Hatıra

3. Prensesim

2. Bölümden

-Prenses sıkıldın galiba. Yalnız başına burada oturuyorsun.

Omzuma dokunan el ve bu ses ile şok olmuştum...
_______________________________________

3. Bölüm

Omzuma dokunan adama bakmadan cevap verdim.

-Sıkıldığımı kim söyledi? Sıkılmadım ben.

-Ama böyle olmaz ki prensesim. Benim yüzüme bile bakmıyorsun.

-Nereden senin prensesin oluyorum? lütfen haddinizi bilin ve bir daha bana öyle hitap etmeyin.

-Kızma prensesim. Ama sen benim prensessimsin ben sana prenses demesem olmaz ki.

Tam cevap verecektim ki önüme koyulan yasemin çiçeğini gördüm. İşte şimdi çok kötü şeyler olacaktı. Benim yasemin çiçeğine alarjim vardı. Kardeşime baktım ve hala dans ediyordu. Kızda da ne merak varsa. Bıraksalar 7/24 dans edicek. Artık ellerim kaşınmaya başlamıştı bile. Ve nefes almakta zorlanmaya başlamıştım. Bu çocukta neden bana böyle davranıyordu bilmiyordum. Ama hoşuma da gitmiyor değil açıkcası.

Elim o kadar kaşınıyordu ki artık dayanamıyordum.

-Prensesim ne oldu sana? Bırak yapma böyle. Neden kaşıyorsun ki?

Kalktım ve tam adım atıyordum ki gözlerim yavaş yavaş kararmaya başladı ve o çocuk beni düşeceğim anda tutup kucağına aldı.

-Siktir buraya kim yasemin çiçeğini koydu?! Sizi bi elime geçireyim o yasemeni biliyorum ben napacam.

Çok şaşırmıştım. O benim yasemin çiçeğine alarjimin olduğunu nereden biliyordu ki? Yavaş yavaş gücüm tükeniyordu.
Gözlerimi kapatmamak için savaşıyordum adeta.

-Pensesim sakin ol iyi olucaksın. Yorma kendini uyu sen. Hadi güzelim zorlama kendini kapat gözlerini birtanem.

Bunları duyduktan sonra derin bi uykuya daldım...

2 saat sonra
Bilincim yerine gelmeye başladı. Tam gözlerimi açmaya başlicaktım ki birinin elimi okşadığını hissettim. Ve konuşmaya başladı.

-Eğer beni tanısaydın ne için burda olduğumu anlardın prenses. Sen bana emanetsin. Ve emanetimi benden çalmışlardı. Şimdi ise bana aid olanı almak vaktı prenses. Artık kimse seni benden ayıramaz. Sen benim prensesimsin. Öylede kalacaksın. Sen benim herşeyimsin. Herkezden vazgeçsem bile asla her şeyimden vazgeçmem. Seni asla bırakmam. O kadar korkuyorum ki sana zarar gelmesinden, beni sevmemenden, ağlamandan, üzülmenden. Sen benim herşeyimsin kadın. Benim yaşama sebebimsin. O kadar seviyorum ki seni. Sana dokunduğumda bile korkuyorum acaba canı yandı mı diye. Acaba başkasını seviyor mu diye korkuyorum mesela. Seni her gördüğümde sanki ilk defa görüyorum gidi hissediyorum her defa. O kadar inci, o kadar narinsin ki. Kusursuz ve çok güzelsin. Prenses gibisin. Hatta onlardan bile güzelsin. Seni çok seviyorum. Benim prensesim. Şimdi prenses uyumadığını biliyorum rol yapmayı bırak lütfen. Gözlerine bakmayı özledim. Hadi ama aç o güzel gözlerini.

Gözlerimi yavaş yavaş açtım ve konuşmaya başladım.

-Soru 1. Kardeşim nerede?
2. Ben neredeyim?
3. Sen benim yasemene alarjim olduğunu nereden biliyorsun?
4. Sen beni nereden tanıyorsun?
5. Nereden senin emanetin oluyormuşum?
6. Gerçekten beni mi seviyorsun?
7. Ben senin neden tanımıyorum?
8. Neden suratıma öyle bakıyorsun?
9. Rol yaptığımı nereden anladın?
10. Neden sorularıma cevap vermiyorsun?

-Sakin ol prenses. Kardeşin evde. Bütün sorularını zamanı gelince tek tek cevaplicam. Sen dinlen hadi. Yorma kendini daha fazla prensesim. Kurban olurum senin güzel gözlerine. Dün de uyumadın sen. Hadi biraz daha uyu. Tamam mı prensesim? ben buradayım. Hep senin yanındayım korkma. Hadi uyu artık.

-Sen benim dün gece uyumadığımı nereden biliyorsun?

-Annen söyledi prenses.

-Ben sana nasıl güveniyim? Annemi arasana bi, belki sen yalan söylüyorsun.

-Emrinizdeyim prensesim. Annemiz aranıyor.

- Annemiz derken?

-Boş ver prenses arıyorum ben.

-Tamam ara bakalım.

Telefon hoparlörde.
Kara:Anne kızın bana güvenmiyor.
Merve:Oğlum abartma yeni tanıştı seninle inanmicak tabiki.
Melek:Oğlum mu? Anne neler oluyor ne oğlumu?
Merve:Kızım sakin ol o güvenilir biri sadece bunu bil yeter. Sana asla zarar vermez.
Melek:Anne tamam sen öyle diyorsan öyledir ama ben iyi değilim yani gelebilirmisin?
Merve:Kızım gelemem ama sen kal oğlumla. O sana bakar dimi? Bakarmısın oğlum?
Kara:Tabiki anne bakarım canım o benim kendimden bile iyi bakarım. Artık kapatıyorum ben prensesim de uyusun.
Melek:Tamam anne git sende onun gittiği gibi yanlız bırak beni.
Arama sonlandırıldı.

-Bi sorum varda sora bilirmiyim? Yalnızca bir soru.

-Tabiki prenses sor bakalım.

-Senin ismin ne?

-İsmim Kara ama sen Karam diyebilirsin prenses.

-İsmin güzelmiş. Aslında çok sorum var ama yorgunum sonra sorarım artık. Ben uyuycam. Hadi allah rahatlık versin.

-Tatlı rüyalar prensesim.

~Prensesim~

Yazarlar...
~Fatma~
~Alina~