AŞK

Geçmiş

Kendisini daha önce milyonlarca kez çaresiz hissetmişti Kumsal. Ama her seferinde kendisini kurtaran annesi vardı yanında. Fakat şimdi annesi yanında değildi. Ne yapmalıydı hiçbir fikri yoktu. Aklı dağılmıştı. Zaten gün boyu çok yorulmuştu. Şimdi de kapının arkasındaki kişi kendisini daha çok korkutuyordu.

Gelen kişi üvey abisiydi.

°•°
~ 6 YIL ÖNCE:

Sabah okula gitmek için hazırlandım. Okul formamı giyinip saçımı yukardan at kuyruğu yaptım. Odadan sessizce çıkmaya çalıştım. Tabi başarılı olamadım gıcırdayan tahtalar sayesinde. Parmak uçlarımda yavaş yavaş çok ses çıkarmamaya çalışarak mutfağa ilerledim. Mutfakta annemin benim için hazırladığı ekmek arasına baktım. Kendisi burada değil yatak odasındaydı büyük ihtimal. Çünkü babam eğer uyandığında yanında onu görmezse elinden kurtulmak mümkün değil. Mutfağın kapısına yaslanıp gözlerimi yatak odasının kapalı kapısına çevirdim. Ne kadar güçsüz görünse de çok güçlü bir kadındır benim annem. Ama maalesef babamın sözünden çıktığımız an türlü şiddetlere maruz kalıyorduk.

Anneme söz vermiştim. Üniversiteyi başka şehirde tutturup gideceğim ve seni de yanıma alacağım. Kimseler bizi bulamayacak diye söz vermiştim. Ve bunu yapacaktım. Çünkü başka çarem yok.

Masaya oturup sessizce ekmek arasını yedim. Annemin genelde benim için az miktarda para bıraktığı köşede para yoktu. Bunu dert etmedim. Çünkü açlığa da alışmıştım. Montumu sessizce giyinip çantamı sırtıma taktım. Kapıyı da yavaş hareketler ile açtım. Babamı uyandırmak istemiyorum. Uyanırsa annemin eziyeti başlardı çünkü. Ayakkabılarımı giyinip evden çıktım. Yolda hızlı adımlarla ilerliyordum. Evden çıkmadan önce baktığımda saat 7.04 idi. Okul 08.10 da başladığı için erken okula gitmeyi seviyordu. Kimse olmayınca kendimi rahat hissediyordum. Okul kapısına gelince içeri girdi. Bahçeye bir göz attı. Uzakta ama tam karşısında Soner vardı. Gözlerimi kapattım ve bir günlük bile olsa bana bulaşmasın diye geçirdim içimden. Yine hızlı adımlarla bahçeden okulun içine doğru ilerlemeye başlasamda Soner beni görmüş ve yaklaşmaya başlamıştı. Okul kapısından girdiğim an beklemeden sınıfıma doğru büyük hızla gidiyordum. Sınıfım 3. Kattaydı ve her kata çıkmak için iki merdiven çıkmamız gerekiyordu. Ben ne kadar hızlı ilerlesemde kolum bir anda geriye çekildi. Dengemi sağlayamadığım için beni belimden tutmuştu. O an midemin bulandığını hissettim. Sanki onun bana dokunmasıyla midemdeki yediğim şeyleri üstüne kusacaktım.

Kolumdan ve belimden tutup beni duvar ile kendi arasına aldı. Ellerimi omuzlarına koyup itmeye başladım. Ama yine de işe yaramıyordu. Ne kadar çabalasamda beni bırakmıyordu.
"Günaydın bebeğim. Hızlı hızlı nereye öyle? Bana günaydın öpücüğü yok mu?" diyip bana yaklaşmaya başladı.

"Bırak beni Soner. Rahat bırak beni, gitmek istiyorum." diyip omuzlarından yeniden itmeye başladım. Ama bir işe yaramadı her zaman ki gibi. O çok güçlüydü benim bedenime göre. Burnum yanmaya başlamıştı. Gözlerimi kapattım. Ağlamak istemiyordum. Ama şuan okulda ilk olmayan şekilde taciz ediliyordum. Ve en kötüsü de benim bunu kimseye anlatamayışımdı.