Epope | BakuDeku

1-"Bencil Kral."

Bölüm Şarkısı:
Avril Lavigne - When You're Gone

(şarkı ile dinlemeniz şiddetle tavsiye edilir.)

༶ • ┈┈⛧┈♛ ♛┈⛧┈┈ • ༶

Tek bir şeye sahiptim.

Onu kaybetmek istemedim.

Bencil miyim?

༶ • ┈┈⛧ ⛧┈┈ • ༶

"Gidiyorum."

Gidemezdi. Söz vermişti. Öldükten sonra bile birlikte olacaklarına dair söz vermişti. O, sözlerini tutardı. Bu sadece komik olmayan bir şaka olmalıydı.

"Ne demek istiyorsun Deku?"

Deku, ona verdiği bu takma isim... Kelimenin bir anlamı yoktu. Ancak Katsuki'nin ağzından çıkınca adeta anlamlı oluyordu.

"Yurtdışına gitmek zorundayım, kalıcı."

Kırmızı gözler fal taşı gibi açıldı. "Neden?" diye sordu Katsuki.

"Hayallerim için, eğitimim için..." dedi Izuku fısıltı gibi çıkan sesiyle.

"Geri döneceksin değil mi?"

Oğlan cevap veremedi. Yüzünü ondan gizleyerek arkasını döndü. Katsuki sualini tekrarladı. "Geri dönecek misin?" diye sordu ağlamaklı duran surat ifadesiyle. Dışarıdan bakıldığında duygusuz görünebilirdi. Oysa ki o sadece duygularını nasıl ifade edeceğini bilmiyordu. İronik olansa, bunu ona öğreten kişinin yeşil saçlı oğlan olmasıydı.

İkinci kez cevap alamayınca ilerlemeye başlayan oğlanı elinden tutarak durdurdu Katsuki. "Gitme..." dedi kısık çıkmamasını özen göstererek.

"Özür dilerim Kacchan ama ben bunun hayalini uzun süredir kuruyorum."

"Ben ne olacağım?" Elinde olsa onunla gitmek isterdi lâkin bakması gereken hasta bir annesi vardı. "Ben ne olacağım Izuku?"

İlk defa sarışından lakap yerine ismini duyduğunda şaşırmıştı Izuku. Kafasını eğdi. "İyi olacaksın." dedi fakat sarışın adam biliyordu onun yalan söylediğini. İlk defa yalan söylüyordu ona. Bu...

Acıtmıştı.

Annesinin hastalığını öğrendiğinde bile başını dik tutan adam, bacakları sanki tutmuyormuş gibi yere yığıldı. "Yemin ederim seni üzmem."

"Kacchan... Yapma–"

"Yemin ederim, akrofobim olmasına rağmen seninle birlikte o çok istediğin dönme dolaba bineriz."

"Bu öyle bir şey–"

Yine adamın sözünü kesti. "Yemin ederim, bir daha atak geçirmemeye çalışırım! Kalabalık içinde seni... Seni zor durumda bırakmam!" Hıçkırıklarını tutmaya çalıştı, becerebildiği söylenemezdi.

"Bakugou Katsuki, ayağa kalk!"

Katsuki, ayağa kalkmak için doğruldu. Zorlandığını gören Izuku ona yardım etti. Lâkin sarışın, bunun son dokunuşu olabileceği düşüncesi ile kahroldu. Yeşil saçlı oğlanın gideceği düşüncesi onun için cehennemdi. Gözleri onun gülüşünü görmezse yanardı. Aldığı nefesler o yanında değilse boşunaydı.