De Helden van de Elementen

Jongens, visioenen en jaloerse meiden

Hi iedereen! Sorry dat ik zolang niets heb gepost! Maar ik heb hier een lang hoofdstuk voor jullie. Ik doe mijn best, ok?

--------------------------------------------------------------------------------------

's Nachts kregen de drie jongens en drie meisjes hetzelfde visioen die luidde: 

Een meisje zo zacht als aarde,
een jongen zo sterk als ijs
Een meisje zo helder als water
en een jongen zo mooi als lucht.

Een meisje zo lief als tijd
en een jongen zo vriendelijk als vuur
staan morgenavond allemaal tegen de kasteelmuur.

Zij staan allemaal aan dezelfde kant
Ontmoet elkander daar.
Wees niet bang
vecht samen tegen het gevaar.

In hun droom zagen ze een geheime schuilplaats midden in het bos. Ervoor stond een tienermeisje. Zij had het visioen tegen hen verteld. Het beeld vervaagde weer. De wekker haalde hen uit hun slaap. 'Opstaan! Straks zijn we te laat!' zei Lea bij de meisjes. Aagje vloog direct uit bed. Tyara rekte zich eerst nog eens traag uit. 'Waar is Wytske?' vroeg Lea. 'Hier!' riep een stem vanuit de badkamer. Lea knikte opgelucht. Twee meisjes die ze niet kenden stonden voor de deur. Tyara keek hen verbaasd aan. 'Wie zijn jullie?' 'Ik ben Charlotte en dit is Julia', zei het meisje die het meest opgedirkt was. 'Wij zijn hier pas heel laat binnengekomen gisteren. Jullie lagen al te slapen. Camilla gaf gisteren laat nog een meisjesavond.' Julia knikte. 'Wij gaan alvast naar de eetzaal. Camilla zal al zitten wachten op ons. We zien jullie daar. Toedels!' Julia en Charlotte heupwiegden weg. 'Zo doen ze altijd', zei Lea met een zucht.  'Laat ze maar.  Ik ben trouwens klaar', zei Aagje. 'Ik ook', zei Tyara er direct achter. Wytske kwam uit uit de badkamer. 'Ik denk niet...' zei Lea twijfelend toen ze Wytske's kleren zag. Gisteren had ze zich nog ingehouden, maar nu was de stoere stijl weer helemaal terug. 'Wat?' vroeg ze bits, terwijl ze pulkte aan haar zwartgelakte nagel die perfect paste bij haar zwarte handschoenen zonder vingers. 'Laat maar zitten', zei Lea snel. 'Kom, we gaan naar de eetzaal. Straks zijn de broodjes te koud.' Ze liep vlug de kamer uit. Aagje, Tyara en Wytske volgden haar.

In de eetzaal gingen ze samen aan een tafel zitten. Julia en Charlotte zaten inderdaad bij Camille.De deur ging nog een keer open. Lucas en Fynn kwamen naar binnen. Iedereen keek naar ze. 'Wat. Een. Knapperds', zei iemand terwijl ze met haar hand wapperde. Lucas liep door het gangpad en deelde hier en daar een knipoog uit. Hij kreeg veel reacties van meisjes. Fynn lette niet op de mensen om hem heen. Hij liep direct door naar het buffet. Briam, Quinn en Bennet liepen vlak achter hem aan. Ice verscheen als laatste in de deuropening. Iedereen keek terug op. 'Dat moet die rare jongen zijn', fluisterde de ene. 'Kijk naar zijn haar. het is sneeuwwit', zei een andere zacht. Ice's lichtgrijze ogen schoten door de zaal. Iedereen die hij aankeek, sloeg direct zijn ogen neer. Daarna slenterde hij achter de jongens aan. 'Waarom kijkt iedereen zo naar je? Wat heb je gedaan voordat je naar hier kwam?' vroeg Briam nieuwsgierig. Ice keek hem schuin aan. 'Niets bijzonders. Er zijn wat probleempjes thuis. Dat is het.' 'Daar geloof ik niets van', zei Quinn met een opgetrokken wenkbrauw. 'En toch is het zo. Iedereen vind me gewoon raar.' 'Komt goed. Ze vonden mij in het begin ook raar', bromde Bennet. 'Wat heb jij wel uitgespookt?' vroeg Lucas. 'Ik heb een bakker bedreigd met een pistool en hem toen geslagen met een stokbrood', antwoordde Bennet. 'Hallo allemaal', zei opeens een meisjesstem. 'Jullie zijn hier nieuw toch? Ik ben Camilla.' Een mooi meisje kwam naast de tafel staan en knipperde verleidelijk naar Fynn en Lucas. Ze besteedde geen enkele aandacht aan Ice. 'Als jullie hulp nodig hebben, dan help ik jullie graag. Ik wil jullie ook direct uitnodigen voor een feestje. Die gaat deze avond door in 't Stad. Jullie komen toch?' 'Ja leuk! Ik kom! Fynn? Kom jij ook? Fynn? Hallo? Aarde aan Fynn'n zei Lucas. Hij zwaaide even voor Fynns ogen. 'Huh? Wat?' vroeg die, 'Het spijt me, ik was even in gedachten verzonken.' Hij dacht aan die rare droom van vannacht. Toen hij wakker werd, had hij de woorden direct opgeschreven. Het leek op een voorspelling of visioen. 'Ja, dat zagen we. Kom je vanavond mee naar het feestje van Camilla?' vroeg Lucas. 'Jaja, ik kom wel', bromde Fynn. Zijn blik viel op Ice. Zijn lichtgrijze ogen stonden bedroefd. 'Ik kom als Ice komt.' Ice keek hem met een verwarring van verwarring, verbazing, respect en dankbaarheid aan. 'Als je dat per se wilt. Hij mag wel langskomen', zei ze met een oogverblindende glimlach naar Lucas en Fynn. Lucas glimlachte terug en Camilla keerde terug naar haar vrienden en vriendinnen.

'OMG, die twee zijn zo cute! Je zou echt fantastisch zijn als je een van hen aan de haak weet te slaan. Jullie zouden het perfecte koppel zijn', ratelde Melody. Cadance knikte. 'Ze komen toch ook naar ons feestje?' vroeg Julia. 'Natúúrlijk komen ze ook naar ons feestje! Ze komen allebei! Alhoewel ik voor die jongen met zijn donkerbruin haar zijn vriend moest uitnodigen. Jullie houden hem wel bezig, toch', zei Camilla. 'Wie? Die met zijn donkerbruin haar of zijn vriend?' vroeg Charlotte niet-begrijpend. 'Die vriend, slimmeke! Ik wil geen pottenkijkers als ik met die twee schatjes bezig ben', zei Camilla. Op dat ogenblik kwamen Annabeth en Thomas erbij staan. 'Wel, grote plannen aan het maken?' vroeg Annabeth. 'Ja, ik wil een van die twee knapperds daar aan de haak slaan', zei Camilla. 'Ah, je bedoelt Fynn en Lucas? Die zijn inderdaad wel knap', zei Annabeth. 'Ik ga naar mijn vrienden', zei Thomas ongemakkelijk. 'Ja, doe maar. Ik zie je zo meteen wel weer. Tot straks, schatje', antwoordde Annabeth en ze gaf hem een dikke kus. 'Hoe weet jij hun namen?' vroeg Cadance verbaasd. 'Ik heb een beetje in de papieren van de directrice gesnuffeld', antwoordde Annabeth? Het groepje roddelde en kletste verder.

Wytske at ondertussen haar stokbroodje op, Tyara zat buiten in de zon na te denken over haar droom en Aagje zat in de schaduw van het boompje de woorden op te schrijven. 'Kasteelmuur... kasteelmuur... waar vind ik hier ergens een kasteelmuur?' mijmerde ze. 'De kasteelmuur is  dat laag muurtje bij de ingang van de school', zei een jongen. Aagje schrok zich rot. 'Ik ben Alex', zei de jongen weer. 'Ik heet Aagje', antwoordde ze. 'Mooie naam. Ben je hier nieuw?' vroeg Alex. 'Ik heb je hier nog nooit gezien.' 'Ja, ik ben nieuw. Ik ken nog niet alles, maar ik weet dat jij een populaire jongen bent', antwoordde ze. Hij grinnikte. 'Ja, je hebt gelijk. Ik ben de populairste jongen op deze school, samen met Thomas. Je weet wel, die jongen die een stelletje vormt met Annabeth en de hele tijd aan haar plakt.' 'Ja, daar heb ik ook over gehoord.' 'Je komt toch ook naar het feestje van Camilla? Iedereen gaat er zijn. Het wordt zo cool! Het is trouwens vanavond al', zei Alex. 'En vanavond hebben ze vrij. Om vier uur zijn de lessen  gedaan. We kunnen misschien iets samen doen? Naar het dorpje gaan, bijvoorbeeld. Ik kan je alles tonen: de goedkoopste winkels; de leukste cafeetjes, de bioscoop, het plein en de plek waar jongeren van onze leeftijd samenkomen, het bos, de velden en natuurlijk de kerk.' Hij was zo te zien heel enthousiast en zijn enthousiasme werkte aanstekelijk. Er verscheen een glimlach op Aagje's lippen. 'Ja, dat zou ik leuk vinden. Graag zelfs.' 'Cool! Het wordt leuk en daarna kunnen we samen  naar het feestje gaan. Ik weet wel een tof kledingwinkeltje om feestkleren te  open. Als je wilt tenminste', zei Alex. Zijn handen gingen open en dicht, open en dicht, open en dicht. 'Natuurlijk wil ik! We spreken hier af om vier uur. Goed?' zei Aagje. Opgelucht knikte Alex. Toen ging de bel. De eerste les zou direct beginnen. Fynn en Wytske hadden biologie, Lucas verveelde zich in wiskunde. Aagje probeerde de leerstof te in fysica, Ice zat uitgeput in de gymles. Tyara deed een dialoogje in de les Frans. Eindelijk waren de lessen voorbij. Fynn botste bijna tegen een jongen in de jongen. 'Sorry', mompelde hij. 'Geen probleem. Ik ben Rory. Aangenaam', zei de jongen. 'Fynn. Leuk om je te ontmoeten.' Rory keek hem even onderzoekend aan. Zijn blik maakte Fynn ongemakkelijk. Het leek alsof hij door hem keek naar zijn ziel. Toen veranderde zijn blik weer en keek hij hem tevreden aan. 'Ik moet ervandoor. Als je hulp nodig hebt, problemen, iets nodig, kom dan naar mij', zei Rory. Met een trage pas liep hij weer weg. Fynn keek hem een beetje verward na. Toen moest hij er zelf ook vandoor. Hij moest die tekst van zijn droom ontrafelen en zijn huiswerk maken. En daarna had hij ook nog een feestje! Hij zuchtte even diep.