HUNKY BOYS Series #:1 ROSS MIGUEL SAMANIEGO

13

Naalingpungatan ako dahil nararamdaman ko na puputok na ang pantog ko, tatayo na sana ako ng bigla na lamang akong napabalik aa hinihigaan ko.

Nakaramdam ako ng sakit sa bandang gitnang hita ko, aray ko po mama anong oras na ba? Nilibot ko ang paningin ko sa loob ng kwarto. Gagi!

Shit nasaan ba ako… napahawak pako sa ulo ko at pilit inaalala ang nangyari. Paano bako napunta dito?

Ang alam ko ay nagdala ako ng pagkain sa isa sa mga unit dito tapos… tapos… tapos…

“Potangina!” Mabilis kong tiningnan ang katawan ko sa ilalim ng kumot kung tama ba ang naalala ko. Shit hindi… wala akong damit!

Kaya pala may nararamdam akong masakit sa bandang hita ko ay dahil huhu mama ko, ang iniingatan kong perlas ng sinilangan wala na!! Saka anong oras na shit. Baka hinahanap nako samin.

Hirap man sa pag tayo ay ginawa ko pa din. Nagtatawag nako ng mga santo dahil sa sakit ng gitanang bahagi ng hita ko. Tangina unexpected na nadiligan ako ng maaga at diko din expect na ganto pala yon ka sakit!

Dahan dahan ang lakad ko papuntang banyo. Nakalimutan kong naiihi nako.

Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa banyo ay mabilis nakong umupo sa bowl, tangina naiihi nako…

“Ahhh potangina ang saket!!”

Tangina tumulo na ang luha ko sa aobrang sakit… bakit ganto nakakainis.

Pagtapos ko sa umihi. Ay hinanap ko na ang mga damit ko. Ang dami daming pumapasok sa isip ko na bagay. Diko alam kung bakit ako umabot sa ganto. Ang dami dami kong iniisip, unang una yung lalake na ‘yon! Asan na ba sya, pangalawa yunh trabaho ko. Shit late nako pangatlo si mama, lagot ako don dahil di ako umuwi. Huhu humanda talaga sakin yung lalake na yon pag nakita ko.

Mabilis ang bihis na ginawa ko para makaalis sa kwarto na yun. Nag deliver lang naman ako ng pagkain, umaga nako nakabalik at masakit pa ang pukejang ko!! Mukang lalagnatin pako sa pwesteng yawa na to. Ang bigat bigat ng pakiramdam ko.

Inayos ko muna ang pinanggalingan kong higaan. Nakita ko pang may dugo sa bedsheet ng kama, tangina ikaw ba naman pasukan ng tubo di kaya yung dumugo?!

Mamaya ko iisipin lahat ng dapat isipin… ano daw? Basta mamaya nako mag iisip. Ang mahalaga ngayon ay makaalis nako dito.

Dahan dahan ang lakad ko papuntang elevator, ilang hakbang palang pero pinag pawisan nako. Sama talaga ng pakiramdam ko parang dala ko buong mundo. Oo na OA nako pake nyo, eh sa masaket nga e!

Pagkalabas na pagkalabas ko pa lamang sa elevator ay mabilis ang galawa ko. Shit mamaya may makakita sakin dito e, diko alam kung anong papalusot ko. Dahan dahan ako pumasok sa loob ng Employes room at dumiretso sa locker ko. Panigurado na tadtad nako ng missed call sa nanay ko at pati sa kapatid kong asungot.

Magdadahilan na lang ako bahala. Mabilis kong hinanap ang telepono ko at tama nga ang hinala ko na tadtad nga! Tadtad din ako ng mura punyeta.

Mabilis akong nag compose ng itetext ng may biglang nagsalita sa likod ko, nabitawan ko ang hawak kong cellphone at mabilis humarap sa asungot na tumawag sakin…

“Hoy bruha! Kanina pa kita hinihintay bakit ngayon ka lang ha!” Sigaw sakin ni marie.

Wow nanay lang? Tiningnan ko naman sya ng masama..

“tinanghali ako ng gising” maikli kong sagot.

Mamaya e makahalata sya, alam nyo na. Dapat mag ingat.

“Wow por da perstaym te? Tinanghali ka?”  

Diko na sya sinagot at binilisan ko na ang kilos ko. Late na ngako nito baka mapagalitan pako. Anong oras na 10 na ang pasok ko 7 am pero ito ako ngayon pa lang papasok. Masaket na nga ang pukejang ko, mapapagalitan pako.

Sana lang talaga ay di ko makasalubong ang manager namin kundi paktay lang bata.

Sabay kaming lumabas ni marie at pumunta sa kanya kanya naming trabaho. Lutang pa din ako dahil sa nangyari. Nagatataka din ako na bakit ako na lang ang mag isa. Ang talipandas iniwan na lang akong sugatan. Oo sugatan! Sugatan ang pukejang huhu.

Babad pa din ang isip ko dahil sa pangyayari na yon. Unang unang tanong na pumasok sa isip ko ay kung makikita ko pa kaya sya? Sana lang talaga ay di na kami pag landasin. Sobrang kahihiyan ang ginawa ko. Nakakainis, napahawak na lamang ako sa ulo ko dahil sa sakit. Daig ko pa sinagasaan ng pison.

Lumipas ang mga oras at tanghalian na. Wala akong gana kumain dahil sa bigat ng pakiramdam ko kaya napag pasyahan ko na mag half day na lang. Mamaya dito pako kombulsyunin nakakahiya naman. Mabilis akong nagpaalam sa manager namin na mag hahalfday ako. At buti na lang pumayag.

Sa wakas makakapag pahinga na din ako, Sobrang bigat talaga ng pakiramdan ko, mamatay na ata ako….