Thank you for reaching the last Chapter of Noah and Sunny storyyyy.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Sunny'sPOV
Mabilis na lumilipas ang araw. Dalwang linggo na simula nang dumalaw si mama at ang papa ni Noah. Tuwing linggo rin ako nadalaw sa doctor sa bayan, para narin macheck kung ayos lamang ang lagay ng bata sa sinapupunan ko. Minsan kasi ay hindi na maibsan ng gamot ang pagsakit nito. Tanging kamay ko na lang ang nakakapagpawala ng sakit, minsan si Noah. Tuwing hinahaplos niya ito.
Napahinga na lang ako at bumangon na sa kinahihigaan ko. Mabuti na lang at hindi natyempuhan na sumakit itong tiyan ko. Every morning it hurt, lalo na kapag naiinis ako kay Noah.
Where's Noah? Nilibot ko ang mata ko sa buong kwarto at hindi ko ito nakita. Siguro natulong kay Tita. Lumabas ako sa kwarto at dumiretso sa banyo. Naghilamos at nag-ayos ng sarili. Pagtapos ay agad na akong dumiretso sa kusina. Tiningnan ko ang kaserola na nakahain sa lamesa. Nang buklatin ko ito ay nakita ko ang champorado. Napangiti ako, I'm on sweet things and foods.
Nang matapos kumain ay nagpahinga muna ako sandali upang pababain ang aking mga kinain. Tyaka ko na hahanapin si Noah.
Tatayo pa lamang sana ako sa kinauupuan ko ng biglang pumasok sa pintuan si Noah Kral. I gave him a questionable look, he just nod and sit beside me. Inirapan ko ito at tatayo na sana, Kaso hinila ako ni Noah para muling maupo. He just laughed and breath while his breath travel through my nape. Napapikit ako ng mariin. Jusko.
" gasping, huh " he playfully say. Sinamaan ko ito ng tingin at inalis ang pagkakayakap niya sa akin. Tumayo ako ng sapilitan at lumabas ng bahay. I just heard Noahs big laughters after that. Sira ulong lalaki talaga. Napailing na lang ako at tunuloy na sa paglalakad.
The day pass just like a second. Hindi ko pansin ang bawat pangyayari na nangyaayri kada araw na lumilipas. Wala paring bago sa nararamdaman ko, Kaso may mga mahahalagang paalala ang doktor na ibinilin sa akin. Napasapo na lamang ako sa noo ko. Pansin na ang unti-unting paglaki ng aking tiyan. And that scare me to go out public. Ilang buwan na lang at lalabas na ang bata sa sinapupunan ko. There's some part of me that scared when it came, but I'm excited too. Tulad ng mga nakaraang buwan, palaging bumibisita ang papa ni Noah kasama ang mama.
" gusto ko nang umuwi " nasabi ko nalang ng bigla habang nakahiga katabi si Noah Kral.
" are you sure? " biglang sabi ng nasa tabi ko.
Tumango lang ako, hindi ko parin siya nililingon. I heard his heavy breathing, doon ako napatingin sa kaniya, nakalingon ito sa akin gamit ang kanyang mapusok na mata. Umiwas ako doon, narinig ko ang munting tawa nito. Napirap na lang ako. Hindi na nagbago. I always think, paano kaya siya magiging tatay? Napatawa ako ng mahina. Kung sa bagay mabilis siyang magselos, paano pa sa magiging anak niya?
