Karanlık
Gecenin körü yine,
Ve ben yine ağlamaklı.
Çünkü buruk yüreğim.
Ve geceler sessiz, yalnız, sanki aldatılmış...
Ama düşmüyor gözyaşı.
Belki kurumuş, belki bitmiş, tükenmiş.
Hasret ise yine gecenin koynunda,
Ve sen öylece süzülüyorsun boşlukta.
Bir yıkım var içimde.
Siyahlığın yine meydan okuyordu ellerime.
Tutamıyordum, tutmak istiyordum.
Bak işte, yine yapayalnızsın içimde.
