i love you '(kagehina)

-i love you-

"Uyan artık Kageyama."

Hinata masum gözlerle sahanın kenarında kucağında uyuyakalan Kageyama'ya baktı. Uyandırmaya kıyamıyordu ama maça girmeleri gerekiyordu. Canını acıtmaktan korkar şekilde parmağıyla dürtmeye başladı. Kageyama hafifçe gözlerini açıp etrafa bakındı. Hinata'dan destek alarak ayağa kalkıp sahaya doğru yürümeye başladı. 

...

Maç bitiminde Kageyama kimseye tek kelime etmeden eşyalarını alıp salondan çıktı. Hinata çok endişeleniyordu bu haline. Takımdaki herkes bunun farkındaydı. Sugawara, Kageyama'nın arkasından bakan Hinata'nın omzuna yavaşça dokundu.

"Hey, eminim düzelecektir." 

Düzelmeyecek.

Biliyorlardı düzelmeyeceğini ama umudun bittiği yerde biterdi her şey aslında. Onlar umutluydu. 2 yıldır bir gram bile kaybetmediler umutlarını. Asıl umutlarının kaynağı, Kageyama'nın kendini canına kıyamayacak kadar sevmesiydi. 

Yanıldılar mı? Belki.

 Hinata Kageyama'ya yetişme umuduyla koşarak çıktı. Konuşmak istiyordu sadece. O da biliyordu Kageyama'nın tek kelime etmeyeceğini, dinlesin istedi. Yaralarını sarmak istedi sadece. 

Farkındaydı yaralarını küçücük bir yara bandının kapatmayacağını ama gerekirse sargı bezi olurdu, yine sarardı. 

Hinata karşısında Kageyama'yı görmesiyle durdu. Derin bir nefes aldı.

"KAGEYAMA!" 

Kageyama o kulağına şiir gibi gelen sesten adını duymasıyla kafasını çevirdi. Her zamanki gibi tek kelime etmeden baktı. Omzundaki çantayı tutan elleri titriyordu. Hinata her zamanki enerjisiyle koşarak yanına geldi. 

Şimdi söyleyeceklerinden pişman olacak mıydı? Kesinlikle hayır. Kageyama'nın tepkisinden korkuyordu sadece.

"KAGEYAMA! SENİ SEVİYORUM."

Kageyama'nın lacivert gözleri kocaman açıldı. Kalbinin çarpmasını durdurmak için elini kalbine götürdü. Hatırladı, her şeyi hatırladı o an. Başını önüne eğdi ve gözlerini kapattı. Hinata'nın sesi kulaklarında yankılanırken gözlerinin dolmasını engellemeye çalıştı. Olmamalıydı bu, Kageyama aşık olamazdı. Hinata'ya aşık olmamalıydı, kendisi için değil onun iyiliği için. Gözlerinden peş peşe akan yaşlarla kafasını çevirip yürümeye başladı. Kendini zorladı ama sesi bir türlü çıkmadı.

'Seni seviyorum, Hinata' bile diyemedi. Belki hiç diyemeyecekti. Belki bunu demeye cesaretini toplayacak kadar zamanı bile yoktu. 

Belki bugün vardı, yarın yoktu. 

Yazdığım ilk duygusal kitap ve çok gerginim. Yazarken bile ağlaya ağlaya yazıyorum her sahnede. Bu arada kitabın şarkısını Billie Eilish - i love you olarak seçtim. Okurken dinlerseniz daha etkili olur. Şimdiden okuduğunuz için teşekkürler oy vermeyi ve yorum yapıp fikirlerinizi, duygularınızı belirtmeyi unutmayınn.