Η Σκάρλετ κοιτούσε επίμονα τη σελίδα του βιβλίου της χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα. Η φωνή του καθηγητή ήταν σαν βουητό εντόμου στο μυαλό της. Ξαφνικά κάτι μπήκε στο οπτικό της πεδίο. Άνοιξε τη μικρή σαίτα προσεχτικά και διακριτικά:
ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕ ΤΩΡΑ Η ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΓΩ!
Κοίταξε λίγα θρανία παραπέρα και ο Λούις προσποιήθηκε πως πυροβολούσε τον εαυτό του υπό την επήρεια του βαρετού καθηγητή. Η Σκάρλετ χαμογέλασε, έσκισε τη σαίτα και την πέταξε κάτω από το θρανίο. Όλα σήμερα της φαινόντουσαν τόσο ασήμαντα και βαρετά όσο ποτέ άλλοτε. Η Κάρολιν από την άλλη φαινόταν πως έκανε τεράστιες προσπάθειες να συγκεντρωθεί, τόσο που είχε αρχίσει να κοκκινίζει. Η Σκάρλετ όμως δεν την κατηγορούσε. Ποιος δεν θα ήθελε να ξεφύγει λίγο από την πραγματικότητα?
Στην άλλη άκρη της τάξης, στο πίσω μέρος όπου κάθονταν συνήθως οι ταραξίες, ούτε ο Άαρον έδειχνε να είχε πολύ όρεξη. Δεν αντιδρούσε στα σχόλια και τα πειράγματα των γύρων του όπως συνήθως. Συχνά η ματιά του έπεφτε στην Κάρολιν ή απλώς χάζευε έξω από το παράθυρο. Η Σκάρλετ κούνησε ανυπόμονα τα πόδια της και ξανακοίταξε τον Λούις. Δείχνοντας με τον δείκτη της τον καρπό της τον ρώτησε σιωπηλά σε πόση ώρα χτυπάει. Εκείνος κοίταξε το ρολόι του, έγραψε κάτι σε ένα χαρτί και της το έδειξε.
ΣΕ 40! ΓΑΜΩΤΟ!
Μετά έπεσε με το μέτωπό στο θρανίο. Η Σκάρλετ αναστέναξε. Ήταν λες και είχαν καθίσει εκεί για ώρες. Κοίταξε έξω από το παράθυρο το χιονισμένο τοπίο. Ο ήλιος έλαμπε και έκανε τους πάγους στο τζάμι να λαμπυρίζουν. Τόσο όμορφη μέρα για εκδρομές στο δάσος και κυνηγητό με ένα αιμοβόρο κτήνος έτοιμο να σε ξεσκίσει και εμείς θα τη χαραμίσουμε έτσι?
***
- Λοιπόν? Ραντεβού αμέσως μετά το σχολείο στο ξενοδοχείο, έτσι?, ρώτησε ο Λούις.
Οι τέσσερις τους καθόντουσαν σε ένα παγκάκι στο πίσω μέρος της αυλής του σχολείου. Δεν υπήρχε κανείς εκεί γύρω, μόνο κάποια παιδιά που κάπνιζαν λίγο παραπέρα. Κανένας μαθητής με σεβασμό στον εαυτό του δεν θα βρισκόταν εδώ εκτός και αν ήθελε να μετριάσει την κοινωνική του ζωή. Ίσως για αυτό ο Άαρον είχε την κουκούλα της ζακέτας του στο κεφάλι και το πρόσωπό του χωμένο στις σκιές της.
- Ναι είπαμε! Μπορούμε να φύγουμε από 'δω τώρα?, είπε με ψιθυριστή φωνή.
- Μην ανυσηχείς, κανείς δεν πρόκειται να σου καταστρέψει τη δημοσιότητα!, απάντησε ο Λούις σφιγμένα.
