De Helden van de Elementen

Vloek

Jeuj! Eindelijk heb ik weer tijd hiervoor. Neem me niet kwalijk dat jullie zo lang wachten. Het lukte echt niet om een ​​volgend hoofdstuk voor jullie te maken. Verder met het verhaal!

​

Ice kwam weer thuis van een niet zo leuke dag op school. De kinderen roddelden over hem heen. Hij was volgens hen gevaarlijk. Allemaal de schuld van die stomme vloek dat ze over hem verzonnen hadden. 'Dag Ice. Hoe was het op school? ' vroeg zijn moeder zenuwachtig. Ice haalde zijn schouders op. 'Viel mee', zei hij om zijn moeder niet ongerust te maken. Zijn stiefvader kwam binnen. Hij smeet de deur direct terug dicht. 'De mensen zijn gek geworden', zei hij buiten adem. Op de straat hoorden ze mensen roepen. 'Wat gebeurt er?' vroeg zijn moeder bang. 'Ze willen dat we Ice wegdoen. Ze willen hem niet meer in deze buurt ', antwoordde hij. Het hart van Ice stond zelfs stil. Zijn moeder wierp zelfs een vluchtige blik op hem. 'Dat kunnen we niet doen. We kunnen hem het huis toch niet zomaar uitzetten? ' zei zijn moeder. Zijn stiefvader was het daarmee eens en liet zich op de bank  zakken. 

En toen ... werden er opeens stenen het huis ingesmeten. Overal hoorde Ice rinkelend glas, brekende ruiten, geschreeuw, gegil, geroep en kapot gesmeten dingen. 'Doe hem weg! Hij is vervloekt!' riepen de mensen buiten. Zijn moeder liep zo snel als ze kon naar Ice. De tranen liepen uit haar ogen. Ze drukte hem tegen zich aan om hem te beschermen tegen de buitenwereld. Zijn stiefvader joeg de herrieschoppers weg. 'Wat denk je ervan om voor een tijdje naar een andere school te gaan. Eentje met een internaat? Dan kunnen wij het hier weer een beetje opknappen en zodat we de gemoederen weer wat kunnen bedaren', stelde zijn moeder voor. 'Wat voor school?' vroeg Ice. 'Wat denk je van de Rimboeschool? Alleen als je het wilt', stelde zijn moeder voor. 'Het is goed', perste Ice er met moeite uit. Hij wou helemaal niet vertrekken, maar hij wou zijn moeder ook niet teleurstellen. 'Weet je het zeker?' vroeg zijn moeder ongerust met een onderzoekende blik. Ice knikte met een flauw glimlachje. 'Goed dan. Je bent een lieve jongen', zei zijn moeder. 'Eindelijk, ze zijn weg', bromde zijn stiefvader. Hij liep voorzichtig tussen al het glas. 'Heb je het hem al gevraagd?' vroeg hij. Ice en zijn moeder knikten. 'Ga je valies maar pakken. Morgen vertrek je al', zei zijn moeder met een dun stemmetje. Ice gehoorzaamde direct. De volgende dag vertrok hij met trillende handen naar de Rimboeschool.