MUHAL

Bölüm 1

*BİZİM NİKAHIMIZ MAHŞERE KALDI*
                       

                               2  yıl önce

Genç adamın parmakları direksiyonu sanki olabilecekmişcesine daha da sıkıyordu. Nasıl söyleyecekti? Ne diyecekti? Bir ay sonra düğünleri varken bu haberi nasıl verecekti ?

Baran  Cemre'yi aramış ve iş yerinin yakınında bulunan kafeye gelmesini istemişti. Kadın , sevdiği adamın bu tavrına şaşırmış olsa da. Sorgulamamıştı. Kafede otururken Genç adamın kendisine yaklaştığını gördü. Yüzündeki gülümseme bu adamı ne kadar sevdiğine kanıt olabilecek güzellikteydi.  Genç adam,  kadını görünce ona doğru ilerlemeye başladı.  Bu kadının güzel gülümsemesini görünce kalbine bir bıçak daha saplandı.

Lakin kadın adamın yüzüne baktığında bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı. Ve gülümsemesi solmuştu.  İçini bir hüzün kaplamış ve huzursuz olmuştu. Adam sandalyeyi çekerek kadının karşısına oturdu.  Kadın meraklı gözlerle bakıyordu adama.

Baran derin bir nefes alarak. Genç kadının gözlerine baktı.
Derince yutkundu. Ve o an istedi ki dursun zaman. Her şey dursun. Çünkü cesareti yoktu bunu  kadına söylemeye.

"Baran bu kadar önemli olan şey ne ? Beni  alelacele buraya çağıracak , senin moralini bu kadar bozacak şeyin ne olduğunu söylemeni bekliyorum." Nasıl diyecekti. Onun hayallerini nasıl yıkacaktı?

" Sana söylemem gereken şeyler var . "  Derin bir nefes aldı ve cümlesine devam etti. "Cemre, ben evleniyorum "

Genç adamın cümlesini duyan Kadın. Rahatladı ve bir anda kahkahayı bastı. Adam şaşırmış gözlerle bakıyordu ona. Kadın saniyelerce güldükten sonra adama doğru eğildi. Ve gözlerini gözlerine sabitledi.

"Baran bunu mu diyecektin ? Hem ben de evleniyorum . Hem de seninle "dedi . Adam için iş daha da zorlaşmıştı.

"Öyle  değil Cemre. Ben evleniyorum ama seninle değil. " Adamın şaka yaptığını düşünen kadın sanki inanıyormuş gibi dinlemeye devam etti. Ancak adam kadının gözlerine bakıyordu. Gözlerinde herhangi bir duygu yoktu. Adam sustu kadın sustu.

Kadın bir an düşünmeye başladı.  Acaba ona tekrar evlilik teklifi mi edecekti. Evet evlenme teklifi etmişti ama ayaküstü bir teklifti. Aradan 10 dakika kadar bir süre geçti.

"Cemre "

"Efendim "

"Sana bir şey söyledim." Kadın o an adamın gözünde ciddiyet gördü. Ne yani , hah ne saçmalıyordu bu adam?

"Ne demek evleniyorum? Baran şaka mısın? Farkında mısın acaba biz nişanlıyız hani 1 ay sonra evleniyoruz . Şakanın sırası değil gerçekten. "

"Ben şaka falan yapmıyorum. Ben ciddiyim."

"Ne " dedi kadın.

"Duydun işte evleniyorum ben." Kadın korkarak sordu.

"Kimle? " Şaka yapıyorum demeliydi. Ben senden başkasıyla evlenmem demeliydi.

"Duygu ile" . İşte o an içinde bir şeyler kırıldı. Duygu Cemre'nin arkadaşıydı. Yardıma ihtiyacı vardı. O da Baran'dan yardım istemişti.  Baran ise bir asistana ihtiyacı olduğunu söyleyerek onu yanına almıştı.

Kadının aklına tek bir ihtimal geldi. İhanet...

Olmuş muydu bu şimdi ?Sevdiği adam en yakın arkadaşı işe onu aldatmışlardı.
Şu hayatta en çok güvendiği iki insan. İhanet tarifi olmayan bir duygudur. Ölüm kolaydır . En azından bilirsin onun artık olmadığını ama ihanet öyle değildir.  Yıllardır sevdiğin adamı bir başkasının kollarında görmek çok acıdır. İşte o zaman anlarsın güvenmemen gerektiğini...