Can we be one? - Moordvrouw ✓

Hoofdstuk 1

Ik heb de hele nacht liggen dromen. Van je stem van je mond van je lijf van je kont en de dekens op de grond...

Geïrriteerd druk ik mijn wekker uit. Heel leuk altijd zo'n radiowekker, behalve als je dus met zo'n liedje wordt gewekt. Vooral ook omdat waar het hele liedje om draait, seks, al een hele tijd uit mijn leven is. Sinds Mark er niet meer is eigenlijk, en ik ben nou ook niet echt het type die in de kroeg gaat staan en met de eerste beste vent mee naar huis gaat. En ik kan niet nog iemand zo dicht bij mij laten komen, nog niet. Het is sowieso voor mij altijd een probleem geweest om mensen te vertrouwen en in mijn hart te sluiten. En als ik iemand in mijn hart had gesloten ging het altijd mis, Mark, pap. Nu heb ik voor mijn gevoel niemand meer, behalve mijn passie en waar ik mijn hele hart in stort, mijn werk.

Met moeite stap ik mijn bed uit en loop ik regelrecht naar de badkamer. Terwijl de douche warm moet worden trek ik mijn pyjama uit en loop ik nog snel naar mijn kledingkast om kleding te pakken die ik vandaag aan wil aantrekken. Half rennend ga ik terug naar de badkamer en spring ik snel onder de douche. Ondertussen genietend van de warme stralen zeep ik mijn haar in en doe ik het gewoonlijke ritueel zoals ieder mens dat doet. Wanneer ik me net aan het omkleden ben hoor ik dat de bel gaat. Snel trek ik mijn badjas over mijn ondergoed aan en loop ik naar beneden, naar de voordeur. Als ik de deur opentrek zie ik dat Evert voor de deur staat, de collega waar ik me het meest aan irriteer, en andersom is dat zeker ook het geval. Ongegeneerd laat hij zijn ogen de kost toe doen, en glijden zijn ogen van top tot teen over mijn lichaam. "Wat moet je?" vraag ik geïrriteerd. Eindelijk zijn zijn ogen van mijn lichaam verwijderd en kijkt hij me aan. "Ik had je gebeld, je nam je telefoon niet op." "Dus?" Uitdagend kijk ik hem aan. Geïrriteerd kijkt hij me aan. "Ik bel je niet zomaar voor de lol weet je, we hebben een zaak." Ondertussen wordt ik steeds chagrijniger. "Gadverdamme, dat meen je niet! Nou shit, ik moet me nog omkleden, mijn haar föhnen, ontbijten, tandenpoetsen" ratel ik. Langzaam verschijnt er bij Evert een glimlach een op zijn gezicht, wat mijn humeur nog meer opvrolijkt, zwaar sarcastisch natuurlijk. "Wat nou?" Zijn glimlach wordt nog breder. "Lieve schat, als jij je nou gaat omkleden en de andere dingen die je in de badkamer doet, maak ik een ontbijtje voor je, wat wil je hebben?" Verbouwereerd kijk ik hem aan. "Nou wat zeg je ervan?" zegt hij. Eindelijk heb ik mijn stem terug. "Ten eerste, noem me geen lieve schat. Ten tweede ik wil graag yoghurt met muesli en fruit. Kom binnen." Zonder zijn reactie af te wachten loop ik weer naar boven.

Wanneer ik in de spiegel kijk schrik ik me de pleuris, ik zie er niet uit! Mijn haar is nat en zit alles behalve steil naar beneden en mijn make-uploze gezicht ziet er ook niet al te best uit. Ik föhn mijn haar en borstel, breng mascara en foundation op en poets ik mijn tanden. Rustig loop ik naar beneden, en ik hoor dat er gerommeld wordt in de keuken. Stiekem kijk ik vanuit de deuropening hoe Evert bezig is. Zo te zien kan hij iets niet vinden, want hij trekt elk kastje en laatje open. "Waar in godsnaam heeft Fenna schaaltjes staan" mompelt hij. "In het kastje rechtsonder" zeg ik. Verschrikt kijkt hij om. Ik grinnik. Hij draait zich weer om en trekt het kastje open en haalt er een schaaltje uit. Ik loop naar hem toe en druk hem opzij, weg bij het aanrecht. Verontwaardigt kijkt hij mij aan. "Ik doe het zelf wel" vertel ik hem. "Oké dan niet." "Evert niet zo zeuren, ga gewoon even zitten." Geïrriteerd kijkt hij me aan. "Ik zeur helemaal niet" zegt hij kinderachtig. Dreigend kijk ik hem aan. "Zitten. Nu" Hij zucht, maar doet eindelijk wel wat ik hem opdraag. Snel giet ik de yoghurt in het schaaltje, en doe ik er een hand muesli en fruit in. "Wil je ook wat?" vraag ik aan hem. Ik zie hem twijfelen. "Oké, vooruit" zegt hij dan. Maar dan moeten we wel dooreten." Ik rol met mijn ogen. "Prima." Ik pak nog een schaaltje en doe hetzelfde als zonet. Twee lepels pakken en klaar is kees. De etenswaren gaan weer de koelkast in en ik loop naar de keukentafel. Ik zet een schaaltje voor z'n neus. "Asjeblieft." "Dankjewel." Ik loop naar de andere kant van de tafel en ga ik tegenover hem zitten. Afwezig kijk ik naar buiten en neem ondertussen een lepel van mijn ontbijt. "Zeggen we geen eet smakelijk meer tegenwoordig?" Evert zijn stem haalt me weer uit mijn gedachten. Ik kijk hem aan. "Nou duizendmaal excuus, eet smakelijk." Met een scheve grijns kijkt hij me aan. "Eet smakelijk." Hij neemt een hap van de yoghurt. Nadat hij het in zijn mond heeft kijkt hij mij zuur aan. Verontwaardigt kijk ik hem aan. "Wat is er mis mee?" "Het is zuur." Ik rol met mijn ogen. "Dat is meestal zo met yoghurt, dat vind ik lekker fris. Als je het hoeft geef je het maar aan mij." Resoluut schuift hij het bakje naar mij toe. Ineens ben ik er helemaal klaar mee. "Wat ben je ook een zeikerd!" Hij grijnst, en schuift het schaaltje weer naar zich toe. "Jeetje, het was maar een grapje. Heb je last van een ochtendhumeurtje?" Ik neem weer een hap. Afwachtend kijkt hij me aan. "Ik ben inderdaad geen ochtendmens" mompel ik. "Dat dacht ik al." Hij kijkt even op zijn horloge. "Oké, we moeten dooreten." Zonder nog te praten eten we ons schaaltje leeg. Snel sta ik op en zet de lege schaaltjes op het aanrecht, dat was ik vanavond wel even af. "Rij je met mij mee?" vraag Evert. Verbaasd kijk ik hem aan. "Natuurlijk" antwoord ik. Snel springt hij van zijn stoel. "Oké, dan rijd ik de auto voor." Met deze woorden loopt hij naar buiten. Hoofdschuddend kijk ik hem na. Een gekke gast is hij af en toe ook.