04

12 5 14
                                    



----


Bago ako umuwi sa condo ay napag-desisyunan ko munang pumunta sa Rizal Park para maglakad lakad. I tried calling Cedric but he's not answering his phone, baka nasa meeting or baka kausap niya yung iba niya.



bahagyang kumirot na naman ang puso ko




I keep questioning myself until now kung bakit hindi ako enough? kung bakit nagagawa niyang tumabi sakin tuwing gabi knowing na may iba siya.




nakarating na ako sa park at nagsimula ng maglakad lakad. binayaran ko nalang yung nakita kong guard na naka-upo malapit sa pagpaparkingan ko para bantayan ang kotse ko.




Habang naglalakad, ang daming pumasok sakin na katanungan, magmula sa pamilya ko at kay cedric. hindi ko alam kung bakit ganito yung sakit na pinaparamdam nila sakin. si daddy, si peter, si nate nagagawa akong saktan sa kahit na anong paraan. si mommy at precious, sila nalang lagi ang nagpaparamdam saking welcome ako sa pamilya namin.




habang naglalakad lakad ako, may nakita akong matanda na nanghihingi ng pagkain. lumapit ako sakanya at binigyan siya ng 10 thousand. nagulat ang matanda sa ginawa ko.




"Aba iha, napaka laki masyado nitong binigay mo." nangingiyak na sabi saakin ng matanda.




"okay lang po 'yon nay. wala pong presyo ang pagtulong. ipagbili niyo po 'yan ng pagkain at pangangailangan mo okay po?" saad ko at kinuha ang calling card sa bulsa wallet ko at iniabot sakanya.




"Eto nay. tawagan niyo lang ho ang number na nakalagay po jan, ang secretary ko po ang sasagot sainyo, pwede ko po bang malaman ang pangalan niyo?"




"Ako si Paulina iha."




"sige po nay. tawagan niyo lang po yung anjan na number, kung wala po kayong cellphone pwede po kayong makitawag, ako na pong bahala sa expenses niyo po, magpakilala lang po kayo sa secretary ko."




"Anak, maraming maraming salamat. hindi mo alam kung gaano ako kasaya ngayon."




iyak ng iyak si nanay paulina kaya hinagod ko ang likod niya. nagulat ako ng bigla niya akong yakapin ng mahigpit habang umiiyak. ng makarekober ako ay tumugon ako sa yakap niya.




"wala pong ano man 'yon nanay, masaya din po ang kalooban ko dahil nakakatulong po ako."


Love behind the liesWhere stories live. Discover now