BANA AİT OLAN?

Safderun & Mübrem: Bölüm 1

Eveeeet! Günlük rutinimizleri yerine getirdik. Uyandım. Uyandım dediğime bakmayın. Her sabah üç numara tarafından, zorla bir bardak su ile uyandırılıyorum. Fazla uykucuymuşum.Ne yapsalar uyanmazmışım Ben mi? Hiçte bile? Zanlımca onlar pek az uyuyorlar. Uyumaktan daha tatlı bir şey olabilir mi? Hemen kahvaltıyı hazırlamaya gitmem lazım. Hazırladım derken kahvaltı yaptık. Sonunda malum gün - Ender abi ve Ayşegül ablanın düğünü- için hazırlanabiliriz. Bugün kınası yarınsa düğünleri var. Hangi elbisemi giyeceğim konusunda kararsızlık yaşıyorum." O mu? Bu mu?" derken annem ve Ravza hazırlanmış bile.
- Anneciğim, bu haksızlık. Tüm işleri bana kilitlediniz. Şu anda beni beklemekten başka çareniz yok.
- Güzel kızım Zümra 'm. Elbette daha düğün için vakit var. Ancak baban amcanları karşılamaya gitti. Üstüne üstlük Yunus da askerden gelmiş. Yanında bir kaç arkadaşını da getirmiş diye biliyorum. Çocuk daha yeni bugün askerden gelmiş. Gelir gelmez de annesini, babasını ve arkadaşları ile düğüne gelmiş. Şimdi karşılamaya gitmezsek ayıp olur. onları karşılamam lazım. Acele etsen iyi olur kızım. Amcanları karşıladığımız zaman seni görmezse alınabilir. Anladın mı fındık ?
- Hıhıhı.
-Zümra...
- Yunus bey hazretleri büyümüş de askerlere gidermiş. Aman aman... Askerden gelirmiş de karşılanırmış. Zümra onun için acele edecekmiş de. Benim hazırlanmam en az yarım saat sürer annelerin annesi.
- Hahaha... Ah benim deli kızım. Sen sürekli ne didişirsin bu çocuk ile. Allah ' tan en son 6 yıl önce birbirinizi gördünüz. Karşılaşsanız birbirinizi tanımazsınız bile.
- Emin ol annecim onunla karşılaşmamak için dua ediyorum.
- Ahh benim deli kızım. Sohbete daldık derken daha da geç oldu. İstersen sen hazırlan. Biz önden gidelim.
- Olur...
Bunun üzerine kapı çalındı. Kapıyı açmaya gittim. Kolu çevirdim ve karşımda kimi göreyim : bitanecik arkadaşım, çocukluğum, yan komşunun kızı Besime...
- Hoşgeldin Besime! İnan seni Allah gönderdi. Hazırlanmama yardım etmen lazım. Çok kararsızım hangisini giyeyim? Beklemesene gir içeri.
- Hoşbuldum kız. Dur çok çekiştirme şalımı bozacaksın. Annenler sana nasıl katlanıyor bilmiyorum. Sürekli olayları kafanda büyütüyorsun. Kızım sen ne kafanı yoruyorsun beş dakikaya hazırsın.
- Tamam hadi o zaman..
Besime ile hazırlanmak için diğer odaya geçtiğimizde annem çoktan Ravza ile dışarı çıkmıştı. Besime 'nin yardımı ile gül kurusu elbisemi beraber seçtik. Daha sonra üstümü değiştirdim. Saçımı beraber yaptık. Hemencecik gözlerime rimel, sürme falan derken hazırlandım. Besime :
- Zümra Maşallah sen de Zümra gibi Zümra' sın ama. İnsanın seni görünce nutku kesiliyor. Bu ne güzellik kızım. Düğünden sonra yüz talibin çıkmazsa benim de adım Besime değil. Hatta bir bakıyormuşsun Yunus bile sana aşık....
- Lütfen rica ediyorum bu bahsi kapatalım. Kimse kalmadı o çirkin suratlı mı?
- Haha... Allah seni ne yapmasın? Çirkin suratlı nedir ya?
- Aman ne ise ne! Pek ilgi alanıma girmiyor ne kendisi ne diğer şahıslar! Öyle bir daha da talipli malipli konuşma. Rica ediyorum. Bu tarz konulardan hoşlanmıyorum.
- Sen de abartıyorsun ama güzelim. Hem güzel kızsın. Zamanı gelince beyaz atlı prensin karşına çıkınca da bakalım o zaman da hoşlanmıyorum diyecek misin?
- Her neyse... Onu da zamanı gelince düşünürüm canım. :)
- Sadece Yunus mu gelecek peki?
-Yok. Amcamlar ve Yunus 'un askerden bir kaç arkadaşı daha.
- Ne! Ciddi misin kızım sen? Arkadaşları geliyorsa.. Belki o arkadaşlarından biri benim prensimdir. Belki de canım kocamdır....
- Ha evet. Haklısın. Biliyor musun?
-Neyi? Çabuk söyle Zümra.
-Zaten askeri araç ile gelecekler.
- Eeee...
- Beni dinlersen. Sen pusuda bekle. İyice de gözlemle. Geldiklerini görür görmez at kendini aracın önüne . Güzel de bir bayılma senaryosu çek. Artık hangisi sana ilk koşup yardım ederse o senin beyaz atlı prensindir. Artık onun senden kurtuluşu yok.
- Sen çok yaşa Zümra... Sonra peki?
- La havle, la havle sen ciddi ciddi soruyor musun bir de? Ne askeri aracı, ne bayılma sahnesi bunların hepsi bir şakaydı. Sen de ciddi ciddi beni dinliyorsun.
- Yaa! Alacağın olsun Zümra ama fena fikir değil.
- Hadi, hadi gidelim artık. Babamı biliyorsun. Yine en ufak sorunda beni günah keçisi ilan eder.
- Doğru söylüyorsun. Haydi acele edelim. Çantanı al çıkalım.
- Tamamdır aldım.
Besime ile otogara gitmek için bir taksiye bindik. Yol boyunca Besime'nin gelecekteki kocası ile hayallerini konuştuk.
- Ahh Besime ahh. Umarım Allah gönlüne göre seni üzmeyen çok seven , kıymetini gerçekten bilen biri ile yollarınızı denk getirir de geriye kalan ömrünüzde birbiriniz ile mutlu mesut geçirirsiniz.
- İnşallah, inşallah Zümra. Hissediyorum ama sanki bugün o zat karşıma çıkacak.
    Taksici konuştuklarımızı duyuyor olacak ki hafifçe istemsiz bir şekilde gülümsüyordu . Ben ise kendi derdime yanıyordum. Otogara vardığımız zaman annemler ve amcamları görememekten korkuyordum. Eğer bir ihtimal öyle bir şey olursa babamdan yiyeceğim azarı düşünmek bile istemiyordum. Bir kaç dakikanın ardından artık otogara varmıştık. Taksiciye ücreti verip taksiden indik. Herhalde bugün en şanslı günüm olacak ki amcalar ve babamın bindiği otobüs geç kalktığından dolayı daha yeni gelmişlerdi. Oraya vardığımız zaman hepsi birbiri selamlaşıp hal hatır soruyorlardı. Onların yanına gittik. Yengem, babam ve amcamın elini öpmek için onların yanına yaklaştım. Amcamdan başlayarak ellerini öptüm.
Osman amcam :
- Maşallah bu sen misin Zümra? Büyümüşsün . Büyüdükçe de güzelleşmişsin . Allah seni nazarlardan korusun.
- Bu denli ince ve naif düşünceleriniz için teşekkür ederim amcacığım.
    
   Besime de onlara usülen onlara selam verip hoşgeldin dedi. Garibimin gözü Yunus ve arkadaşlarındaydı. Gözü onları arıyordu. Hakikaten neredeydi bunlar? Besime bana dönüp "Sorabilir misin?"bakışı atar gibiydi. Bende gözlerimi açıp kafamı sağa sola sallayıp "Asla olmaz!" bakışı attım. Ne münasebet canım? Gelmişlerse gelmişlerdir. Bana ne bundan? Annem kesin sorar zaten. Annemin olduğu tarafa döndüm. Yengem annemden pek haz etmezdi. Annem onun yanındayken annemle istemeye istemeye konuştuğu bariz o kadar belliydi ki... Annem bunu anlamış olacak ki amcama dönerek :
- Osman abi Yunus ve arkadaşları nerede? Onlar gelmeyecekler miydi?