Bir süre sonra arkadaşlarım ailemi yanına çağırıp konuşmaya başladı. Bende odamdaki camdan dışarı bakıyordum. Onlar konuşurken yavaşça ayağı kalkıp yine yavaşça camın önündeki koltuğun önüne oturacaktım.
-Hey hey hey ne yapıyorsun küçük hanım? (L)
-Koltuğa geçiyordum.(K)
-Neden ayrıca senin dinlenmen gerek.(L)
-Ben böyle dinleniyorum. Gel bak.(K)
Louis'i kolundan tutup camın önündeki koltuk yerin camın önüne oturduk. (Böyle hani kitap okuma yerleri olur ya cam önünde bir yükseklik olur. Orada anlamadıysanız söyleyin)
Camı açtım. Kafamı cama yasladım. Gözlerimi kapattım. Dışarıyı dinledim.
Kuşların cıvıltısı, radyodan müzik açan insanlar, tenime değen rüzgar...
Çok rahatlatıcıydı.
Bir süre sonra Louis'in de beni dinleyip aynısını yaptığını gördüm.
Gülümsedim. Sonra o da gözlerini açtı.
-Anladın mı? (K)
-Gerçekten öyle. Gerçekten dinlendirip rahatlatıyormuş.(L)
-Tamam ne zaman çıkabilirim hastaneden?(K)
-Yarın çıkabilirmişsin.(L)
-Güzel. Yarın ev eşyaları da geliyor.(K)
-Cidden düşünmüyorsun değil mi? (L)
-Yoo gayet de düşünüyorum.(K)
-Olmaz.(L)
-Olur.(K)
-Olmaz.(L)
-Ya olur.(K)
-O zaman bizde geleceğiz.(L)
-Tamaam gelin. Size gelmeyin diyen mi vardı? (K)
-E iyi tamam o zaman.(L)
Diğerleri de içeri girdi. Biraz konuştuk. Ondan sonra herkes evine gitti. Annemler başımda kalmak istedi ama ben istemedim. Çünkü annemin yarın toplantısı babamın da işleri vardı. Benim yüzümden aksatmalarını istemem. Belli bir süre geçti. Bende yemeğimi yiyip uyudum. Sabah kalktım.
Banyoya gittim. Yüzümü yıkadım. Yine aynı kıyafetlerimi giyip çıkış işlemlerini tamamladım.
Sonra bir taksi tutup annemlerin evine gittim.
Kapıyı çaldım.
-Ben geldiiim!(K)
-Annecim. İyi misin? (Ky)
-İyiyim iyiyim. Bir şeyim yok.(K)
-Tamam tatlım aç mısın? Bir şeyler hazırlattırayım mı?(Ky)
-Aslında olur çok açım.(K)
-Tamam. Sen mutfağa geç.(Ky)
-Kızları çağırabilir miyim sonra?(K)
-Tabi ki.(Ky)
-Sağ ol.(K)
-Hadi ben kaçtım. Bir şey olursa her zaman mesaj atabilirsin.(Ky)
-Tamam. Hadi bye.(K)
-Bye(Ky)
Kahvaltımı ettikten sonra kızlara mesaj attım. Yaklaşık 2 saat sonra nakliyeciler gelip eşyalarımızı eve bırakacaktı. Yani kıyafetlerimi falan toplamak için maksimum 1.5 saatim vardı. En büyük bavulumu çıkardım. İlk önce üstümdekilerden kurtulup rahat bir şeyler giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kıyafetlerimi toplamaya başladım. Ama boynumda olan şey beni rahatsız ediyordu. Boynum biraz zedelenmiş sanırım. Bir şey taktılar. Sonra kızlar geldi. Kapıyı açtım. Birlikte odama çıktık. Birlikte kıyafetleri toplayıp eve gittik. Erkekler orada bekliyordu.
-Buradaymışsınız? (MBB)
-E yardıma geldik?(F)
-Şaşırmamalı.(K)
-Ne? (C)
-Louis söyledi kesin.(K)
-Evet aynen öyle.(L)
-Al işte. (K)
-Neyse gelin bahçeye gidelim biraz. (A)
-Tamam.(W)
Birlikte bahçeye çıktık. Çimlerin üstüne oturduk birlikte.
-Aaaa benim şirkette işim vardıı!(K)
-Ya bir sakin. Yarın gidersin.(M)
-İyi tamam be. Tatil sözünüzü unutmayın. (K)
-Yok unutmayızz.(C)
-Bu arada aileler de gelsin. Onlar da eğlenir kendi aralarında.(K)
-Olur.(W)
-Sen iyisin değil mi? (L)
-Ya iyiyim. Neyse gelin içeri geçelim.(K)
Birden ayağa kalktım. Biraz başım döndü. Olduğum yerde durup gözlerimi kapadım.
-Heyy iyi misin?(L)
-Hızlı kalktım sadece.(K)
-Gel (L)
Louis kolunu belime attı. Birlikte içeri geçtik.
-Tamam iyiyim.(L)
Kapı çaldı.
-Ben bakarım.(K)
Kapıyı açtım. Nakliyeciler gelmişti. Tüm mobilyalar gelmişti. Tüm gün onları yerleştirmekle geçirdik.
Daha sonra diğerleri misafir odalarında biz kendi odamızda uyuduk.
