i love you '(kagehina)

-wake up-

"Uyan artık." 

Kısılan sesiyle toprağa seslendi.

"Herkes seni çok özledi, Tobio."

İlk kez Tobio demişti ona.

"Biliyor musun bugün tek gelmedim. Bak yanımda kimleri getirdim." 

Hinata kenara çekildi ve arkasında duran Karasuno takımı yavaşça mezara doğru yaklaştı. 

Yamaguchi mezar taşına dokunarak gözünden süzülen yaşları engellemeye çalışırken elini tutmak üzere olan elin sahibine döndü. Tsukishima bir eliyle gözlüğünün altından gözyaşlarını silerken diğer eliyle sevgilisinin elini tutuyordu. 

"Hey, Kageyama. Biliyor musun Tsukki ve ben çıkmaya başladık. Durun bu çok utanç verici, öyle bakmayı keser misiniz Kageyama'yla konuşuyorum." 

Herkes hafifçe gülerken Sugawara eliyle toprağı okşadı. 

"Seni gerçekten çok özledik, Kageyama." 

"Hatırlıyor musunuz Hinata ilk zamanlarda Kageyama'nın kafasına top atmıştı." 

Asahi'nin hatırlattığı günü hatırlayıp güldüler. Asahi gözlerini silip tekrar çocuklara döndü.

"Kageyama ne diyordu hep Hinata'ya? Daichi çok güzel taklit yapıyor."

Daichi öne çıkıp moda girerek Hinata'ya baktı.

"BOKE HINATA BOKE!"

İçlerindeki acıyı gülüşleriyle sakladılar hep. Hinata'nın içinde Kageyama kaç kere ölmüştür kim bilir... 

Tanaka mezar taşına dönüp dolu gözleriyle konuştu.

"Dostum Nishinoya 1.67 oldu. Hinata 1.70 oldu. Hepsi gözlerimizin önünde büyüyor. Hinata'nın smaçlarını görmeni çok isterdim. Gurur duyardın eminim." 

Nishinoya arkasını dönüp yere çöktü ve yüzünü eliyle kapatarak ağlamaya başladı. 

"Çocuklar, biraz yalnız kalabilir miyim?"

Herkes son bir kere Kageyama'ya, o bir avuç toprağa bakıp gitti. 

"Voleybol eskisi gibi değil artık. Seninle yaptığım hiçbir şey eskisi gibi değil. Sahilde oturmak acı veriyor. Lacivert rengi acı veriyor. Turuncu acı veriyor Kageyama, aynaya baktıkça seni hatırlıyorum. Smaç atmak acı verici. Biliyor musun? Hiç kimse bana topu senin gibi kaldıramıyor. Seninle gözüm kapalı hızlı hücum yaparken şimdi gözüm açıkken bile toplara vuramaz oldum."

"Ben sadece seni değil, seninle birlikte tüm hayatımı gömdüm toprağa. Benim hayatım da sendin ya zaten." 

 Turuncu ve lacivert hiç kavuşmadı bir daha. Ölüm ayırmıştı onları, tekrar ölüm birleştirecekti. 

Olduğu yere, Kageyama'nın yanına uzandı Hinata. Eliyle sanki Kageyama'nın saçını okşuyormuş gibi toprağı okşuyordu. Kageyama'nın kokusu varmış gibi eğilip kokladı toprağı. 

Yoktu. 

"Elveda, sevgilim." 

Son bir kez baktı toprağa. Bir daha görmeyeceği o toprağa, son bir kez uzun uzun baktı. O günden sonra da ne baktı, ne dokundu, ne kokladı. Kendisi de artık topraktı. 

Ölüm nasıl ki ayırdıysa, sonunda kavuşturdu da.