Hikayeyi silsem kızar mısınız? Çünkü yazmıyoruz artık.
Hep birlikte evi gezdik. Ev cidden çok güzeldi. Bahçesi ve havuzu da vardı. Evi satın aldık. İçine mobilya bakmak için ikeaya bauhouse'a ve başka bir sürü yeri gezdik. En sonunda saat 10 gibi bitirdik işimizi.
-Yorucu bir gündü.(M)
-Sen bir de onu bana sor Manu.(W)
-Ne yaptın ki? (MBB)
-2 saat çekim yaptık. Zorlayıcıydı. Akşam uyuyamamıştım. (W)
-Ben 4 saat çekim yaptım.(MBB)
-Bence oraya hiç girmeyin.(L)
-Neden? (F)
-Çünkü May sabahın 7sinden beri şirkette toplam 6 saat olmak üzere 2 toplantıya girdi. Akşamda benimleydi. Çekimi yüzünden. Yani çok uyuyamamıştı. Ama kız sizin gibi mızmızlanmıyor.(L)
-Mızmızlanılacak bir şey yok. Alışılması gereken durumlar var. Hem ben size bu aydan sonra tatile çıkalım mı diye soracaktım. (K)
-Ayy çok güzel oluur.(MBB)
-Valla öyle.(M)
-Bence de.(F)
-Biz de varız.(C-A)
-Tamamdır. Bir dahaki aya tatile çıkıyoruz. (K)
-Aynen öyle.(L)
-De sen neden hem bugün hem dün May ile birlikteydin? (W)
Herkes Louis ve bana döndü.
-Bilmem.(K)
-Eğlenceli kız asıl siz neden gelmiyorsunuz sorusu olmalı.(L)
-Cevap hazır.(K)
-Valla.(C)
-Sen instagramı sildin mi? (F)
-Doğru benim instagramım vardı. Atarım bir ara bir şeyler. Tatilde daha aktif olurum. Sorun yok. (K)
-Sence de 18 yaşında biri için bu kadar iş kadınlığı biraz fazla değil mi? (W)
-Bilmem bazı kişiler daha erken böyle oluyor bence normal. Mesela Millie. O daha 15 yaşında mı ne kendi markasını açmadı mı? (K)
-Evet.(M)
-E yapabilen kişiler varsa neden ben değil?(K)
-Mantıklı.(W)
-Hayal et! Ya sen imkansızları mümkün kılacaksın. Ya da yapanları izlersin. Hayallerine ne kadar inanıyorsan kendine o kadar güven. İmkansız denen bir şey kalmayacaktır zaten.(K)
-Doğru söylüyorsun.(A)
-Az kaldı zaten annemlerle olan projeler ve birkaç kendi projemden sonra birlikte tatile gideceğiz. (K)
-Dört gözle bekliyorum.(MBB)
-Bende.(C)
Gülümsedim. Biraz daha zaman geçirdik. Eve geldik. Yattım. Biraz evde yapılacak işleri düşünerek uyuya kaldım.
Sabah uyandım. Bugün şirkette toplantım yoktu. O yüzden biraz daha geç gittim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün şirkete arabayla değil yürüyerek gitmek istedim.
Kulaklıklarımı taktım. Gözlüklerimi takıp çantamı alıp çıktım. Yakınlardaki bir kahve dükkanından kahve aldım. Fotoğraf çekenleri aldırmadım. Ama fotoğraf çektirmek isteyenlerle çekildim. Sonra şirkete girdim. Bu sefer herkes bekliyordu.
-Selam?(K)
-Louis'in neden hep senin yanında olduğunu nasıl eğlendiğini merak ettik.(W)
-Tabi. Odama geçelim. (K)
Birlikte odama çıktık. Gelen mailleri, imzalanması gereken kağıtları, tekrar bakılması gereken dosyalara bakıyordum. Sonra bunları yaparken sıkıldım. Arkadan şarkı açtım. Söylerken işlerimi bitiriyordum. Haberlerin sesini duyup müziği kıstım. Bir ormanın yandığını söylüyordu.
-Olamaz!(K)
-Noldu?(F)
-O-orman...(K)
-Evet kötü olmuş.(MBB)
Gözüm istemsizce doldu. Sonra ormanın içinde yanan evi gösterdiler. Burası bizim evimizdi.
-Hayır. Hayır. Hayır. Olamaz. (K)
Hızlıca aşağı koştum. Allahtan topuklu giymiyordum. Hızlıca ormana doğru koşmaya başladım. Arabalar yoktu. Yoldan koşuyordum.
-MAY DİKKAT ET BİZİ BEKLE!(L)
Onu dinlemeden koşmaya devam ettim. Arkamı dönüp "O zaman hızlı olun" Diye bağırdım. Önümü dönmemle arabanın bana çarpması bir oldu. Birden yere yığıldım. Bilincim yerindeydi.
-MAY! (L)
Çarpan kişi alkollüydü sanırım. Arabasını geri çekip yoluna devam etti.
Ben yerde yatıyordum. Kafam her yerim kan içindeydi.
-May! May! Hey iyi misin!? (L)
-Louis... Günlük... Onu getir... Lütfen yoksa onu bir daha hatırlamayacağım.(K)
Sesim çok kısık ve zorlanarak konuşuyordum.
-Tamam. Tamam ben bulacağım onu. Ama lütfen yorma kendini. (L)
Gözüm yavaştan kapanıyordu. Louis ve diğerleri beni uyanık tutmak için elinden geleni yaptı. Ama kendimi bir hastane odasında buldum.
Uyandığımda başım çok ağrıyordu.
Herkes odadaydı.
-Hey May... İyi misin? (C)
-Evet sadece başım ağrıyor biraz.(K)
-May...(L)
-Efendim?(K)
-Ben üzgünüm.(L)
-Neden? Bir şey mi yaptım. Tamam yolun ortasına atlamam gerekirdi. Haklısın ama-(K)
-Hayır. Günlük... (L)
-Günlük? (K)
-Günlük yanmış.(L)
-Hangi günlük ne bahsediyorsun?(K)
-Alex'in yazdığı günlük.(L)
-Alex kim ne diyorsunuz? (K)
-Hatırlamıyor musun? (L)
-Neyi?(K)
-Bir gelir misiniz?(A)
Diğer herkes odadan çıktı. Ve doktor geldi yanlarına. Annemler odama girdi. Benimle konuşuyorlardı.
-Evet en başta hepinize geçmiş olsun diyorum. İkinci olarak tek kötü haberim geçmişini geçmişte olan olayları hatırlamıyor. İyi haber ise 1 gün burada durup çıkabilir. Ama onu yine çok yormayın. Boynu biraz zedelenmiş. (Doktor)
-Tamam teşekkür ederiz. Ailesine siz söyleyeceksiniz değil mi? (C)
-Tabi siz girince ailesini çağırıp konuşacağız. İçmesi gereken ilaçları da vereceğiz. Ama maalesef geçmişini hatırlayamaz. Hatırlatmaya çalışırsanız belki. Ama mümkün değil.(Doktor)
-Aslında belki onun için daha iyi olabilir. (A)
-Haklısın.(L)
-Ne alaka? (M)
Louis ona anlattığın her şeyi anlatır.
-Kötü olmuş.(W)
-Ama haklısınız hatırlatmazsak onun için daha iyi ve rahat bir hayat olur.(MBB)
