri son nefesini verdi, kimileri kaçtı. Kaçtılar ve kulaklarını kestiler, saçlarını kestiler. Yapacakları en son şeyi yaptılar.

O küçük kız ve annesi küçük bir oyuntuya girdiler. Annesi büyü yaptı, onları bulamasınlar diye. Ama kara büyü güçlüydü, çok güçlüydü. Etki etmedi, onları buldular. Annesi kendini siper etti. Ettiği gibi can verdi.

Sonra bir ses duyuldu. Her şey durdu, gök yarıldı. Bir kuş geldi. Ama kocaman, kuşta değildi. Vücudu Aslan şeklinde kafası Kartal şeklinde. Koca kanatlarını çırptı son bir kez ve etrafa baktı.
Her şey durmuştu, savaş durmuştu. Herkes oraya bakıyordu.

Küçük kız, annesine sessiz sessiz ağlarken bir sessizlik olduğunu gördü. Annesinin kucağından kalktı; her yeri ıslaktı, demir kokusu sinmişti üstüne.
Kız, merak etti dışarı baktı sulu gözlerle. Onu gördü, o kocaman kuşu. Göz göze geldiler. Sanki birbirlerini anladılar, tek bir ruh oldular.

Havada uçan yaratık yüksek sesle cırladı. Öyle bi cırladı ki bütün askerler önünde diz çöktüler ve kulaklarını kapattılar. Çoğu dayanamadı öldü, bazıları kaçtı. Kara büyü bozuldu.

Kız oyuktan çıktı, ona baktı. Kıza bir şey olmamıştı, o yüksek sesten etkilenmemişti.

Uzun süre birbirlerine baktılar. Yaratık havada yanmaya başladı, başladığı gibi kıza doğru uçmaya başladı. Kız ne yapacağını şaşırdı, havada uçan o devasa yaratık birden yanmaya başlamıştı ve ona doğru geliyordu. İnanmak istemedi, kaçmaya çalıştı. Kaçamadı, kaçamadı orada yok oldu.

Kara büyü bozuldu. Asırlar geçti, o kız yok olmadı; yeniden oluştu, embriyo oldu.

18.04.21

Kitabı yazmaya Ağustos gibi başlayacağım. Oylamayı unutmayın ve okuduğunuz tarihi buraya yazın🥺💝