The Stranger I Met in Baguio [PUBLISHED]

Baguio City

A/N: This is the revised version of this story. So as nakabasa an as originalmapapansin niyo an nawala yung karamihan sa mga typos at grammatical errors pero di pa rin nawala lahat HAHAHAHA. Anyways, enjoy readingg :)))

-A.S.

_______________________________________

BAGUIO CITY

It was a cold and cloudy day when I set foot in the city of Baguio. The beautiful city I've always dreamt of visiting back on my early adulthood years.

Sa 27 years ng buhay ko, ngayon, finally ay narating ko na ang lugar na ito.

I enjoyed watching the wet street as I looked outside the window. The busy people, the foggy sorroundings and the music from my earphone.

Mabuti na lang at nag iisa akong sakay nitong taxi, walang papansin sa pag feel ko ng moment. Walang pupuna kung mukha ba akong tanga o cute.

Basta feel ko yung vibe. Chill lang, malamig, with my favorite music then mag-isa ako.

Perfect para sa akin.

Besides, the main reason why I am here is to be alone.

I am here to breath. Gusto kong takasan ang mundo ko sa Manila kahit sa loob lang ng isang linggo. Not because of the unbearable heat and polution, but because of the kind of life I have there. It's. . . not so great. Well, iyon siguro ang tamang description.

"Maam, nandito na ho tayo." I was interrupted with my thoughts when the driver spoke.

Hindi ko namalayang tumigil na ang taxi kahit naka tulala ako sa labas, lutang ako masyado.

Napalingon ako sa naka ngiting driver na sa tingin ko ay nasa late 50's na. He looks like a happy person. I guess masaya ang buhay niya, o masayahin siya. Sana ako din.

"Ay, sige po manong," Sambit ko habang isinu-sukbit sa kaliwang balikat ko ang strap ng bag na dala ko. "Salamat po," Saad ko nang maka baba ako at makuha ang isa ko pang bag sa loob ng taxi.

Ngumiti siya sa akin bago siya tuluyang umalis.

Sa pagkaka-tayo ko sa gilid ng kalsada at sa tapat ng hotel na tutuluyan ko sa loob one week, naramdaman ko ang lamig ng paligid. I don't really like cold weather dahil sa lamigin ako pero wala kong magagawa dahil ito ang klima ng lugar na ito. Besides, bago ako pumunta dito ay alam kong malamig talaga.

I shivered as I hold a tight grip on the thick fabric of my jacket, trying to enclose the gap across my chest. Sobrang lamig.

I looked up at the sign saying, La Brea Inn. This is the hotel where I will be staying for 7 days. My whole stay here in Baguio City.

I sigh before I sarted to lift my feet to take a step forward, hurriedly getting inside the building.

Naka tungo ako hindi dahil nahihiya ako kung hindi dahil sa dinadama ko ang init ng hininga ko sa mga palad ko. Kahit makapal na ang tela ng jacket na suot ko ay hindi pa din sapat dahil leggings naman ang suot ko. Tagos ang lamig pare!

It is all because I never thought of Baguio as this cold! Ayos na epic experience para sa first timer. Another reason why I wore leggings instead of jeans or something with thicker kind of fabric is that, hindi ako kumportable.

Imagine, 6 to 7 hours kang nakaupo tapos ang kapal ng suot mo— nah! Low budget tourist ako, bus lang afford ko.

I made it inside and thanks God, nabawasan ang lamig.

I proceed with my check in. Nagpa-book na ako online kaya hindi na humaba yung proseso. I was on my way to my room when I suddenly bumped into someone. Hindi naman ganoon ka grabe, simpleng banggan lang na sapat para mapatigil ako dahil nabitawan ko ang bag na dala-dala ko. Mabigat kasi iyon.