3.Bölüm:UMUT

97 50 167
                                    

Bazen düşünüyorum acaba Baranı hiç tanımasaydım hayatım nasıl olurdu diye .

Ama sonra eksik yaşardım diyorum .
Hep yarım kalırdım .
Umutsuz kalırdım .

Bu cehenneme ilk adım attığımda kaçmak istedim kader teslim olamayacağım kadar alçak davranıyordu bana.
Sonra anladım kaçış olmadığını ve vazgeçtim .

Baran benim özgür tarafımı sakat bıraktı .
Örseleye örseleye ehlileştirdi beni.
Çok direndim .

Belkide tam tersi elimden geleni yapmadım.
Bugün geçmişimin tek sorumlusu Baran,Türkan ya da başka biri değildi .
Ne kadar kabullenmesemde geçmişim benim hatalarımın toplamıydı .

Ilk zamanlar çok asiydim her hatırladığımda yüzümde bir tebessüm yer edinir .
Hatta bir gün Canpolatı omzundan vurmustum.
Daha doğrusu Baran için patlayan silahın hedefi Canpolat olmuştu .

Kasım,İstanbul ,2014

"Yalan söylüyorsun !"
Çığlıklarım malikaneyi inletirken ben çaresizce inkar ediyordum .
Karşımdaki adamdan çıkarıyordum hırsımı tüm yasanmışlıklarımın acısını ellerimi yumruk yapıp göğsüne vurarak hafifletiyordum.

"Inan bana Sevda böyle olsun istemedim."
Kollarımdan tutup iki yana şiddetle sarstı.
Ilk önce rüyadayım sandım hayır hayır kabustayım.
Dua ettim 'Allahım kabussa uyandır yalvarırım' diye .

"Sana söyledim Sevda bir daha karşıma çıkarsa affetmem dedim.O piç ne yaptı sabrımı sınadı."
Ellerini benden uzaklaştırıp aramıza bir kaç adım mesafe koydu.
Karşımdaki koltuğa oturdu ve bacak bacak üstüne attı.

"Çok bile yaşadı şerefsiz!"
Sonra genç bir kadın çığlık atmaya başladı herkes onun üzerine doğru gelirken o yere düştü ve çırpındı kendisine uzanan ellerden kurtulmaya çalıştı.

Kendi çığlığım bana bu kadar yabancı gelirken
Yüreğimdeki azap dağ olup üzerime yıkıldı sanki !
Vicdan azabım beni kor ateşlere attı.

Ve hayatımda ilk kez o an ölmek istedim .

Elime nereden geçtiği konusunda hiç bir fikrim olmayan silahı aldım.

Ve hayatımda ilk kez o an öldürmek istedim.

Iki el ateş ettim karşımdaki adama .
Barana hiç benzemeyen genç bir adama iki el ateş ettim.

💞💞💞

Canpolat Baranın sağ koluydu .
Baran illegal,karanlık işler yapar Canpolat ta onu temize çıkarırdı .

Muhteşem bir ikiliydiler.
Tabi ben Canpolatı vurduğuma sonradan çok üzülmüştüm.
Çünkü 2 santimle kaçırmıştım .
Ve Canpolat iki ay içinde taburcu olmuştu.
O gün ölmediğine gerçekten çok üzülmüştüm.

Ben yine bir kaç yıl öncesine gidip tozlu sayfalarda kaybolurken Umut yanıma gelmişti .

Iste bu yüzden Baran'a minnettardım.
Oğlum için hep Baran'a minnettar kalacaktım .

Hatta intihar etse belkide onu sevebilirdim bile .
Ama Baranin sevilecek yanı yoktu.
Evlat olsa sevilmezdi ama Türkan oğluna her zaman bayılırdı bu tabi ki kibirinden kaynaklanıyordu.

"Anne babam geldi hadi aşağı gel."

Merdivenlerden inerken kendimi kötü hissediyordum .
Şimdi bu evde Baranla aynı masaya oturmak her zamankinden çok canımı yakıyordu.

Aşağı indiğimizde kapının önünde ceketini çıkaran kocamı gördüm hafif tebessüm ettim ve gözlerimle arkamdan gelen oğlumu işaret ettim .

Yemek benim için sessiz geçerken oğlum heyecanla Baran'a okuldaki gününü anlatıyordu .
Baranın sahte ilgisi gözümü kamaştırıyordu.
Bazen ona haksızlık yaptığımı düşünüyordum.
Sonuçta Umut onunda oğluydu gerçekten oğlunu seviyor olamaz miydi ?

Ama sonra hamile olduğumu söylediğim gün geçirdiği kriz geliyordu aklıma bana aldır diye baskı yapması..

Baran Savaş her zamanki gibi hakkettiğini yaşıyor Sevda bunu unutmamak için acını taze tut .

Aklına sevdiğini getir.
Aklına Mazharı getir.

💞💞💞

"Sevda benim Sevdam asma yüzünü hadi bak bana."
Elleri yüzümü avucuna almıştı baş parmağı hep olduğu gibi yanağımı okşuyordu .
O okşadıkça kalbim yumuşuyordu.
Kalbime dokunuyordu..

"Bakmıyorum Mazhar . Ne bu böyle babama söyleceğim diyince istanbula gitmeler!"
"Ömrüm iş var dedim ya hem en kısa zamanda döneceğim.".

Bir yandan onu anlıyordum elbet ama yüreğimde bir sıkıntı vardı içim daralıyor ,korkuyordum.
Ya giderse de dönmezse diye..
Daha çok gelirse de beni bulamazsa diye..

"Ya sen yokken babam beni başkasına verirse o zaman görecegim ben seni Mazhar efendi.!"
Gozlerinde gezen alayla şöyle uzaklaştı benden elini kaldırıp yazmadan çıkan saç tutamını parmağına doladı .

"O zaman nasipte yokmuş deriz ömrüm."
Hemen yere eğilip orta boyda bir taş aldım ve benden uzaklaşan koca adama bağırmaya başladım .
"Gel lan buraya kafanı yarayımda gör nasibini!"
Koca tarlada sırıtarak kaçarken arkasını dönüp bana bakti .
"Aman sevdam kıyma Bana!"

💞💞💞

Nefes nefese yataktan kalktığımdan beri sakinleşmeye uğraşıyordum .
Bir bardak su bana yardımcı olmayınca çareyi malikanenin bahçesine inmekte bulmuştum.

Kafami kaldırıp gökyüzüne baktım .
Tam o an bir yıldız kaydı !

Gözlerini kapattım tarlada bana sırıtan Mazhar geldi göz kapaklarımin ardına dudaklarımı aralayıp sessizce konuştum .

"Kıydım Mazhar hiç acımadan kıydım sana!
Sevdan sana kıydı ömrüm .
Seninle birlikte kendine de kıydı ."

Bölümü nasıl buldunuz ?

Kısa olduğunu biliyorum ama yarın bir bölüm daha gelir kendimi affettiririm.

Görmek istediğiniz sahneler ?

Oy verdiniz mi?

Teşekkürler .

SEVGİLİ GEÇMİŞ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin